Λίπος μέσα στους μυς; Κινδυνεύει η καρδιά μας!
13 Φεβρουαρίου 2025, 18:00
Επιστημονικά δεδομένα που δημοσιεύτηκαν στο European Heart Journal, το λίπος στους μύες θα πρέπει να παρακολουθείται ιατρικά διότι όσοι έχουν θύλακες λίπους κρυμμένους μέσα στους μυς, διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο θανάτου ή νοσηλείας από καρδιακή προσβολή ή ανεπάρκεια, ανεξάρτητα σωματικού βάρους.
«Η παχυσαρκία αποτελεί σήμερα μια από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες απειλές για την καρδιαγγειακή υγεία, ωστόσο ο δείκτης μάζας σώματος -η κύρια μέτρηση για τον ορισμό της παχυσαρκίας και τα όρια παρέμβασης- παραμένει ένας αμφιλεγόμενος και λανθασμένος δείκτης καρδιαγγειακής πρόγνωσης. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις γυναίκες, όπου ο υψηλός δείκτης μάζας σώματος μπορεί να αντανακλά πιο “καλοήθεις” τύπους λίπους. Το ενδομυϊκό λίπος ανιχνεύεται στους περισσότερους μυς του σώματος, αλλά η ποσότητα του λίπους μπορεί να ποικίλλει ευρέως μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων.
Στην έρευνά μας, αναλύουμε τους μυς και τους διαφορετικούς τύπους λίπους για να κατανοήσουμε πώς η σύνθεση του σώματος μπορεί να επηρεάσει τα μικρά αιμοφόρα αγγεία, καθώς και τον μελλοντικό κίνδυνο καρδιακής ανεπάρκειας, καρδιακής προσβολής και θανάτου» εξηγεί η επικεφαλής της μελέτης, Δρ Viviany Taqueti, διευθύντρια του Εργαστηρίου Καρδιακής Καταπόνησης στο Νοσοκομείο Brigham and Women’s Hospital και διδάσκουσα στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ στη Βοστώνη.
Οι ερευνητές μελέτησαν 669 άτομα που αξιολογήθηκαν στο Νοσοκομείο Brigham and Women’s για πόνο στο στήθος ή/και δύσπνοια και, μετά από έλεγχο, διαπιστώθηκε ότι δεν είχαν ενδείξεις αποφρακτικής στεφανιαίας νόσου (όταν οι αρτηρίες που τροφοδοτούν την καρδιά φράζουν επικίνδυνα). Οι ασθενείς αυτοί είχαν μέση ηλικία τα 63 έτη, ήταν στην πλειονότητά τους γυναίκες (70%) και σχεδόν οι μισοί (46%) μη λευκοί.
Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε εξετάσεις με τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων/αξονική τομογραφία καρδιάς (PET/CT) για να εκτιμηθεί η λειτουργία της καρδιάς. Επίσης, αξιοποίησαν τις αξονικές τομογραφίες για να αναλύσουν τη σύσταση του σώματος κάθε ασθενούς, μετρώντας τις ποσότητες και τη θέση του λίπους και των μυών σε ένα τμήμα του κορμού τους. Για να μετρήσουν αντίστοιχα το λίπος που αποθηκεύεται στους μυς, οι ερευνητές υπολόγισαν την αναλογία του λίπους μέσα στους μύες προς το σύνολο μυών και λίπους, μια μέτρηση που ονόμασαν «λιπώδες μυϊκό κλάσμα».
Συνολικά, οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για 6 χρόνια, με τους ερευνητές να καταγράφουν τα περιστατικά νοσηλείας ή θανάτου από καρδιακή προσβολή ή καρδιακή ανεπάρκεια. Όπως διαπίστωσαν, τα άτομα με υψηλότερες ποσότητες λίπους αποθηκευμένου στους μυς τους είχαν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν βλάβη στα μικροσκοπικά αιμοφόρα αγγεία που εξυπηρετούν την καρδιά – είχαν δηλαδή στεφανιαία αγγειακή δυσλειτουργία- και περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν ή να νοσηλευτούν για καρδιακή νόσο.
Μάλιστα, για κάθε αύξηση 1% του κλάσματος των λιπαρών μυών, υπήρχε 2% αύξηση του κινδύνου εμφάνισης στεφανιαίας μικροαγγειακής δυσλειτουργίας και 7% αυξημένος κίνδυνος μελλοντικής σοβαρής καρδιακής νόσου, ανεξάρτητα από άλλους γνωστούς παράγοντες κινδύνου και το δείκτη μάζας σώματος.
«Σε σύγκριση με το υποδόριο λίπος, το λίπος που είναι αποθηκευμένο στους μυς μπορεί να συμβάλλει στη φλεγμονή και στον αλλοιωμένο μεταβολισμό της γλυκόζης, οδηγώντας σε αντίσταση στην ινσουλίνη και μεταβολικό σύνδρομο. Με τη σειρά τους, αυτές οι χρόνιες καταστάσεις θα μπορούσαν να προκαλέσουν βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που τροφοδοτούν την καρδιά, και στον ίδιο τον καρδιακό μυ», αναφέρει η Δρ Taqueti.
