Οι διαφορές αεροβικής και αναερόβιας άσκησης

Η αεροβική άσκηση συνίσταται σε άσκηση αντοχής που αυξάνει τον καρδιακό ρυθμό του αθλούμενου όπως και τον ρυθμό της αναπνοής του. Η αναερόβια άσκηση αφορά σύντομες αλλά έντονες ασκήσεις χωρίς διάρκεια. Παράδειγμα αερόβιας άσκησης είναι η κολύμβηση ενώ αναερόβιας είναι οι δρόμοι ταχύτητας (100-400 μέτρα) που απαιτούν έντονη και σύντομη καταπόνηση.

Ο μηχανισμός έχει ως εξής:

Στην αερόβια άσκηση ο οργανισμός καίει γλυκόζη που είναι το φυσιολογικό "καύσιμο" των μυών, καταναλώνοντας οξυγόνο. Μέχρι ένα ρυθμό άσκησης, ο μηχανισμός αυτός μπορεί να συνεχίζεται δημιουργώντας βελτίωση της φυσικής κατάστασης. Αν η ένταση και η διάρκεια της άσκησης ξεπεράσουν ένα όριο που ονομάζεται "αναερόβιος ουδός" (κατώφλι), τότε ο οργανισμός δεν προλαβαίνει να παράξει ενέργεια με τον παραπάνω τρόπο και επιστρατεύει την καύση άλλων ουσιών όπως είναι τα λίπη, με αποτέλεσμα την παραγωγή τοξικών ουσιών όπως είναι το γαλακτικό οξύ.

Ενώ και η αναερόβια άσκηση μπορεί  να συμβάλλει στην ανάπτυξη μυικής μάζας και σε καλύτερη σωματική διάπλαση, δεν έχει ευνοϊκή επίδραση στην υγεία του καρδιαγγειακού και του αναπνευστικού. Αντίθετα, η συσσώρευση του γαλακτικού οξέως είναι αυτή που προκαλεί τους πόνους στους μυς μετά από σωματική καταπόνηση. 

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Οι γιατροί γενικά συνιστούν την αερόβια άσκηση ως μέτρο πρόληψης ασθενειών και βελτίωσης του καρδιαγγειακού προφίλ σε όλες τις ηλικίες. Παρόλα αυτά οι γυμναστές συνιστούν να γίνεται συνδυασμός και των δύο ειδών ασκήσεων με σκοπό να καλύπτεται όλο το φάσμα των αναγκών του σώματος.