Σεξουαλική απελευθέρωση και 21ος αιώνας

Η σεξουαλική απελευθέρωση υπήρξε κοινωνικό κίνημα που αμφισβήτησε τους παραδοσιακούς κώδικες συμπεριφοράς που σχετίζονται με τη σεξουαλικότητα και τις διαπροσωπικές σχέσεις σε όλο τον δυτικό κόσμο από τη δεκαετία του 1960 έως τη δεκαετία του 1980. 

Στις αρχές του 1960 ο δυτικός κόσμος προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους κατά τη διάρκεια των οποίων οι γυναίκες είχαν για πρώτη φορά -από ανάγκη καθώς οι άνδρες έλειπαν στο μέτωπο- εργαστεί σε εργοστάσια, είχαν οδηγήσει αυτοκίνητα κι είχαν σπάσει ουσιαστικά τα στερεότυπα της πατριαρχίας που θέλει τη γυναίκα αδύναμη, με μειωμένες ικανότητες και αναγκασμένη να ζει οικονομικά εξαρτώμενη από τον πατέρα και μετά από τον σύζυγο.

Η ανακάλυψη των πρώτων αντισυλληπτικών χαπιών, έδωσε μία περαιτέρω ώθηση στη δυνατότητα των νέων κοριτσιών να χαίρονται τον έρωτα χωρίς το φόβο μίας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και κάπως έτσι ο Μάης του '68 έμεινε στην ιστορία, μεταξύ άλλων, και για την ελευθεριότητα που επέδειξαν οι συμμετέχοντες σε ό,τι αφορά τη σεξουαλικότητά τους.

Το όλο κλίμα επηρέασε όπως ήταν φυσικό και τις Τέχνες. Η ροκ μουσική, ο ρεαλισμός στα εικαστικά, η αντικουλτούρα, τα χρωματιστά ρούχα με τις μίνι φούστες και τις καμπάνες στα παντελόνια και τα εμπριμέ, όλα συνέβαλαν στη δημιουργία μίας εικόνας ανάλαφρης και απελευθερωμένης.

Βέβαια, στις μέρες μας, στη μισή αμερικανική επικράτεια -ειδικά σε αυτές με γεωργικό χαρακτήρα- η κατάσταση έχει αναστραφεί με πολλές γυναίκες να παντρεύονται σε μικρή ηλικία και να μένουν χωρίς σπουδές και εργασία, στο σπίτι να μεγαλώσουν τα πολλά παιδιά που επιλέγουν να κάνουν. Η επιλογή αυτή είναι θεάρεστη και άκρως αποδεκτή αλλά δεν είναι πάντα προσωπική "επιλογή" των κοριτσιών αυτών. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μονόδρομος που επιβάλλει το κοινωνικό σύνολο στα νέα κορίτσια. Η συντηρητικοποίηση της αμερικανικής κοινωνίας και τα τελευταία φαινόμενα με την απαγόρευση των αμβλώσεων σε πολλές Πολιτείες δείχνουν ότι η ιστορία όντως κάνει κύκλους, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε πάλι μπροστά στο φάσμα του περιορισμού των δικαιωμάτων των γυναικών που τελικά πλήττει και τους άνδρες.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Η ελπίδα των ειδικών κοινωνιολόγων σήμερα είναι ότι ίσως περάσουμε το επόμενο διάστημα σε ένα νέο μοντέλο που θα απέχει από τα άκρα, δηλαδή από την ασυδοσία και την έλλειψη σεβασμού στο ίδιο μας το σώμα,  και από την πατριαρχία και αντιφεμινιστικές πρακτικές που αφαιρούν από τη νέα γυναίκα το δικαίωμα στην επιλογή.