Η ενσυναίσθηση για τον πόνο των άλλων κορυφώνεται στη νεαρή ενήλικη ζωή

18 Φεβρουαρίου 2025, 09:00

Η ενσυναίσθηση προς τους άλλους που υποφέρουν κορυφώνεται στη νεαρή ενήλικη ζωή, σύμφωνα με νέα μελέτη της Σχολής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Κεντ. Οι ψυχολόγοι έχουν ανακαλύψει ότι οι νεαροί ενήλικες είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στο λεγόμενο «κοινωνικό πόνο» και συμπονούν πιο έντονα τους άλλους που βιώνουν κοινωνικό πόνο από τους έφηβους ή τους μεγαλύτερους ενήλικες.

Στην έρευνα εξετάστηκε το πώς διαφέρουν οι αντιδράσεις που αφορούν στην ενσυναίσθηση μεταξύ εφήβων (10-19 ετών), νεαρών ενηλίκων (20-40 ετών) και μεγαλύτερων ενηλίκων (60+ ετών), καταγράφοντας την εγκεφαλική δραστηριότητα ενώ οι συμμετέχοντες έβλεπαν φωτογραφίες ατόμων σε σωματικά ή κοινωνικά επώδυνες καταστάσεις. Τα ευρήματα έδειξαν ότι οι αποκρίσεις του εγκεφάλου σε επώδυνες καταστάσεις αυξήθηκαν από την εφηβεία έως τη νεαρή και μεγαλύτερη ενήλικη ζωή.

Αυτό δείχνει ότι οι αντιδράσεις ενσυναίσθησης αναπτύσσονται καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής, καθώς αυξάνεται η κοινωνική εμπειρία και η έκθεση σε διαφορετικές κοινωνικές καταστάσεις και καταστάσεις που σχετίζονται με τον πόνο. Επιπλέον, ενώ η έρευνα οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι αντιδράσεις ενσυναίσθησης του εγκεφάλου των ανθρώπων είναι ισχυρότερες καθώς μεγαλώνουν, η αυξημένη εγκεφαλική δραστηριότητα στους ηλικιωμένους συνοδεύεται από μειωμένες βαθμολογίες συμπόνιας.

Η καθηγήτρια Heather Ferguson, επικεφαλής ερευνήτρια στην εργασία και καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Κεντ, δήλωσε ότι αυτό συμβαίνει επειδή οι ηλικιωμένοι ενήλικες είναι λιγότερο ικανοί στο να εκφράζουν ενσυναίσθηση για τους άλλους σε σύγκριση με τους νεαρούς ενήλικες.

«Αυτή η μελέτη παρέχει πολύτιμες γνώσεις για την περίπλοκη φύση των αποκρίσεων ενσυναίσθησης σε άλλους που πονούν.

Οι αποκρίσεις ενσυναίσθησης κορυφώνονται στη νεαρή ενήλικη ζωή, όπως φαίνεται από τις συμπεριφορικές αξιολογήσεις τους για την ένταση του πόνου που αισθάνονται οι άλλοι.

Ωστόσο, ο εγκέφαλος γίνεται ολοένα και πιο αντιδραστικός όταν βλέπει άλλους να πονούν καθώς γερνάμε, κάτι που υποδηλώνει ότι οι ηλικιωμένοι ένιωσαν ενσυναίσθηση τη στιγμή που έβλεπαν τις φωτογραφίες του πόνου - αλλά ήταν λιγότερο ακριβείς αργότερα στην αξιολόγηση της έντασης αυτού του πόνου».