ΙατροίΔιατροφολόγοιΑισθητικοίΝοσηλευτήριαΔιαγνωστικάΧημείαΦαρμακείαΓυμναστήριαΑσφάλειες

Η θεραπεία της ΔΕΠΥ με φαρμακευτική αγωγή συνδέεται με χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου

14 Μαρτίου 2024, 09:00

images

Τα άτομα με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/ υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) διατρέχουν καθώς περνούν τα χρόνια, αυξημένο κίνδυνο πρόωρου θανάτου και άλλων προβλημάτων υγείας. Ωστόσο, μεγάλη μελέτη από τη Σουηδία δείχνει ότι η θεραπεία της διαταραχής με φάρμακα, μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του συνολικού κινδύνου θνησιμότητας για τους ασθενείς αυτούς.

Οι ερευνητές εντόπισαν σχεδόν 150.000 Σουηδούς κατοίκους μεταξύ 6 και 64 ετών που διαγνώστηκαν με ΔΕΠΥ μεταξύ 2007 και 2018 και κατέγραψαν τυχόν θανάτους που επήλθαν μέσα σε 2 χρόνια από τη διάγνωση. Διαπίστωσαν ότι υπήρχαν 48 θάνατοι για κάθε 10.000 άτομα με ΔΕΠΥ που δεν έλαβαν φαρμακευτική αγωγή σε σύγκριση με 39 θανάτους για κάθε 10.000 άτομα που έλαβαν φάρμακα – μείωση κατά 19% στον κίνδυνο θνησιμότητας.

Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η νέα έκθεση τονίζει τη σημασία των έγκαιρων διαγνώσεων ΔΕΠΥ και προσθέτει σημαντικά ζητήματα τα οποία πρέπει να συζητήσουν οι ιατροί με τους ασθενείς τους, προτού αποφασίσουν πώς θα διαχειριστούν τη ΔΕΠΥ.

Επιπλέον, όσον αφορά τις «φυσικές» αιτίες θανάτου, όπως οι ιατρικές παθήσεις, η νέα μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η φαρμακευτική αγωγή δεν επηρέασε σημαντικά τη θνησιμότητα μεταξύ των ασθενών με ΔΕΠΥ.

Κατά κάποιο τρόπο, αυτό το εύρημα είναι «καθησυχαστικό», ειδικά υπό το φως άλλων πρόσφατων ερευνών που εγείρουν ανησυχίες σχετικά με τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που μπορεί να έχουν τα φάρμακα της ΔΕΠΥ στην υγεία της καρδιάς, έγραψαν οι συγγραφείς της μελέτης.

Τέλος, σημειώνεται ότι η νέα μελέτη δεν παρακολούθησε το κατά πόσο οι ασθενείς με ΔΕΠΥ ήταν τακτικοί στη λήψη των φαρμάκων που τους συνταγογραφήθηκαν και δεν ελήφθησαν υπόψη άλλοι παράγοντες του τρόπου ζωής και πτυχές της φροντίδας που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα αποτελέσματα. Γι' αυτούς τους λόγους, η σύνδεση που εντοπίζεται μεταξύ της θεραπείας με φαρμακευτική αγωγή και του μειωμένου κινδύνου θνησιμότητας, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως άμεση σχέση αιτίου-αποτελέσματος.

Σχετικά Άρθρα