Η άσχημη συμπεριφορά προκαλεί εξουθένωση στους γιατρούς

Οι γιατροί που βιώνουν κακομεταχείριση και διακρίσεις από ασθενείς, τις οικογένειές τους και τους επισκέπτες είναι πιο πιθανό να έχουν συμπτώματα εξουθένωσης, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε χθες στο JAMA.

Η έρευνα διεξήχθη από ερευνητές της Mayo Clinic, οι οποίοι συνέλεξαν δεδομένα από 6.512 γιατρούς των ΗΠΑ από τις 20 Νοεμβρίου 2020 έως τις 23 Μαρτίου 2021. Οι γιατροί ανέφεραν τη συχνότητα (ποτέ, μία φορά, πολλές φορές το χρόνο, εβδομαδιαία και πολλές φορές την εβδομάδα) με την οποία είχαν υποστεί κακομεταχείριση ή διακρίσεις από ασθενείς, οικογένειες και επισκέπτες κατά το παρελθόν έτος.

Επιπλέον, ανέφεραν εάν είχαν υποστεί σωματική βλάβη ή εάν ένας ασθενής ή η οικογένειά του είχε αρνηθεί την περίθαλψη για λόγους που αφορούν την εξωτερική εμφάνιση.

Από τους ερωτηθέντες, το 37,6% ήταν γυναίκες, το 70,5% ήταν μη ισπανόφωνοι λευκοί, το 13,3% ήταν μη ισπανόφωνοι Ασιάτες, ιθαγενείς της Χαβάης ή νησιώτες του Ειρηνικού (AAPI) και το 7,2% ήταν ισπανόφωνοι.

Οι γιατροί σε ειδικότητες με λιγότερο άμεση επαφή με ασθενείς, όπως είναι η ακτινολογία, διέτρεχαν χαμηλότερο κίνδυνο κακομεταχείρισης και εξουθένωσης από εκείνους σε ειδικότητες με πιο άμεση επαφή με ασθενείς, όπως η ιατρική έκτακτης ανάγκης (παθολόγοι, χειρουργοί κλπ).

Σχεδόν το 1/3 (29,4%) των γιατρών ανέφερε ότι υποβλήθηκε σε φυλετικά ή άλλα προσβλητικά σχόλια, ενώ παρόμοιος αριθμός (28,7%)  είχε δεχθεί προσβλητικά σεξιστικά σχόλια. Παράλληλα, πάνω από το 1/5 (20,5%) έγινε δέκτης ανεπιθύμητων σεξουαλικών σχολίων και το 21,6% ανέφερε ότι ένας ασθενής ή μέλος της οικογένειάς του είχε αρνηθεί τη φροντίδα λόγω της εξωτερικής εμφάνισης του γιατρού.

Καθώς αυξανόταν η έκθεση σε αυτές τις συναντήσεις, αυξάνονταν και τα συμπτώματα συναισθηματικής εξάντλησης. Συνολικά, μετά τον έλεγχο για άλλες μεταβλητές, ο κίνδυνος εξουθένωσης αυξήθηκε από 27% σε 120%.

Αν και οποιοσδήποτε γιατρός μπορεί να βιώσει κακομεταχείριση ή διακρίσεις, οι μειονότητες και οι γυναίκες γιατροί είναι ιδιαίτερα ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Πράγματι, μόνο το 22% των λευκών γιατρών δέχθηκε παρατηρήσεις με ρατσιστικά κίνητρα, σε σύγκριση με το 55,8% των μη ισπανόφωνων ή μαύρων γιατρών και το 55,4% των γιατρών από μειονότητες. Μεταξύ όλων των γιατρών, το 15% δέχθηκε σωματική επίθεση, ενώ περίπου το 1/3 (31,8%) των μη ισπανόφωνων ανδρών γιατρών δύο ή περισσότερων φυλών ανέφεραν ότι δέχθηκαν σωματική επίθεση, σχεδόν το διπλάσιο από οποιαδήποτε άλλη ομάδα.

Τέλος, οι γυναίκες γιατροί αντιμετώπισαν ανεπιθύμητες σεξουαλικές επιθέσεις και προσβλητικά σεξιστικά σχόλια (29,6% και 51%, αντίστοιχα) σε πολύ υψηλότερο ποσοστό από τους άνδρες γιατρούς (15,1% και 15%, αντίστοιχα).

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

«Τα δεδομένα υπογραμμίζουν ότι, για να βελτιώσουμε την επαγγελματική ζωή των μειονοτικών γιατρών, χρειαζόμαστε δίκαια και χωρίς αποκλεισμούς εργασιακά περιβάλλοντα. Χρειαζόμαστε οργανωτικές στρατηγικές που μειώνουν τη συχνότητα των ακατάλληλων συμπεριφορών από ασθενείς, οικογένειες και επισκέπτες, και τρόπους αποτελεσματικής αντιμετώπισής τους», δήλωσε η Δρ Lotte Dyrbye από τη Mayo Clinic.