Το τρέξιμο στη μέση ηλικία διατηρεί λειτουργικούς τους «γηραιότερους» νευρώνες

Η μακροχρόνια άσκηση ωφελεί βαθιά τον εγκέφαλο που γερνά και μπορεί να αποτρέψει τη μείωση της λειτουργίας της μνήμης που σχετίζεται με τη γήρανση, αυξάνοντας το μέσο όρο επιβίωσης και τροποποιώντας το δίκτυο των νευρώνων που αναπτύσσεται κατά την πρώιμη ενήλικη ζωή και διευκολύνοντας έτσι τη συμμετοχή τους στις γνωστικές διαδικασίες.

Η γήρανση συχνά συνοδεύεται από γνωστική έκπτωση. Μεταξύ των πρώτων δομών του εγκεφάλου που επηρεάζονται, είναι ο ιππόκαμπος και οι παρακείμενοι φλοιοί, περιοχές απαραίτητες για τη μάθηση και τη μνήμη. Τα ελλείμματα στη γνωστική ικανότητα, συνδέονται με μειωμένο όγκο ιππόκαμπου και υποβάθμιση της συναπτικής συνδεσιμότητας μεταξύ του ιππόκαμπου και του (περι)-ενδορρινικού φλοιού.

Όλο και περισσότερα στοιχεία δείχνουν ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί να καθυστερήσει ή να αποτρέψει αυτές τις λειτουργικές μειώσεις σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας. Μια νέα μελέτη από το Florida Atlantic University και το CINVESTAV, πόλη του Μεξικού, Μεξικό, προσφέρει μια νέα εικόνα για τα οφέλη της άσκησης, τα οποία θα πρέπει να παρακινούν τους ενήλικες να συνεχίσουν να κινούνται καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους, ειδικά κατά τη μέση ηλικία.

Για τη μελέτη, οι ερευνητές εστίασαν στις επιπτώσεις του μακροχρόνιου τρεξίματος σε ένα δίκτυο νέων νευρώνων του ιππόκαμπου που δημιουργήθηκαν σε νεαρά ενήλικα ποντίκια, στη μέση ηλικία. Αυτά τα ποντίκια αποδεικνύουν ότι το τρέξιμο σε όλη τη μέση ηλικία διατηρεί δικτυωμένους τους γηραιότερους νευρώνες, γεγονός που μπορεί να αποτρέψει ή να καθυστερήσει την απώλεια μνήμης και τον νευροεκφυλισμό που σχετίζεται με τη γήρανση.

Τα αποτελέσματα της μελέτης, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό eNeuro, δείχνουν ότι μακροπρόθεσμα λειτουργούν «παλαιοί» νέοι νευρώνες, που γεννήθηκαν κατά την πρώιμη ενήλικη ζωή, σε ένα δίκτυο που σχετίζεται με τη διατήρηση της κωδικοποίησης επεισοδιακής μνήμης κατά τη γήρανση.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Τέλος, τα ευρήματα αποδεικνύουν ότι το τρέξιμο, όχι μόνο έσωσε την περιρινική συνδεσιμότητα, αλλά επίσης αύξησε και άλλαξε τη συμβολή των ενδορινικών φλοιών στο δίκτυο των παλιών νευρώνων που αναπτύχθηκαν σε ενήλικες.