Η αγνωμοσύνη έχει κακές ψυχικές προεκτάσεις

Ο αχάριστος δεν ικανοποιείται ποτέ. Ούτε με αυτά που έχει, ούτε με αυτά που του προσφέρουν. Κι είναι έτοιμος, όσα κι αν του έχουν δώσει, να επιτεθεί εναντίον των ευεργετών του με το πρώτο τους παράπτωμα ή με το πρώτο τους όχι σε όσα απαιτεί.

Όσοι έχουμε ζήσει έναν συγγενή, σύντροφο ή φίλο με αυτήν την συμπεριφορά, βγαίνουμε πληγωμένοι από κάθε συνάντηση μαζί του.

Απορούμε γιατί η δική μας δοτικότητα και φροντίδα, χτυπάει πάνω στον «τοίχο» των σκληρών του αισθημάτων. Πάνω στην αγνωμοσύνη του.

Η αχαριστία και η αγνωμοσύνη δεν είναι απλά κακές συμπεριφορές.

Είναι είδος ψυχικής αναπηρίας. Φανερώνουν ψυχική φτώχεια και ναρκισσισμό και ότι το άτομο που έχουμε απέναντί μας έχει να ωφεληθεί τα μέγιστα από έναν καλό ψυχολόγο.

Άλλωστε η παντελής έλλειψη ενσυναίσθησης και ο εγωκεντρισμός που τον διακατέχει, ταλαιπωρεί και τον ίδιο στερώντας τον από την ηρεμία των σχέσεων ζωής, της αληθινής αγάπης και φιλίας.

Ο ίδιος έχει πιθανώς μεγαλώσει να σκέφτεται και να αντιμετωπίζει τους άλλους ανθρώπους σαν να του χρωστούν .

Δεν έχει μάθει να αναλαμβάνει τις δικές του ευθύνες, να αναγνωρίζει το δικό του μέρος του λάθους, να λειτουργεί με την λογική και όχι με το ένστικτο του διώκτη και άρπαγα. Και η τοξικότητα αυτή στις σχέσεις του «δηλητηριάζει» πρώτα τον ίδιο και μετά τους ανθρώπους γύρω του.

Από την άλλη πλευρά, όσοι τον περιστοιχίζουν –πολλές φορές υποχρεωτικά όταν πρόκειται για αδέλφια, γονείς ή παιδιά- βιώνουν την αφόρητη σκληρότητα με την οποία μπορεί ένας τέτοιος άνθρωπος να επιδείξει στους γύρω του.

Νιώθουν την ασφυκτική πίεση των απαιτήσεων του και την μοναξιά από την παντελή έλλειψη στήριξης εκ μέρους του όταν κάποτε την ζητήσουν.

Η λύση είναι η οριοθέτηση εκ μέρους τους και το ξεκίνημα ψυχοθεραπείας από την μεριά του αγνώμονα. Αλλιώς η κατάσταση θα διαιωνίζεται κάθε φορά όλο και χειρότερη.

ΠΗΓΗ: livingwithgratitude.com