Έμφυλη ή σεξιστική βία: Γιατί δεν είναι "φεμινιστική επινόηση"

Η βία κατά των γυναικών δεν αφορά όλες τις γυναίκες, ούτε όλους τους άνδρες, ούτε και όλες τις οικογένειες! Ευτυχώς! Αλλά αυτό δεν πρέπει να μάς παραπλανά και να πιστεύουμε ότι είναι σπάνια και δεν υπάρχει γύρω μας...

Με τον εγκλεισμό που επέβαλε η πανδημία, όσες γυναίκες έκλειναν τα μάτια στη βίαιη συμπεριφορά των συντρόφων τους, το πλήρωσαν με άγριους ξυλοδαρμούς, σοβαρές σωματικές και ψυχικές βλάβες, ή ακόμα και τη ζωή τους. Μόνο στην Ελλάδα και μόνο μέσα στο πρώτο 9μηνο του 2022, έχουν δολοφονηθεί από το σύζυγο ή σύντροφό τους 16 γυναίκες, με το συνολικό αριθμό των θυμάτων για το προηγούμενο έτος να φτάνει τις 17, και το τελευταίο θύμα στην Ελλάδα, μία ηλικιωμένη σε χωριό της Πελοποννήσου, να έχει χάσει τη ζωή μόλις χθες από το χέρι του επίσης ηλικιωμένου συζύγου που αμέσως μετά αυτοκτόνησε...

Τι ωθεί το χέρι ενός άνδρα να αφαιρέσει τη ζωή της συζύγου του, που τις περισσότερες φορές είναι και μητέρα των παιδιών του; Οι ειδικοί απαντούν ότι το βαθύ κίνητρο είναι η έκφραση της κυριαρχίας του στο σώμα, τη ψυχή και τελικά τη ζωή της. Του ανήκει. Δεν της επιτρέπεται ούτε να του φέρνει αντίρρηση, ούτε να του παραπονείται, ούτε να τον χωρίσει. Ως κτήμα του, ως αντικείμενο που έχει στην κατοχή του, πρέπει να τον εξυπηρετεί ακόμα κι αν τη χρησιμοποιεί ως σάκο του μποξ για να ξεσπάει τα νεύρα του...

Να σημειώσουμε ότι η Κύπρος είναι μία από τις πρώτες χώρες της Ευρώπης που αναγνώρισε τη γυναικοκτονία ως ξεχωριστό αδίκημα. Συγκεκριμένα, ο νόμος ορίζει ότι "είναι η θανάτωση γυναίκας ως αποτέλεσμα άσκησης βίας από ερωτικό σύντροφο, βασανισμού και μισογυνισμού αλλά και άσκησης ενδοοικογενειακής βίας".

Οι οδηγίες των ψυχολόγων

- Τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας δεν πρέπει να κρατούν μυστικό το πρόβλημα αλλά αντίθετα να το κοινοποιούν αμέσως σε συγγενείς και φίλους και να φεύγουν από σπίτι. Κάθε φορά που ο θύτης ασκεί βία και το θύμα παραμένει δίπλα του σιωπηλό, η κατάσταση έρχεται ένα βήμα πιο κοντά στο έγκλημα.

- Παρά τις δικαιολογίες που προβάλουν οι θύτες μετά την άσκηση σωματικής βίας ή τη δολοφονία, ότι έχουν δηλαδή ψυχική νόσο, οι ψυχολόγοι τονίζουν ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους δεν πρόκειται για ψυχικά πάσχοντες αλλά για άτομα με κακό χαρακτήρα, λανθασμένες αντιλήψεις και συνήθειες, ελλιπή διαχείριση θυμού και εδραιωμένη την αποκαλούμενη "πατριαρχία". Την άποψη δηλαδή ότι η γυναίκα είναι "αντικείμενο" που του ανήκει κι ότι δεν πρέπει να συνεχίσει τη ζωή της χωρίς αυτόν. 

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

- Κάθε φορά που μία γυναίκα δέχεται τη συγνώμη του συντρόφου ή συζύγου της μετά από ξυλοδαρμό, δημιουργεί τις συνθήκες για χειρότερο συμβάν. Από αυτόν τον κανόνα δεν ξεφεύγει δυστυχώς καμία.

-Γείτονες, συνάδελφοι, φίλοι και συγγενείς που παρατηρούν τέτοια συμβάντα σε μία οικογένεια, πρέπει έστω και ανώνυμα να κάνουν καταγγελία στις Αρχές. Η σιωπή στοιχίζει ακριβά.