Δύο ιοί του έρπητα ίσως προκαλούν διαβήτη τύπου 2

Τη σχέση κάποιων ιών του έρπητα με το σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 εξηγεί μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο Ludwig-Maximilians και το ερευνητικό κέντρο Helmholtz Munich. 

Σύμφωνα με τα ευρήματα που δημοσιεύονται στην ιατρική επιθεώρηση Diabetologia της Ευρωπαϊκής Εταιρείας για την Έρευνα του Διαβήτη,  δύο κοινοί ιοί του έρπητα μπορούν να συμπεριληφθούν στα αίτια που πυροδοτούν τις διαταραχές του μεταβολισμού της γλυκόζης και αυξάνουν τον κίνδυνο της πάθησης που αφορά 1 στα 10 άτομα παγκοσμίως. Μαζί με αυτούς βέβαια "συνυπεύθυνοι" είναι η κακή διατροφή και η παχυσαρκία.

Οι ερπητοϊοί αποτελούν μια οικογένεια ιών που μετά τη λοίμωξη δεν εκριζώνονται από τον οργανισμό αλλά παραμένουν σε λανθάνουσα κατάσταση. Στον άνθρωπο έχουν ανιχνευθεί έως σήμερα 8 ερπητοϊοί: Του απλού έρπητα (HHV-1 και HHV-2), της ανεμοβλογιάς – έρπητα ζωστήρα (VZV), ο ιός Epstein-Barr virus της λοιμώδους μονοπυρήνωσης (EBV), ο κυτταρομεγαλοϊός (CMV), οι ερπητοϊοί 6 και 7 και ο ερπητοϊός που σχετίζεται με το σάρκωμα Kaposi.

Μέσα από μια σειρά εξετάσεων υγείας τα διαστήματα 2006-2008 και 2013-2014 μεταξύ των οποίων έλεγχος για παρουσία ανθρώπινου ερπητοϊού, από του στόματος δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη από το στόμα (καμπύλη γλυκόζης) και μέτρηση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c), οι ερευνητές κατέληξαν σε 1.257 φορείς ερπητοϊών με φυσιολογική ανοχή στη γλυκόζη και φορείς ερπητοϊών, από ένα σύνολο 1.967 συμμετεχόντων στη μελέτη KORA (Συνεταιριστική Έρευνα Υγείας στη Διοικητική Περιφέρεια του Άουγκσμπουργκ).

Οι συμμετέχοντες χωρίς προηγούμενο ΣΔ2 υποβλήθηκαν σε καμπύλη σακχάρου και τεστ αντισωμάτων για 7 από τους 8 ερπητοϊούς του ανθρώπου, ενώ συνεκτιμήθηκαν παράγοντες όπως το φύλο, η ηλικία, ο Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ), το μορφωτικό επίπεδο, το κάπνισμα, η σωματική δραστηριότητα, διαβήτης των γονέων και υπέρταση.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 98% των συμμετεχόντων έφερε τον ιό EBV, το 88% τον HSV1, το 87% τον HHV-7, το 79% τον VZV, το 46% τον CMV,  το 39% τον HHV-6, το 11% τον HSV-2, το 34% είχε μολυνθεί από περισσότερους ιούς στο τέλος της μελέτης και το 54% διατήρησε ίδιο αριθμό. Από τους 1.257 συμμετέχοντες, οι 364 εμφάνισαν προδιαβήτη και οι 17 ΣΔ2 στο μεσοδιάστημα των 6,5 χρόνων. Η ηλικία, ο ΔΜΣ, το κάπνισμα και τα χρόνια εκπαίδευσης παρουσίασαν συνάφεια με τις πιθανότητες ανάπτυξης προδιαβήτη και ΣΔ2.