ΙατροίΔιατροφολόγοιΑισθητικοίΝοσηλευτήριαΔιαγνωστικάΧημείαΦαρμακείαΓυμναστήριαΑσφάλειες

Μελέτη εξηγεί γιατί οι κινήσεις μας γίνονται όλο και πιο αργές καθώς μεγαλώνουμε

20 Μαΐου 2024, 09:00

images

Είναι γνωστό ότι το σώμα μας κάνει όλο και πιο αργές κινήσεις όσο μεγαλώνουμε. Ορισμένες πιθανές εξηγήσεις επί του φαινομένου αυτού, θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν τη μειωμένη λειτουργία του μεταβολισμού και την απώλεια μυϊκής μάζας με την πάροδο του χρόνου. Τώρα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Colorado Boulder, υποστηρίζουν ότι οι ηλικιωμένοι μπορεί να κινούνται πιο αργά εν μέρει επειδή ο οργανισμός τους χρειάζεται περισσότερη ενέργεια για να φέρει εις πέρας αυτή την αποστολή σε σύγκριση με τους νεαρούς ενήλικες.

Γι' αυτήν τη μελέτη, οι ερευνητές παρακολούθησαν 84 υγιείς συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανομένων νεότερων ενηλίκων ηλικίας 18 έως 35 ετών και ηλικιωμένων 66 έως 87 ετών. Κατά τη διάρκειά της, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να πετύχουν ένα στόχο σε μια οθόνη, χρησιμοποιώντας ένα ρομποτικό χέρι με το δεξί τους χέρι. Ο ρομποτικός βραχίονας, λειτουργούσε όπως ένα ποντίκι υπολογιστή.

Μέσω της ανάλυσης των μοτίβων του τρόπου με τον οποίο οι συμμετέχοντες στη μελέτη προσπάθησαν να επιτύχουν το στόχο τους, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι ηλικιωμένοι τροποποίησαν τις κινήσεις τους σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές, προκειμένου να περιορίσουν την ενέργεια την οποία κατέβαλλαν, κάτι που δεν παρατηρήθηκε στους νέους.

«Με την ηλικία, τα μυϊκά μας κύτταρα μπορεί να γίνουν λιγότερο αποτελεσματικά στο μετασχηματισμό της ενέργειας σε μυϊκή δύναμη και τελικά σε κίνηση», εξήγησε η Alaa A. Ahmed, PhD, καθηγήτρια στο Paul M. Rady Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών στο Κολλέγιο Μηχανικών και Εφαρμοσμένων Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Colorado Boulder και ανώτερη συγγραφέας αυτής της μελέτης.

«Επίσης, γινόμαστε λιγότερο αποτελεσματικοί στις στρατηγικές κίνησης μας. Έτσι στρατολογούμε περισσότερους μύες, κάτι που κοστίζει περισσότερη ενέργεια, για να εκτελέσουμε τις ίδιες εργασίες».

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η νέα έρευνα - που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό The Journal of Neuroscience - μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία νέων διαγνωστικών εργαλείων για ασθένειες όπως η νόσος του Πάρκινσον και η σκλήρυνση κατά πλάκας.

Σχετικά Άρθρα