Τι γιορτάζουμε σήμερα και ποιος ο συμβολισμός της ημέρας

Το όνομα Θεοφάνεια ή Θεοφάνια προκύπτει από τη φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας που συνέβη σύμφωνα με τρεις ευαγγελικές περικοπές τη στιγμή της βάπτισης του Ιησού από τον Ιωάννη. Η γιορτή των Θεοφανίων λέγεται επίσης και Επιφάνεια, Φώτα ή Φωτά ή Εορτή των Φώτων. Τι συμβολίζει όμως για την πίστη και τον ψυχισμό μας; 

Οὗτος ἐστίν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα.
Η φράση αναφέρεται στα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά, ενώ απουσιάζει από αυτό του Ιωάννη. Αυτή δε είναι και η μοναδική φορά της εμφάνισης επί της Γη, της Αγίας Τριάδος. Τα Θεοφάνια ονομάζονται έτσι επειδή η φωνή του Θεού ακούστηκε στη Γη.

Σύμφωνα με τον Γρηγόριο Ναζιανζηνό (γνωστός και ως Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος), το Βάπτισμα του Χριστού αποτελεί μια γιορτή φωτισμού ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος έδωσε την ονομασία Φώτα. Έτσι προέκυψε η εναλλακτική ονομασία “Φώτα” ή “των Φώτων”.

Φως λοιπόν! Έξοδος από το σκοτάδι του φόβου, της κατάθλιψης, της απόγνωσης, της μοναξιάς... Χαραμάδα ελπίδας και γνώσης ότι όλα δεν τελειώνουν εδώ με την αποσύνθεση του σώματος. Ότι κάτι ασύγκριτα πιο φωτεινό και θείο μάς περιμένει μετά τη μετάβαση. 

Ο άνθρωπος είχε από απαρχής κόσμου την ανάγκη να ψάξει και να ανακαλύψει όσα αφορούν την ύπαρξή του. Πλάσμα με ευφυία και λογική, ζει τη δική του τραγικότητα όταν συνειδητοποιεί κάπου στα 10 του χρόνια, ότι δεν θα ζήσει για πάντα. Ούτε ο ίδιος, ούτε και όσοι αγαπάει και αποτελούν την οικογένεια και το φιλικό του περιβάλλον θα παραμείνουν άφθαρτοι. Ζει, δημιουργεί, πασχίζει, ονειρεύεται, αγωνιά για το μέλλον του, γνωρίζοντας βαθιά μέσα του ότι κάθε του μέρα, κάθε του βήμα, τον οδηγούν πιο κοντά στο θάνατο.

Κάθε θρησκεία συμφωνεί όμως στο σημείο αυτό: Θάνατος δεν υπάρχει. Τελειώνει το υλικό σώμα αλλά η ενέργεια, η ψυχή, δεν τελειώνει ποτέ! Ομοίως και η κβαντική φυσική, μέσα από έναν άλλο δρόμο και την περίπλοκη επιστημονική της τεκμηρίωση, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ζούμε από πάντα, για πάντα. Ότι η ενέργεια, άπαξ και παραχθεί, μπορεί μόνο να μεταλλαχθεί αλλά όχι να περάσει στην ανυπαρξία.

Το νερό πάλι, είναι ο μεσολαβητής ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο. Στο ρεύμα του θετικού και του αρνητικού. Της δημιουργίας και της καταστροφής. Οι μύθοι του Χάροντα και της Οφηλίας συμβολίζουν το τελευταίο ταξίδι. Ο θάνατος ήταν ο πρώτος ναύτης.
Το «διάφανο βάθος», εκτός από άλλα νοήματα, έχει ειδικά την έννοια της επικοινωνίας ανάμεσα στο επιφανειακό και στο αβυσσαλέο. Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε πως το νερό διασχίζει τις δύο αυτές εικόνες.

Το νερό λειτουργεί εξάλλου ως σύμβολο του συλλογικού ή ατομικού ασυνειδήτου. Ή σαν ένα στοιχείο μεσολαβητικό και διαλυτικό. Τότε είναι προφανές ότι αυτός ο συμβολισμός είναι μία έκφραση του δυναμισμού της ψυχής. Των αγώνων του ψυχικού βάθους. Να βρει έναν τρόπο να αρθρώσει ένα άμεσο και κατανοητό μήνυμα στη συνείδηση. Εξού και η παράδοση του εξαγνισμού μέσω του νερού σε διάφορες θρησκείες και στη δική μας μέσω της βάπτισης. 

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Τι γιορτάζουμε λοιπόν σήμερα, πιστοί και λιγότερο πιστοί; Την επαφή με το θείο, τον εξαγνισμό και τη γνωριμία μας με την αλήθεια που κρύβουμε μέσα στην ύπαρξή μας.

Χρόνια πολλά!