ΙατροίΔιατροφολόγοιΑισθητικοίΝοσηλευτήριαΔιαγνωστικάΧημείαΦαρμακείαΓυμναστήριαΑσφάλειες

Η προεγχειρητική άσκηση βοηθά στην αποκατάσταση

14 Ιουλίου 2023, 07:00

images

Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικών Υγείας καλούνται να λάβουν υπόψη μία μελέτη του Πανεπιστημίου του Οτάγκο που επιβεβαιώνει ότι ένα σύντομο πρόγραμμα διαλειμματικής προπόνησης υψηλής έντασης πριν από τη χειρουργική επέμβαση, μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά στην ανάρρωση. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Surgery, ανασκόπησε και ανέλυσε 12 μελέτες με συνολικά 832 ασθενείς που είχαν κάνει προεγχειρητική διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης. Αυτή η προπόνηση περιλαμβάνει επαναλαμβανόμενες αερόβιες ασκήσεις υψηλής έντασης περίπου στο 80% του μέγιστου καρδιακού ρυθμού.

Η επικεφαλής ερευνήτρια, Δρ Kari Clifford, αναφέρει ότι η μελέτη περιελάμβανε όλους τους τύπους μεγάλων χειρουργικών επεμβάσεων - αυτές που αναμένεται να διαρκέσουν περισσότερο από 2 ώρες ή με αναμενόμενη απώλεια αίματος μεγαλύτερη από 500 ml - και περιλάμβανε χειρουργικές επεμβάσεις ήπατος, πνευμόνων, παχέος εντέρου, ουρολογικές και μικτές μείζονες χειρουργικές επεμβάσεις στην κοιλιά. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων στην ομάδα παρέμβασης ήταν 66 έτη και 67 στην ομάδα ελέγχου.

"Διαπιστώσαμε ότι η διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης (HIIT) είναι ασφαλής και αποτελεσματική για χειρουργικούς ασθενείς. Ένα πρόγραμμα HIIT μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τη φυσική κατάσταση ενός ασθενούς μέσα σε 4 έως 6 εβδομάδες και αυτό μειώνει τις μετεγχειρητικές επιπλοκές και τη διάρκεια ανάρρωσης".

Το πιο σημαντικό αποτέλεσμα ήταν η αλλαγή στην καρδιοαναπνευστική ικανότητα (CRF) - ένα μέτρο του πόσο καλά το σώμα προσλαμβάνει οξυγόνο και το παρέχει στους μύες και τα όργανα κατά τη διάρκεια παρατεταμένων περιόδων άσκησης-.

Γενικά, μετεγχειρητικές επιπλοκές εμφανίζονται σε περίπου 30% των ασθενών ή έως και 50% για ευπαθείς ασθενείς. Στη μελέτη, όσοι έκαναν διαλειμματική προπόνηση υψηλής έντασης πριν από τη χειρουργική επέμβαση, παρουσίασαν σταθερή μείωση στις μετεγχειρητικές επιπλοκές, όπως καρδιακές επιπλοκές, πνευμονία και μετεγχειρητικά προβλήματα του εντέρου, αναφέρει η ερευνήτρια.

Το επόμενο βήμα είναι να μάθουμε πώς εφαρμόζονται τέτοια προγράμματα.

«Τα εποπτευόμενα προγράμματα άσκησης μπορεί να είναι ακριβά, επομένως εξετάζουμε πόσο αποτελεσματικό είναι να υποστηρίζουμε άτομα που προπονούνται στο σπίτι ή στην κοινότητα. Η χρηματοδότηση αυτών των προγραμμάτων μπορεί να εξοικονομήσει χρήματα μακροπρόθεσμα, μειώνοντας το κόστος της παραμονής στο νοσοκομείο και τις χειρουργικές επιπλοκές».



Σχετικά Άρθρα