Τα φάρμακα για τη ΔΕΠΥ βοηθούν στη διατήρηση της γνωστικής λειτουργίας

14 Ιουνίου 2024, 10:00

Τα κοινά φάρμακα για τη θεραπεία της διαταραχής ελλειμματικής προσοχής- υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), προάγουν τη γνωστική λειτουργία, σύμφωνα με νέα έρευνα. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα φάρμακα για τη ΔΕΠΥ, βελτιώνουν την προσοχή, την αναστολή, τον χρόνο αντίδρασης και τη μνήμη εργασίας, 4 βασικές γνωστικές λειτουργίες.

Οι ερευνητές μελέτησαν δύο τύπους φαρμάκων για τη ΔΕΠΥ που μπορεί να συνταγογραφούνται μακροπρόθεσμα: τη μεθυλφαινιδάτη, που αντιπροσώπευε τα διεγερτικά φάρμακα κατά της ΔΕΠΥ και τη ατομοξετίνη που αντιπροσώπευε τα μη διεγερτικά. Στη μετα-μελέτη συμπεριλήφθηκαν 20 κλινικές δοκιμές μεθυλφαινιδάτης διάρκειας τουλάχιστον 1 εβδομάδας και 8 δοκιμές ατομοξετίνης διάρκειας τουλάχιστον 3 εβδομάδων. Συνολικά, οι συγγραφείς της μελέτης διαπίστωσαν ότι η χρόνια χρήση και των δύο φαρμάκων, οδήγησε σε γενικά παρόμοια γνωστικά οφέλη.

Τα γνωστικά οφέλη που αναφέρθηκαν στη μελέτη, υποδηλώνουν ότι ένας ενήλικας με ΔΕΠΥ, μπορεί να ωφεληθεί από τη λήψη φαρμάκων μέχρι την ενηλικίωση.

«Η ΔΕΠΥ είναι μια χρόνια πάθηση και ενώ τα συμπτώματα μπορεί να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου, συνήθως δεν υποχωρεί», είπε ο Merrill.

Τόσο τα διεγερτικά, όσο και τα μη διεγερτικά φάρμακα για τη ΔΕΠΥ, οδήγησαν σε βελτιώσεις σε όλους τους γνωστικούς τομείς με εξαίρεση την ατομοξετίνη, η οποία δεν έδειξε επίδραση στη μνήμη εργασίας.

Η Δρ Menka Gupta, MD, γιατρός λειτουργικής ιατρικής στη Nutra Nourish, που δεν συμμετείχε στη μελέτη, εξήγησε: «Τα διεγερτικά (φάρμακα) ενισχύουν τα επίπεδα ντοπαμίνης και νορεπινεφρίνης - τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την προσοχή και την εκτελεστική λειτουργία. Τα μη διεγερτικά υποστηρίζουν επίσης τη γνωστική λειτουργία, αλλά μέσω διαφορετικών οδών: είτε με επιλεκτική αναστολή της επαναπρόσληψης νορεπινεφρίνης, είτε με ρύθμιση των άλφα-2 αδρενεργικών υποδοχέων στον προμετωπιαίο φλοιό».

Ο David Merrill, MD, PhD, γηριατρικός ψυχίατρος και διευθυντής του Pacific Brain Health Center του Pacific Neuroscience Institute στο Providence Saint John's Health Center στη Σάντα Μόνικα, Καλιφόρνια, που δεν συμμετείχε στη νέα έρευνα, συμπλήρωσε:

«Και οι 2 τύποι φαρμάκων βελτιώνουν τις γνωστικές λειτουργίες, όπως η προσοχή και η μνήμη εργασίας, βελτιστοποιώντας τα επίπεδα νευροδιαβιβαστών και ενισχύοντας τη συνδεσιμότητα των δικτύων του εγκεφάλου... Η απόφαση να παραμείνετε σε φαρμακευτική αγωγή θα πρέπει να εξατομικεύεται, λαμβάνοντας υπόψη τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων, τη λειτουργική έκπτωση και τις παρενέργειες. Μερικοί ενήλικες μπορεί να ωφεληθούν από τη συνεχή φαρμακευτική αγωγή, ενώ άλλοι μπορεί να διαχειριστούν τα συμπτώματα μέσω στρατηγικών συμπεριφοράς ή διαλείπουσας χρήσης φαρμάκων».