Θεοφάνεια: Εσωτερική αναγέννηση και κάθαρση

Αν μπορούμε να συνδυάσουμε την εσωτερική αναγέννησή μας με κάποια περίοδο του χρόνου, αυτή είναι η γιορτή των Φώτων. Ειδικά φέτος, έχοντας μόλις αποχαιρετήσει ένα αρκετά δύσκολο και με πολλές προκλήσεις έτος, η εσωτερική αναγέννηση μοιάζει απαραίτητη. Κι όταν λέμε εσωτερική αναγέννηση εννοούμε την «αποτοξίνωση» από αρνητικές στιγμές, σκέψεις ματαίωσης και συνθήκες που δηλητηριάζουν την καθημερινότητά μας. 

Γράφει η Ιωάννα Θεοδωρακοπούλου, ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια:

"Μέσω αυτής μπορούμε να γίνουμε πιο δημιουργικοί ή πιο γόνιμοι να το πω καλύτερα, κάθε φορά που τολμάμε να αφήσουμε χώρο σε έναν νέο τρόπο ζωής, ικανό να εμπνεύσει τόσο εμάς όσο και τους συνανθρώπους μας, στην θέση του παλιού.

Συχνά ακούμε συνανθρώπους μας να λένε ότι αν δεν φθάσουν στον πάτο, δεν μπορούν να αλλάξουν οτιδήποτε τους καταστρέφει. Και σε όρους ανθρώπινους, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον πάτο με ένα πολύ σοβαρό γεγονός, υγείας – σωματικής ή ψυχικής, κάποια τραυματική κατάσταση που μπορεί να απείλησε τη ζωή κάποιου, αλλά και τον θάνατο κάποιου κοντινού προσώπου. Τέτοιες στιγμές, που θεωρούμε ότι φθάσαμε στο σημείο μηδέν, ξεκινούμε τη διαδικασία να δούμε τη ζωή μας διαφορετικά και να αναθεωρήσουμε πολλά από όσα κάναμε. Σαφώς και δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση αυτό το σημείο εκκίνησης για την προσωπική αναγέννηση.

Η αλλαγή είναι παντού, σε καθετί πέφτει το βλέμμα μας, σε απλά καθημερινά πράγματα. Αρκεί να υπάρχει ένα δυνατό κίνητρο το οποίο θα μας επιτρέψει να αναρωτηθούμε αν η ζωή που ζούμε είναι αυτό που θέλουμε. Και ναι, προϋπόθεση αυτού βλέπουμε ότι είναι η δεξιότητα της αυτοπαρατήρησης. Η παρατήρηση της σκέψης και των συναισθημάτων μας είναι αποκαλυπτική σχετικά με τις επιλογές που κάνουμε συμπεριφοριστικά. Σαφώς και για να μπορέσουμε να φέρουμε στη ζωή μας ουσιαστικές και σημαντικές για εμάς αλλαγές, χρειάζεται επιμονή και πίστη στον εαυτό και τους στόχους μας, ιδίως στα πρώτα βήματα. Μόλις αρχίσουν να γίνονται οι πρώτες αλλαγές, η ικανοποίηση που βιώνουμε αποτελεί από μόνη της ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσουμε.

Θα ήθελα να δούμε μερικές αλλαγές που έχουν αποδειχθεί καθοριστικά ωφέλιμες στους περισσότερους ανθρώπους.

Πρώτο πρώτο, το υπέρμετρο άγχος! Βασική αιτία του, η ανάγκη μας να προβλέψουμε και να ελέγξουμε το χειρότερο, ξεχνώντας να βιώσουμε αυτό που διαδραματίζεται στο εδώ και τώρα. Είναι η κύρια αιτία αδράνειας καθώς η αυτοαμφισβήτηση διακόπτει τη ζωή. Αν δεν βιώσεις δεν θα μάθεις. Και αυτό είναι γεγονός! Και όσο μένουμε εκτός «παιχνιδιού» δεν έχουμε ιδέα τί γίνεται μέσα στο παιχνίδι! Αδράνεια, άγνοια, σπατάλη χρόνου και τεράστιος φόβος για τη ζωή. Σαν να έχεις το ένα πόδι στο παρελθόν και το άλλο στο μέλλον. Πως θα μπορέσεις να βρεις την ισορροπία σου στο σήμερα όπου πρακτικά βρίσκεσαι; Ό,τι άλλο εκτός του παρόντος είναι μια υπόθεση. Και ότι και να κάνεις, το αύριο είναι αύριο, το χθες είναι στο χθες και κανένα εξ` αυτών δεν είναι στο σήμερα.

Επιπλέον, στην κοινωνία που ζούμε, αξίζει να εξετάσουμε πόσο συχνά και σε τι βαθμό ασχολούμαστε με τη γνώμη που έχουν οι άλλοι για εμάς. Κάτι που επανειλημμένα έχει αποδειχθεί αυτοκαταστροφικό καθώς χάνουμε κάθε επαφή με τον εαυτό μας και ίσως να μην μαθαίνουμε ποτέ πραγματικά τη γνώμη του άλλου. Ανώφελο λοιπόν;

Σε συνδυασμό με την ανάγκη για τη γνώμη των άλλων, χάνουμε και κάθε επαφή με τη λέξη «όχι». Την λέξη που συνδέεται με τα όρια και με την ανάγκη να ευχαριστούμε, να φροντίζουμε, να ακούμε, να προσέχουμε  τον εαυτό μας πριν από τους άλλους. Χωρίς όρια, γινόμαστε ευερέθιστοι και χάνουμε τον σεβασμό των άλλων. Αν δεν δοκιμάσουμε να υποστηρίξουμε τη θέση μας, δεν θα μάθουμε ποτέ τί σημαίνει αυτοεκτίμηση. Αν δεν δώσουμε αγάπη στον εαυτό μας συγχωρώντας τον - πρώτον και κύριον - για όσα δεν κατάφερε ή έκανε λάθος, τόσο περισσότερο θα μας τρομάζει η αντίδραση του άλλου σε κάθε συναναστροφή μας.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσο επιβαρύνουν την καθημερινότητά μας οι σχέσεις που δημιουργούμε ή συντηρούμε. Πολλοί κάνουμε επαφές για να είμαστε κοινωνικοί. Και ξεχνάμε τη φιλία και την πραγματική έννοιά της. Την συντροφικότητα μιας σχέσης. Την υποστήριξη και την αίσθηση ασφάλειας κοντά στους συνανθρώπους μας. Πώς αλλάζει αυτό; Εδώ τα πράγματα θέλουν ξεκαθάρισμα…..αρκεί να αναρωτηθούμε τί αναζητάμε σε κάθε επαφή, σχέση, επικοινωνία και τί μας δίνει. Αν δεν μπορείτε να εκφράσετε τα συναισθήματά σας στις σχέσεις σας, τότε τί σκοπό εξυπηρετούν; Τολμήστε να εκφραστείτε και θα δείτε πόσο όμορφα θα νοιώσετε καθώς μόλις  φερθήκατε στον εαυτό σας με ωριμότητα και με γνώμονα τα θέλω σας.

Ένα άλλο σημείο που μας δηλητηριάζει και μας ακινητοποιεί είναι η τάση να συγκρινόμαστε. Δεν ξέρω κάποια σύγκριση που να έχει όφελος. Η φύση της σύγκρισης είναι τοξικά συναισθήματα και πραγματικά είναι περιττά όταν ξέρεις ότι η μοναδικότητά σου, ορίζει την πορεία κατά την οποία μπορείς να ωφελείσαι μόνο, όταν συγκρίνεσαι με το χθες σου ! Κι έτσι θα πας μπροστά!

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Και φυσικά κάτι που τονίζω συχνά…..η μοναδικότητα της κάθε στιγμής έχει τη δύναμη να δημιουργήσει στιγμές ευτυχίας. Μικρές, ανθρώπινες, καθημερινές, στιγμές προσφοράς και δεκτικότητας κοντά στη φύση. Μέσω της εκτίμησης της στιγμής, μπορούμε να ρίξουμε γροθιά στην τόσο γνώριμη αναβλητικότητα ξεκινώντας από σήμερα!