Η θεραπεία γονιμότητας δεν αυξάνει τον κίνδυνο υποτροπής της ΣΚΠ στις γυναίκες

31 Οκτωβρίου 2022, 18:00

Οι θεραπείες γονιμότητας δεν αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο υποτροπής σε γυναίκες με σκλήρυνση κατά πλάκας ή πολλαπλή σκλήρυνση, ακόμη και μεταξύ εκείνων που υποβάλλονται σε θεραπευτικά πρωτόκολλα που σχετίζονται με μεγαλύτερα επίπεδα έκθεσης σε ορμόνες, σύμφωνα με πρόσφατη αμερικανική ανάλυση.

Ειδικότερα, σύμφωνα με το Multiple Sclerosis News Today, η Edith Graham, επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Northwestern και η ομάδα της αξιολόγησαν τα ποσοστά υποτροπής μεταξύ των γυναικών με ΣΚΠ που υποβλήθηκαν σε τουλάχιστον έναν κύκλο θεραπείας γονιμότητας από το 2010 έως το 2021. Οι γυναίκες υποβλήθηκαν σε θεραπεία σε τέσσερα μεγάλα κέντρα των ΗΠΑ.

Συνολικά, 124 κύκλοι θεραπείας γονιμότητας σε 65 γυναίκες, συμπεριλήφθηκαν στην ανάλυση. Οι ασθενείς είχαν, είτε κλινικά μεμονωμένο σύνδρομο, , είτε υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα σκλήρυνση κατά πλάκας. Είχαν μέση ηλικία 36,3 έτη και ζούσαν με σκλήρυνση κατά πλάκας κατά μέσο όρο 7,7 χρόνια. Οι περισσότερες γυναίκες (78%) ήταν λευκές και είχαν χαμηλά επίπεδα αναπηρίας.

Οι θεραπείες τροποποίησης της νόσου της σκλήρυνσης κατά πλάκας (DMTs) χρησιμοποιήθηκαν από το 60% των ασθενών το έτος πριν από τη θεραπεία γονιμότητας και το 43% των γυναικών ήταν σε DMT τη στιγμή της θεραπείας.

Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε μια σειρά τύπων θεραπείας γονιμότητας, συμπεριλαμβανομένης της ελεγχόμενης διέγερσης των ωοθηκών (15%), της εμβρυομεταφοράς (24%) και της εξωσωματικής γονιμοποίησης (49%), η οποία συνδυάζει τις άλλες δύο προσεγγίσεις. Ένα 11% υποβλήθηκε σε πρόκληση ωορρηξίας από το στόμα.

Συνολικά, έξι υποτροπές σημειώθηκαν σε πέντε ασθενείς εντός των τριών μηνών, οι οποίες ανήλθαν σε ετήσιο ποσοστό υποτροπών 0,18. Συγκριτικά, αυτό το ποσοστό ήταν 0,23 πριν από τη θεραπεία γονιμότητας.

«Δεν παρατηρήθηκε αυξημένος κίνδυνος υποτροπών στους τρεις μήνες μετά τη θεραπεία γονιμότητας», είπε η Graham στην παρουσίαση.

Σημειωτέον, τα ποσοστά υποτροπής ήταν επίσης χαμηλά στην υποομάδα των ασθενών που έλαβαν θεραπείες γονιμότητας που σχετίζονται με υψηλότερα επίπεδα έκθεσης σε ορμόνες – αυτές που περιελάμβαναν ελεγχόμενη διέγερση των ωοθηκών-. Μεταξύ αυτών των ασθενών, υπήρχαν πέντε υποτροπές σε τέσσερις ασθενείς και τα ποσοστά υποτροπών πριν και μετά τη θεραπεία ήταν 0,26 και 0,25, αντίστοιχα.

Η ομάδα εξέτασε επίσης πιθανούς προγνωστικούς παράγοντες υποτροπής. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα ποσοστά υποτροπής ήταν σημαντικά χαμηλότερα σε ασθενείς 37 ετών και άνω, με διάρκεια νόσου δύο χρόνια ή περισσότερο, και που χρησιμοποιούσαν DMT κατά τη διάρκεια των θεραπειών γονιμότητας.

Η Graham σημείωσε ότι ο χαμηλός αριθμός υποτροπών «περιόρισε την ικανότητά μας να εντοπίσουμε ορισμένους συγκεκριμένους παράγοντες για την υποτροπή». Ωστόσο, «τα ευρήματα διευρύνουν τις γνώσεις μας για τις θεραπείες γονιμότητας παρουσιάζοντας ποικίλες θεραπείες γονιμότητας και όχι μόνο εξωσωματική γονιμοποίηση».