ΙατροίΔιατροφολόγοιΑισθητικοίΝοσηλευτήριαΔιαγνωστικάΧημείαΦαρμακείαΓυμναστήριαΑσφάλειες

Η απώλεια της όρασης δεν την εμπόδισε να ασχοληθεί με το μακιγιάζ

28 September 2024, 08:00

images

Σήμερα, το μακιγιάζ είναι μέρος της καθημερινότητας πολλών γυναικών, μέρος του πώς βλέπουμε τον εαυτό μας και πώς μάς βλέπουν οι άλλοι. Μεγαλώνοντας, η Freya Rogers λάτρευε να κοιτάζει μοντέλα στα εξώφυλλα περιοδικών με το αψεγάδιαστο δέρμα τους, τα γυαλιστερά χείλη και το τέλεια εφαρμοσμένο eyeliner. Λαχταρούσε να μάθει να κάνει το δικό της μακιγιάζ. Αυτό, όμως, αποτελούσε μία όλο και πιο δύσκολη πρόκληση για την ίδια, καθώς, όσο μεγάλωνε, η όρασή της χειροτέρευε διαρκώς. Η ίδια ωστόσο, διαγνώστηκε με νεανική ιδιοπαθή αρθρίτιδα (ΝΙΑ) σε ηλικία 2 ετών, μια αυτοάνοση κατάσταση στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται κατά λάθος σε υγιή κύτταρα και ιστούς, προκαλώντας εκτεταμένη φλεγμονή σε όλο το σώμα. Η ΝΙΑ επηρεάζει περίπου 1 στα 1.000 παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο κάτω των 16 ετών, στοχεύοντας κυρίως στις αρθρώσεις αλλά μερικές φορές οδηγεί σε επιπλοκές στα μάτια και σε άλλα όργανα. Στην περίπτωση της Rogers, η πάθηση επηρέασε τα μάτια της, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη χρόνιας ραγοειδίτιδας - μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των ματιών, που τελικά οδηγεί σε απώλεια όρασης. 

Αν και η χειρουργική επέμβαση και η θεραπεία βοήθησαν στη διαχείριση της φλεγμονής, η βλάβη ήταν μη αναστρέψιμη και πυροδότησε την εμφάνιση γλαυκώματος, το οποίο αυξάνει την πίεση στο εσωτερικό του ματιού, καταστρέφοντας μόνιμα το νεύρο που συνδέει τον εγκέφαλο με τα μάτια και μας επιτρέπει να βλέπουμε.

Καθώς μεγάλωνε και η όρασή της εξασθενούσε, η σχέση της με το μακιγιάζ και τον εαυτό της, άρχισε να καταρρέει. Ένιωθε απογοήτευση και φόβο, γνωρίζοντας ότι η ικανότητά της να εκφράζεται μέσω του μακιγιάζ, ενώ οι άλλοι μπορούσαν, ξεγλιστρούσε από τα χέρια της, προτού προλάβει να κατανοήσει την τέχνη του μακιγιάζ.

Για να μπορέσει να αποδεχτεί τις αλλαγές αυτές που επέβαλε στην καθημερινότητά της η πάθησή της, έπρεπε να μάθει να αποδέχεται τον εαυτό της. Να αποδεχτεί ότι δεν θα έβλεπε ποτέ τον κόσμο όπως οι συνομήλικοί της — και ότι αυτό ήταν εντάξει. Μόλις άρχισε να συμφιλιώνεται με αυτή την ιδέα, δημιούργησε μια νέα σχέση με τη ρουτίνα ομορφιάς της.

Σε ηλικία 22 ετών, είναι πλέον τυφλή. Παρά τα εμπόδια που έχει αντιμετωπίσει, δεν άφησε την αναπηρία της να καταπνίξει την αποφασιστικότητα και τη διάθεσή της.

Τώρα, απολαμβάνει τη ρουτίνα ομορφιάς της όσο κανένας άλλος. Έχει μάθει τη δομή και το σχήμα του προσώπου της, από το πλάτος των ζυγωματικών μου μέχρι το μήκος των φρυδιών της και χρησιμοποιεί πλήρως την αίσθηση της αφής της, σε σημείο που «μπορώ πλέον (κυριολεκτικά) να κάνω το μακιγιάζ μου με κλειστά μάτια», όπως δηλώνει χαρακτηριστικά.

Σχετικά Άρθρα