Μελέτη αποκαλύπτει τη σχέση μεταξύ ψυχικού τραύματος και ενδομητρίωσης

Μπορεί το ψυχικό τραύμα του παρελθόντος να διαμορφώσει τη σωματική υγεία των γυναικών; Πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο JAMA Psychiatry διερεύνησε τη σχέση μεταξύ τραυματικών εμπειριών και ενδομητρίωσης, μιας επώδυνης κατάστασης που επηρεάζει εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο. 

Αυτή η μελέτη ανέλυσε δεδομένα από τη Biobank του Ηνωμένου Βασιλείου (Ηνωμένο Βασίλειο) για περισσότερες από 8.000 γυναίκες με ενδομητρίωση και περισσότερους από 240.000 ελέγχους. Οι ερευνητές αξιολόγησαν τη συσχέτιση μεταξύ τραυματικών εμπειριών, όπως η παιδική ή σεξουαλική κακοποίηση και η βία, και ενδομητρίωσης, χρησιμοποιώντας στατιστικά μοντέλα που αντιπροσώπευαν την ηλικία, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση και την καταγωγή.

Τα αυτοαναφερόμενα ιστορικά τραύματος κατηγοριοποιήθηκαν σε διαφορετικούς τύπους, όπως διαπροσωπικό τραύμα, μη διαπροσωπικό τραύμα, τραύμα με και χωρίς επαφή.

Για την περαιτέρω διερεύνηση πιθανών γενετικών επιρροών, η μελέτη περιελάμβανε αναλύσεις συσχέτισης στο σύνολο του γονιδιώματος από μεγάλα σύνολα δεδομένων, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 21.000 ασθενών ευρωπαϊκής καταγωγής και σχεδόν 2.000 ανατολικής ασιατικής καταγωγής.

Οι ερευνητές εξέτασαν τις βαθμολογίες πολυγονιδιακού κινδύνου για να αξιολογήσουν εάν η γενετική ευαισθησία σε διαταραχές που σχετίζονται με τραύμα, όπως η διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD), συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο ενδομητρίωσης. Διερευνήθηκαν επίσης πρότυπα έκθεσης σε τραύμα μεταξύ γυναικών με και χωρίς ενδομητρίωση.

Αυτή η προσέγγιση επέτρεψε στους ερευνητές να ταξινομήσουν τους συμμετέχοντες σε διαφορετικές κατηγορίες απόκρισης τραύματος, παρέχοντας πληροφορίες για το πώς διαφορετικοί τύποι τραύματος μπορεί να σχετίζονται με την ενδομητρίωση.

Η βαθμολόγηση του πολυγονιδιακού κινδύνου αξιολόγησε περαιτέρω εάν η γενετική ευαισθησία στην ενδομητρίωση αλληλεπιδρά με την έκθεση σε τραυματικά συμβάντα, βοηθώντας να προσδιοριστεί εάν το τραύμα ενεργούσε ως έναυσμα σε άτομα με γενετική προδιάθεση.

Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες με ενδομητρίωση είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν τραυματικές εμπειρίες σε σύγκριση με αυτές που δεν είχαν την πάθηση. Τα τραύματα που περιελάμβαναν επαφή, συμπεριλαμβανομένης της σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης, είχαν την ισχυρότερη σχέση.

Για παράδειγμα, οι γυναίκες που βίωσαν παιδική κακοποίηση ή διαπροσωπικό τραύμα είχαν υψηλότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ενδομητρίωση από εκείνες που δεν είχαν αντιμετωπίσει ποτέ τέτοια γεγονότα. Αυτές οι συσχετίσεις παρέμειναν σημαντικές ακόμη και μετά την προσαρμογή για παράγοντες όπως η ηλικία και το κοινωνικοοικονομικό υπόβαθρο.

Περαιτέρω ανάλυση έδειξε ότι η ενδομητρίωση συνδέθηκε σε μεγάλο βαθμό με συγκεκριμένους τύπους τραύματος, συμπεριλαμβανομένης της παιδικής κακοποίησης, της βίας από στενούς συντρόφους και των εμπειριών σοβαρής συναισθηματικής δυσφορίας.

Οι γυναίκες που ανέφεραν πολλαπλά τραυματικά συμβάντα διέτρεχαν ακόμη υψηλότερο κίνδυνο, γεγονός που υποδεικνύει μια πιθανή σωρευτική επίδραση της έκθεσης σε τραύμα στην ανάπτυξη της νόσου.

Τέλος, οι γυναίκες με ενδομητρίωση είχαν αυξημένες πιθανότητες να βιώσουν καταστάσεις που σχετίζονται με το στρες, όπως άγχος και κατάθλιψη, ενισχύοντας περαιτέρω τη σύνδεση μεταξύ ψυχικής υγείας και ενδομητρίωσης.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Συνολικά, η μελέτη παρείχε αδιάσειστα στοιχεία ότι οι τραυματικές εμπειρίες και η γενετική προδιάθεση συμβάλλουν στον κίνδυνο ενδομητρίωσης. Δεδομένης της συσχέτισης μεταξύ της ενδομητρίωσης και των γενετικών παραγόντων που σχετίζονται με το PTSD, οι ερευνητές πιστεύουν ότι η μελλοντική έρευνα θα πρέπει να διερευνήσει εάν στοχευμένες παρεμβάσεις, όπως η υποστήριξη της ψυχικής υγείας ή οι θεραπείες μείωσης του στρες, θα μπορούσαν να μετριάσουν τον αντίκτυπο του τραύματος στην ανάπτυξη της ενδομητρίωσης.