Όταν νοσεί το παιδί, νοσεί όλη η οικογένεια

Κατάθλιψη και αγχώδεις διαταραχές προκαλεί η αντιμετώπιση του διαβήτη τύπου 1 τόσο στα παιδιά, όσο και στους γονείς τους που τα φροντίζουν. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση  Diabetes Care από ομάδα του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Καρολίνσκα.

Τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι οι ψυχικές αυτές διαταραχές προκαλούν με τη σειρά τους προβλήματα στη φροντίδα των παιδιών, εφήβων και νέων ενηλίκων με διαβήτη και αναδεικνύουν την ανάγκη ψυχολογικής υποστήριξης τόσο στους ίδιους, όσο και στις οικογένειές τους. 

Οι Σουηδοί ερευνητές προτείνουν μάλιστα την αναθεώρηση των οδηγιών της Διεθνούς Εταιρείας για τον Παιδικό και Εφηβικό Διαβήτη (ISPAD), οι οποίες περιορίζουν τις συστάσεις για τακτικό έλεγχο της ψυχικής υγείας στα παιδιά, αφήνοντας έξω από τη σύσταση τους γονείς και φροντιστές τους. 

«Αρκετοί γιατροί κρίνουν υποκειμενικά ότι ο διαβήτης σε ένα παιδί επηρεάζει αρνητικά την ψυχική υγεία του ίδιου όσο και των μελών της οικογένειας. Πιστεύουμε όμως ότι η απάντηση στο θέμα δεν είναι απλή. Η μελέτη μας προτείνει την πιθανή ύπαρξη μιας γενετικής συνιστώσας πίσω από αυτή τη σχέση», αναφέρει η Agnieszka Butwicka, επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα Ιατρικής Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής του Ινστιτούτου Καρολίνσκα.

Οι ερευνητές μελέτησαν 3,5 εκατ. άτομα που γεννήθηκαν στη Σουηδία μεταξύ 1973 και 2007 με τους βιολογικούς γονείς, τα αδέλφια και τα ξαδέλφια τους. Για τα περισσότερα από 20.000 άτομα που είχαν διαγνωστεί με νεανικό διαβήτη τύπου 1, παρατηρήθηκε διπλάσιος κίνδυνος κατάθλιψης και κατά 1,6 φορές μεγαλύτερος για άγχος και άλλες αγχώδεις διαταραχές.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Στους γονείς και τα αδέλφια των παιδιών με ΣΔ1 εντοπίστηκαν επίσης αυξημένες πιθανότητες των παραπάνω ψυχικών διαταραχών αν και σε μικρότερο βαθμό, ενώ τα ξαδέλφια παρατηρήθηκαν μηδενικές ή πολύ μικρές πιθανότητες για ορισμένες παθήσεις.