Το τρέξιμο μπορεί να βελτιώσει το μεταβολισμό της γλυκόζης σε νεαρούς ενήλικες

Σε υγιείς, νεαρούς ενήλικες, μία 30λεπτη αερόβια άσκηση σε εξωτερικούς χώρους, μειώνει σημαντικά τα επίπεδα νηστείας και γλυκόζης 1 ώρας κατά τη διάρκεια μιας από του στόματος δοκιμασίας ανοχής γλυκόζης (OGTT) την επόμενη ημέρα και βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη. Ειδικότερα, πρόσφατες μελέτες έχουν εντοπίσει τη συγκέντρωση γλυκόζης μία ώρα μετά την άσκηση, ως ειδικό και πρώιμο προγνωστικό παράγοντα του διαβήτη.

Οι ερευνητές μελέτησαν την επίδραση μιας μόνο περιόδου αερόβιας άσκησης στα επίπεδα γλυκόζης 1 ώρας κατά τη διάρκεια μίας OGTT σε 32 νεαρά, υγιή, κανονικού βάρους ή οριακά υπέρβαρα άτομα (μέση ηλικία, 35 έτη, 14 γυναίκες και 18 άνδρες) με καθιστικό ή μέτρια ενεργό τρόπο ζωής.

Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε μία αρχική OGTT μετά από τουλάχιστον 4 ημέρες σωματικής αδράνειας, που ακολουθήθηκε από μία ακόμη OGTT την ημέρα μετά από μια απλή αερόβια άσκηση διάρκειας 30 λεπτών.

Η συνεδρία άσκησης περιελάμβανε ένα χαλαρό τρέξιμο για 30 λεπτά, παρακολουθούμενο με χρήση μεταβολικού holter για να ποσοτικοποιηθεί η δαπάνη ενέργειας και η ένταση της άσκησης. Οι συμμετέχοντες δεν έκαναν καμία άσκηση εκτός του πλαισίου της έρευνας.

Ακόμη, μετρήθηκαν τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα και η ευαισθησία και η έκκριση στην ινσουλίνη υπολογίστηκαν, χρησιμοποιώντας υποκατάστατους δείκτες που προέρχονται από δοκιμές γλυκόζης και ινσουλίνης OGTT, συμπεριλαμβανομένου του δείκτη Matsuda, του δείκτη ευαισθησίας ινσουλίνης από του στόματος στη γλυκόζη (OGIS) και του ποσοτικού δείκτη ευαισθησίας στην ινσουλίνη, καθώς και του δείκτη homeostasis, αξιολόγηση μοντέλου (HOMA) της αντίστασης στην ινσουλίνη και της λειτουργίας των β-κυττάρων (HOMA-B).

Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν ερευνητές ήταν ότι μια απλή αερόβια άσκηση διάρκειας 30 λεπτών, μείωσε σημαντικά τα επίπεδα γλυκόζης 1 ώρας από 122,8 mg/dL σε 111,8 mg/dL.

Τα επίπεδα ινσουλίνης μετά την άσκηση ήταν επίσης σημαντικά χαμηλότερα, σημειώνοντας μία μείωση από 57,4 IU/mL κατά την έναρξη σε 43,5 IU/mL την ημέρα μετά την άσκηση (P = 0,01).

Η ευαισθησία στην ινσουλίνη βελτιώθηκε επίσης σημαντικά μετά την άσκηση, όπως υποδεικνύεται από τις αυξήσεις του δείκτη Matsuda (P  = 0,02) και του δείκτη OGIS (P  = 0,04), μαζί με μια μείωση της αντίστασης στην ινσουλίνη (P  = 0,04).

Τέλος, οι ερευνητές εντόπισαν μια τάση για αυξημένη λειτουργία βήτα-κυττάρων την ημέρα μετά από μια περίοδο άσκησης, όπως υποδεικνύεται από μια μη σημαντική αύξηση του HOMA-B από 144,7 κατά την έναρξη σε 167,1 μετά την άσκηση.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

«Η βελτίωση της γλυκόζης πλάσματος 1 ώρας μετά από 1 μόνο συνεδρία αερόβιας σωματικής δραστηριότητας, υποδηλώνει ότι η άσκηση θα μπορούσε να έχει άμεση επίδραση στον κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 και στον καρδιαγγειακό κίνδυνο», έγραψαν οι συγγραφείς.