Τι μάς διδάσκει για τη φροντίδα των παιδιών μία απομονωμένη κοινότητα στην Αφρική
20 Νοεμβρίου 2023, 10:00
Οι μητέρες στο μακρινό παρελθόν, μπορεί να είχαν πολύ μεγαλύτερη υποστήριξη από ό,τι σήμερα, σύμφωνα με μελέτη σε μία απομονωμένη κοινότητα στη Δημοκρατία του Κονγκό που ακολουθεί έναν τρόπο ζωής κυνηγού- τροφοσυλλέκτη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα βρέφη στη συγκεκριμένη φυλή, γνωστή ως Mbendjele, λαμβάνουν προσεκτική φροντίδα και σωματική επαφή για περίπου 9 ώρες την ημέρα από περίπου 14 διαφορετικούς φροντιστές.
«Ζήσαμε ως κυνηγοί- τροφοσυλλέκτες το 95% της εξελικτικής μας ιστορίας. Μόλις πριν από 10.000 χρόνια σταματήσαμε να ζούμε έτσι », δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Nikhil Chaudhary, ερευνητής στο Κέντρο Ανθρώπινων Εξελικτικών Μελετών Leverhulme στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.
«Οι σύγχρονες κοινωνίες κυνηγών- τροφοσυλλεκτών μπορούν να προσφέρουν στοιχεία για το εάν υπάρχουν ορισμένα συστήματα ανατροφής παιδιών στα οποία τα βρέφη και οι μητέρες τους, μπορούν να προσαρμοστούν ψυχολογικά», είπε ο Chaudhary.
Ως μέρος του νομαδικού πληθυσμού BaYaka της περιοχής που ζει στη Δημοκρατία του Κονγκό και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, οι Mbendjele είναι μία ομάδα που ζει σε καταυλισμούς 20 έως 80 ατόμων.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Developmental Psychology, αναφέρει ότι οι φροντιστές ανταποκρίνονταν στο κλάμα γρήγορα, παρηγορώντας, ταΐζοντας, κρατώντας ή δείχνοντας στοργή, χωρίς ποτέ να τα μαλώνουν. Τα παιδιά είχαν υψηλό βαθμό στοργής και σωματικής επαφής με τους φροντιστές τους κατά το μεγαλύτερο μέρος της παρατήρησης.
Αυτό που ήταν αξιοσημείωτο, είπε ο Chaudhary, δεν ήταν απαραίτητα η ποσότητα της φροντίδας που έλαβαν τα παιδιά, αλλά ότι οι μητέρες δεν ήταν υπεύθυνες για όλα αυτά. Άλλοι φροντιστές - πατέρες, μεγαλύτερα αδέρφια και άτομα που δεν ήταν καν συγγενείς - ήταν υπεύθυνοι για το 38% έως 46% της φροντίδας, σύμφωνα με τη μελέτη.
Τέλος, ο Chaudhary είπε ότι οι μελέτες για την ανατροφή των παιδιών σε ομάδες, όπως οι Mbendjele υποδηλώνουν ότι για μεγάλο μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, η ανατροφή ενός παιδιού περιελάμβανε μεγάλο αριθμό ανθρώπων και ότι «οι μητέρες δεν είναι προορισμένες ώστε να τα καταφέρουν μόνες τους».
«Το αφήγημα γύρω από τη μητρότητα, κατά ειρωνικό τρόπο, έχει συχνά κάποιους εξελικτικούς και βιολογικούς τόνους… οι γυναίκες έχουν αυτό το μητρικό ένστικτο και απλώς ξέρουν πώς να φροντίζουν ένα μωρό», κατέληξε.
