Ο περιορισμός της καθιστικής ζωής μετριάζει κινδύνους για την υγεία

Μια νέα μελέτη δείχνει ότι η μείωση του καθημερινού χρόνου καθιστικής ζωής μπορεί να έχει μέσα σε τρεις μόλις μήνες, θετική επίδραση στους παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακές παθήσεις ή διαβήτη.

Ο διαβήτης τύπου 2 και τα καρδιαγγειακά νοσήματα είναι οι πιο κοινές χρόνιες παθήσεις παγκοσμίως. Ο κίνδυνος εμφάνισης αυτών των ασθενειών αυξάνεται ιδιαίτερα από το υπερβολικό βάρος, που προκαλείται από τη σωματική αδράνεια και την ανθυγιεινή διατροφή, καθώς και τις μεταβολικές διαταραχές που συχνά συνδέονται με αυτό.

Η τακτική άσκηση είναι γνωστό ότι είναι ευεργετική στη διαχείριση του βάρους και στην πρόληψη ασθενειών. Ωστόσο, πολλοί ενήλικες δεν πληρούν την εβδομαδιαία σύσταση των 2,5 ωρών μέτριας έντασης άσκησης και το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας συνήθως περνούν καθιστοί.

Σε μια μελέτη του Κέντρου PET Turku και του Ινστιτούτου UKK στη Φινλανδία, οι ερευνητές διερεύνησαν εάν μπορούν να επιτευχθούν οφέλη για την υγεία με τη μείωση του ημερήσιου χρόνου καθιστικής ζωής κατά τη διάρκεια μιας τρίμηνης περιόδου. Οι συμμετέχοντες στην έρευνα ήταν σωματικά ανενεργοί ενήλικες με αυξημένο κίνδυνο διαβήτη τύπου 2 και καρδιαγγειακών παθήσεων.

Οι ερευνητές συνέκριναν δύο ομάδες: Η ομάδα παρέμβασης καθοδηγήθηκε να μειώσει τον χρόνο αδράνειας κατά μία ώρα την ημέρα μέσω της αύξησης της ορθοστασίας και της σωματικής δραστηριότητας ήπιας έντασης και η ομάδα ελέγχου έλαβε οδηγίες να διατηρήσει τις συνήθειές της και τον καθιστικό τρόπο ζωής.

Η ομάδα αυτή κατάφερε να μειώσει τον χρόνο της καθιστικής ζωής κατά 50 λεπτά την ημέρα κατά μέσο όρο, κυρίως αυξάνοντας τον χρόνο της ήπιας και μέτριας έντασης σωματικής δραστηριότητας. Στο τρίμηνο, οι ερευνητές παρατήρησαν οφέλη στα αποτελέσματα υγείας που σχετίζονται με τη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα, την ευαισθησία στην ινσουλίνη και την υγεία του ήπατος στην ομάδα παρέμβασης.

Γενικώς, είναι πιθανό τα άτομα που δεν πληρούν τις συστάσεις εβδομαδιαίας φυσικής δραστηριότητας να ωφεληθούν περισσότερο από την αντικατάσταση μίας τουλάχιστον ώρας από την καθιστική τους ζωή με σωματική δραστηριότητα. Ωστόσο, η μείωση του χρόνου καθιστικής ζωής μάλλον δεν αρκεί από μόνη της για την πρόληψη ασθενειών, εάν ο ασθενής έχει αρκετούς παράγοντες κινδύνου για διαβήτη και καρδιαγγειακές παθήσεις.

«Η μείωση του χρόνου που δαπανά κανείς καθιστός μπορεί να επιβραδύνει την ανάπτυξη αυτών των ασθενειών, αλλά μεγαλύτερα οφέλη μπορούν να κερδίσουμε αυξάνοντας την ποσότητα ή την ένταση της σωματικής δραστηριότητας, πέρα από το να κάθεται λιγότερο», δήλωσε η υποψήφια διδάκτορας, Taru Garthwaite, από το Πανεπιστήμιο του Turku.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Το επόμενο βήμα για τους ερευνητές είναι να μελετήσουν πώς οι αλλαγές στην καθημερινή δραστηριότητα και η καθιστική ζωή επηρεάζουν τον μεταβολισμό, καθώς και το σώμα εν γένει, πέρα από τους παράγοντες κινδύνου για διαβήτη και καρδιαγγειακές παθήσεις, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου μελέτης έξι μηνών.