Γιατί ο χρόνος μοιάζει να κυλά αργά όταν πιέζουμε τον εαυτό μας κατά την προπόνηση;

Εάν οι προπονήσεις σας μοιάζουν να διαρκούν για ώρες, δεν είστε μόνοι. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι που πιέζουν τον εαυτό τους όταν προπονούνται αναφέρουν ότι νιώθουν σαν να ασκούνται για περισσότερο από όσο στην πραγματικότητα. Ειδικότερα, οι ενήλικες που συμμετείχαν σε δοκιμές ποδηλασίας 4 χιλιομέτρων με ποδήλατα γυμναστικής υπερεκτίμησαν το χρόνο άσκησής τους κατά περίπου 10%.

Το εύρημα δείχνει ότι οι άνθρωποι που προσπαθούν να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση μπορεί να αισθάνονται ότι οι προπονήσεις τους είναι πιο σύντομες και πιο ευχάριστες εάν αποσπώνται από την ένταση της δραστηριότητας, ακούγοντας μουσική ή προπονούμενοι σε πιο ανταγωνιστικό περιβάλλον.

«Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι ο χρόνος περνά πιο αργά κατά τη διάρκεια της άσκησης», είπε ο Andrew Edwards, καθηγητής ψυχολογίας στο Canterbury Christ Church University στο Κεντ και ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης.

Στη μελέτη, 33 σωματικά δραστήριοι ενήλικες συμμετείχαν σε 3 δοκιμές ποδηλασίας με ποδήλατο γυμναστικής. Πριν, κατά και μετά τη δοκιμή, τους ζητήθηκε να υπολογίσουν μια χρονική περίοδο 30 δευτερολέπτων. Στην 1η δοκιμή, απλώς έκαναν ποδήλατο. Στη 2η εμφανίστηκε ένα εικονικό avatar στην οθόνη του ποδηλάτου, ενώ στην 3η τους ζητήθηκε να νικήσουν τον εικονικό αντίπαλο.

Γράφοντας στο Brain and Behavior, οι ερευνητές περιέγραψαν πώς ο χρόνος φαινόταν να τρέχει αργά κατά τη διάρκεια της άσκησης, αλλά όχι πριν ή μετά. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο σε όλες τις δοκιμές, υποδηλώνοντας ότι ο εικονικός αντίπαλος δεν είχε αξιοσημείωτη επίδραση.

Το φαινόμενο αυτό δεν φαίνεται να ισχύει συγκεκριμένα για την ποδηλασία, αλλά συνδέεται με την ένταση της άσκησης ή το πόσο άβολα νιώθει [ο ασκούμενος], είπε ο Edwards. Το τι οδηγεί στη λανθασμένη αντίληψη του χρόνου δεν είναι ξεκάθαρο, αλλά ο ίδιος πιστεύει ότι, σε υψηλές εντάσεις, η άσκηση κάνει το σώμα να συνειδητοποιεί περισσότερο τον πόνο που υπομένει, κάνοντας τη διάρκεια να μοιάζει μεγαλύτερη. «Η άσκηση, ιδιαίτερα η σκληρή άσκηση, αυξάνει την εστίαση στο σώμα, δημιουργώντας μια αυξημένη επίγνωση της κάθε στιγμής», είπε.

Οι ερευνητές συνέκριναν το φαινόμενο με την ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, η οποία είπε ότι ο χρόνος δεν ήταν απόλυτος και εξαρτιόταν από το πλαίσιο αναφοράς του παρατηρητή. «Αυτή η μελέτη είναι η πρώτη που καταδεικνύει πειραματικά ότι ο χρόνος και η σχετικότητα μπορούν να αποδειχθούν μέσω της άσκησης… δείχνοντας ότι ο χρόνος παραμορφώνεται», έγραψαν οι συγγραφείς.

Η ένταση της άσκησης μπορεί να μην είναι ο μόνος παράγοντας. Σε έρευνα που ακολούθησε σε επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, ο Edwards διαπίστωσε ότι οι προπονήσεις που περιλάμβαναν ποδόσφαιρο φαινόταν να περνούν πιο γρήγορα από τις προπονήσεις αεροβικής, για παράδειγμα.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

«Εάν ο χρόνος μοιάζει να κυλά πιο αργά, οι προπονήσεις μπορεί να μοιάζουν μεγαλύτερες και λιγότερο ευχάριστες. Η αύξηση της ελκυστικότητας της άσκησης θα μπορούσε να βοηθήσει τους ανθρώπους να παραμείνουν σε αυτήν», κατέληξε ο Edwards.