Ποιοι και πότε χρειάζονται φάρμακα ψυχικής υγείας

Υπάρχουν περιπτώσεις που κάνουμε λήψη φαρμάκων απερίσκεπτα και χωρίς ιατρική συμβουλή, όπως συμβαίνει συχνά με τα αντιβιοτικά, τα παυσίπονα και τα υπνωτικά, και υπάρχουν άλλες περιπτώσεις που θα έπρεπε να τηρούμε ευλαβικά την φαρμακευτική αγωγή μας αλλά δεν το κάνουμε από ταμπού, άρνηση και επειδή μας έχουν παραπληροφορήσει. Οι πιο συχνές τέτοιες καταστάσεις αφορούν τα φάρμακα για την ψυχική υγεία.

Πολλές κυρίες μετά τα 55 χρόνια με πρόβλημα κατάθλιψης προτιμούν να καταπίνουν "σαν αθώες καραμέλες" τα ηρεμιστικά και τα υπνωτικά χάπια, από το να ζητήσουν ιατρική βοήθεια και να τους συστήσει ο ψυχίατρος μία αντικαταθλιπτική αγωγή. Είναι σαν να μην ασχολούνται με το ιατρικό πρόβλημα αλλά με το σύμπτωμα που αυτό προκαλεί. Το αποτέλεσμα είναι να μην θεραπεύονται και να αναπτύσσουν εθισμό στα χάπια αυτά που θεωρούν "αθώα".

Αντίθετα, τα αντικαταθλιπτικά δεν δημιουργούν εθισμό αν λαμβάνονται όπως συστήνουν οι ειδικοί κι αν η παύση της χορήγησης γίνεται επίσης με συμβουλή γιατρού. 

Γιατί συμβαίνει κατά κόρον παγκοσμίως αυτή η συμπεριφορά; Επειδή τα αντικαταθλιπτικά έχουν στιγματιστεί με την ταμπέλα "ψυχοφάρμακα" ενώ τα ηρεμιστικά και τα υπνωτικά θεωρούνται βοηθήματα για να αντέξουμε την δύσκολη πολλές φορές καθημερινότητα με το στρες και τις στεναχώριες. Πρέπει να γνωρίζουμε ωστόσο ότι τα αποτελέσματα είναι αντίθετα!

Μία άλλη περίπτωση που οι άνθρωποι αρνούνται να πάρουν φάρμακα ψυχικής υγείας είναι η περίπτωση των παιδιών με αυτισμό. Καλό είναι τα παιδιά αυτά να αντιμετωπίζονται με εργασιοθεραπεία και ειδική αγωγή αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και σε κάποιες ηλικίες χρειάζεται και η λήψη φαρμάκων για να ελεγχθεί η επιθετική τάση που αναπτύσσουν προς τους άλλους αλλά και προς τον εαυτό τους. Την απόφαση αυτή θα την λάβει ο ειδικός ψυχικής υγείας που παρακολουθεί το παιδί ή τον ενήλικα με αυτισμό. 

Τέλος, σοβαρές περιπτώσεις μη λήψης των φαρμάκων εμφανίζονται σε ανθρώπους με σοβαρές ψυχώσεις που πρέπει απαραιτήτως να λαμβάνουν καθημερινά την αγωγή τους για να είναι ενταγμένοι στο κοινωνικό σύνολο και να έχουν μία ζωή όσο γίνεται πιο γεμάτη και φυσιολογική. 

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Η διακοπή της θεραπείας στα άτομα με σχιζοφρένεια ή διπολική διαταραχή μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα, να εντείνει τα συμπτώματα των ασθενών και να χαλάσει την ζωή ολόκληρων οικογενειών. Στην περίπτωσή τους πρέπει να πειστούν ότι τα φάρμακά τους είναι "φίλοι" και όχι "εχθροί" και ότι τους βοηθούν να βγαίνουν από τον βασανιστικό κόσμο στον οποίο τους βυθίζουν τα προβλήματά τους. 

ΠΗΓΗ

American Psychiatric Association