Το σπέρμα μεταφέρει γονιδιακά την παιδική κακοποίηση σε μελλοντικές γενιές

Σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Molecular Psychiatry, οι άντρες που βίωσαν κακοποίηση ή παραμέληση στην παιδική τους ηλικία παρουσιάζουν ευδιάκριτες αλλαγές στη μοριακή σύνθεση του σπέρματός τους. Η μελέτη οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι άνδρες με εμπειρίες σοβαρής παιδικής κακοποίησης είχαν αλλοιωμένα πρότυπα στα μικρά μόρια RNA και τη μεθυλίωση του DNA στο σπέρμα τους. Θεωρείται ότι αυτοί οι βιολογικοί δείκτες παίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση και ανάπτυξη των γονιδίων. Τα ευρήματα προσφέρουν νέες ενδείξεις για το πώς το άγχος της πρώιμης ζωής μπορεί να επηρεάσει όχι μόνο τα ίδια τα άτομα, αλλά ενδεχομένως τα μελλοντικά παιδιά τους μέσω μιας διαδικασίας γνωστής ως επιγενετικής κληρονομικότητας.

Η επιγενετική κληρονομικότητα αναφέρεται στη μετάδοση βιολογικών πληροφοριών από τη μια γενιά στην άλλη που δεν συνεπάγεται αλλαγές στην ίδια την αλληλουχία του DNA. Αντίθετα, περιλαμβάνει χημικές τροποποιήσεις - όπως μεθυλίωση του DNA ή αλλαγές σε μικρά μόρια RNA - που μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο ενεργοποίησης ή απενεργοποίησης των γονιδίων.

Όπως μεταδίδει το Psy Post, οι ερευνητές ξεκίνησαν να διερευνούν εάν το άγχος της παιδικής ηλικίας μπορεί να αφήσει ένα μόνιμο βιολογικό αποτύπωμα. Ενώ προηγούμενες μελέτες σε ζώα είχαν δείξει ότι το στρες που βιώνουν τα αρσενικά νωρίς στη ζωή τους θα μπορούσε να επηρεάσει το σπέρμα και τη συμπεριφορά ή την υγεία των απογόνων τους, παρόμοια στοιχεία στους ανθρώπους ήταν μέχρι τώρα πολύ περιορισμένα.

"Έχουμε δημοσιεύσει μια προηγούμενη μελέτη που βρήκε συσχετισμούς μεταξύ της έκθεσης σε παιδική κακοποίηση από τον πατέρα και της λευκής ουσίας του εγκεφάλου του νεογνού. Αυτό είναι εντυπωσιακό καθώς οι πατέρες δεν έχουν άμεση επίδραση στο αναπτυσσόμενο έμβρυο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αυτό κέντρισε το ενδιαφέρον μου για αυτήν τη γραμμή έρευνας", δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Jetro J. Tuulari, διευθυντής του Turku Brain and Mind Center στο Πανεπιστήμιο του Turku.

Για τη διεξαγωγή της μελέτης, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από τη μακροχρόνια μελέτη κοόρτης γεννήσεων FinnBrain. Επικεντρώθηκαν σε μια ομάδα 55 Φινλανδών ανδρών, επιλέγοντας τους συμμετέχοντες με βάση τα βιώματα της παιδικής ηλικίας που ανέφεραν, χρησιμοποιώντας ένα τυποποιημένο ερωτηματολόγιο που ονομάζεται Κλίμακα Τραύματος και Δυσφορίας. Στη συνέχεια, οι ερευνητές συνέκριναν 2 ομάδες: μια που αποτελείται από άνδρες με υψηλές βαθμολογίες - που σημαίνει περισσότερη κακοποίηση στην παιδική ηλικία - και μια με χαμηλές βαθμολογίες.

Οι ερευνητές ανέλυσαν δείγματα σπέρματος από αυτούς τους άνδρες για να διερευνήσουν 2 βασικά μοριακά χαρακτηριστικά: μικρά μη κωδικοποιητικά RNA και μεθυλίωση DNA. Βρήκαν αξιοσημείωτες διαφορές μεταξύ των 2 ομάδων. Συγκεκριμένα, 68 microRNAs - συμπεριλαμβανομένων 29 microRNAs και 21 θραυσμάτων tRNA - εκφράστηκαν σε διαφορετικά επίπεδα στο σπέρμα ανδρών με υψηλό παιδικό τραύμα. Ένα από τα ισχυρότερα ευρήματα αφορούσε ένα μόριο που ονομάζεται miR-34c-5p, το οποίο ήταν σταθερά χαμηλότερο στους άνδρες με υψηλότερες βαθμολογίες αντιξοότητας. Αυτό το αποτέλεσμα ταίριαξε προηγούμενες μελέτες που βρήκαν επίσης μειωμένα επίπεδα αυτού του RNA σε άνδρες που βίωσαν παιδικό στρες. Συγκεκριμένα, το miR-34c-5p εμπλέκεται στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και μεταφέρεται από το σπέρμα στο έμβρυο κατά τη διάρκεια της γονιμοποίησης, επηρεάζοντας ενδεχομένως τον τρόπο σχηματισμού του εγκεφάλου.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

«Η μεγαλύτερη και θετική έκπληξη ήταν ότι μπορέσαμε να αναπαράγουμε ευρήματα από προηγούμενη ανθρώπινη μελέτη σχετικά με ένα από τα μόρια microRNAs. Αυτό είναι ενθαρρυντικό για μελλοντικές ερευνητικές προσπάθειες».