Γνωστό χαπάκι για την στύση βοηθά και την καρδιά

31 Μαρτίου 2021, 18:00

Οι άνδρες με σταθερή στεφανιαία νόσο που λαμβάνουν αγωγή κατά της στυτικής δυσλειτουργίας φαίνεται ότι ζουν περισσότερο και έχουν χαμηλότερο κίνδυνο νέου εμφράγματος. Αυτό αναφέρει μελέτη ερευνητών από το Ινστιτούτο Karolinska, που δημοσιεύθηκε στο Journal of the American College of Cardiology.

Η ανικανότητα μπορεί να αποτελεί πρώιμο προειδοποιητικό σημάδι καρδιαγγειακών παθήσεων στους άνδρες και θεραπεύεται είτε τοπικά με αλπροσταδίλη, ουσία που διαστέλλει τα αιμοφόρα αγγεία για τη σκλήρυνση του πέους είτε με τους αναστολείς PDE5 (αναστολείς της φωσφοδιεστεράσης τύπου 5), τα οποία λαμβάνονται σε δισκία πριν τη σεξουαλική επαφή και αναστέλλουν το ένζυμο φωσφοδιαστεράση 5 (PDE5) στο πέος αυξάνοντας τη ροή του αίματος.

Επειδή οι αναστολείς PDE5 μειώνουν την αρτηριακή πίεση, μέχρι πρότινος δεν συστήνονταν σε άνδρες με στεφανιαία νόσο, λόγω του κινδύνου εμφράγματος. Το 2017, όμως, ο Martin Holzmann και οι συνεργάτες του έδειξαν ότι οι άνδρες που έχουν υποστεί έμφραγμα ανταποκρίνονται καλύτερα στο φάρμακο και ακόμα ότι αυτό παρατείνει το προσδόκιμο ζωής και προστατεύει από νέα εμφράγματα και καρδιακή ανεπάρκεια.

Στη νέα τους μελέτη, λοιπόν, οι ερευνητές συνέκριναν τις επιδράσεις της αλπροσταδίλης και των αναστολέων PDE5 σε άνδρες με σταθερή στεφανιαία νόσο. Οι ασθενείς είχαν υποστεί έμφραγμα και είχαν υποβληθεί είτε σε επέμβαση με μπαλονάκι είτε σε bypass τουλάχιστον έξι μήνες πριν την έναρξη της θεραπείας για τη στυτική δυσλειτουργία.

«Ο κίνδυνος νέου εμφράγματος είναι μεγαλύτερος κατά τους πρώτους έξι μήνες. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα η στεφανιαία νόσος θεωρείται σταθερή», αναφέρει ο επικεφαλής συγγραφέας Martin Holzmann, καθηγητής ιατρικής στο Ινστιτούτο Karolinska.

Η μελέτη μητρώου περιελάμβανε 16.500 άνδρες που λάμβαναν θεραπεία με αναστολείς PDE5 και σχεδόν 2.000 που λάμβαναν αλπροσταδίλη. Τα δεδομένα συγκεντρώθηκαν από μητρώα ασθενών, φαρμάκων και αιτίες θανάτου.

Οι άνδρες που λάμβαναν αναστολείς PDE5 έζησαν περισσότερο και είχαν χαμηλότερο κίνδυνο νέου εμφράγματος, καρδιακής ανεπάρκειας και χειρουργικής επέμβασης με μπαλονάκι ή bypass από όσους λάμβαναν αλπροσταδίλη. Η προστασία ήταν ανάλογη της δοσολογίας, επομένως όσο πιο συχνή ήταν η δόση των αναστολέων, τόσο χαμηλότερος και ο κίνδυνος.

«Τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι υπάρχει μια αιτιώδης σχέση, αλλά μια μελέτη μητρώου δεν μπορεί να απαντήσει ξεκάθαρα. Είναι πιθανό οι άνδρες που λάμβαναν τους αναστολείς να ήταν πιο υγιείς από εκείνους που λάμβαναν αλπροσταδίλη και γι’ αυτό να είχαν χαμηλότερο κίνδυνο. Για να επιβεβαιώσουμε αν η μείωση του κινδύνου οφειλόταν πράγματι στο φάρμακο, θα έπρεπε να χωρίσουμε τυχαία τους ασθενείς σε δύο ομάδες, όπου οι μεν θα λάμβαναν τους αναστολείς και οι δε όχι. Τα αποτελέσματα που έχουμε προς το παρόν μας προσφέρουν έναν πολύ καλό λόγο να επιχειρήσουμε μια τέτοια μελέτη», σχολιάζει ο Δρ. Holzmann.