Τα χαμηλά επίπεδα σιδήρου μπορούν να εξηγήσουν τα μακροχρόνια συμπτώματα της COVID

08 Μαρτίου 2024, 10:00

Από τα μέσα Φεβρουαρίου, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) έχει καταγράψει σχεδόν 775 εκατομμύρια περιπτώσεις COVID-19 παγκοσμίως. Η μόλυνση από το SARS-CoV-2, τον ιό που προκαλεί την COVID-19, συχνά οδηγεί μόνο σε μια ήπια νόσηση, αλλά για μερικούς μπορεί να οδηγήσει σε νοσηλεία, ακόμη και θάνατο. Όσο σοβαρή κι αν είναι η αρχική μόλυνση, για μερικούς ανθρώπους, η COVID-19 αφήνει πίσω του μια ανεπιθύμητη συνέπεια, τη μακροχρόνια COVID. Η ερευνητική κοινότητα υποστηρίζει ότι έως και το 10% των ανθρώπων που νοσούν με SARS-CoV-2, μπορεί να συνεχίσουν να αναπτύσσουν μακροχρόνια COVID-19, ενώ το 50% έως 70% όσων νοσηλεύονται με COVID-19, εμφανίζουν συνεχή συμπτώματα.

Αυτά τα μακροχρόνια συμπτώματα της COVID μπορεί να περιλαμβάνουν:

-Κόπωση που επηρεάζει την καθημερινότητα,

-επιδείνωση των συμπτωμάτων μετά από σωματική ή πνευματική δραστηριότητα (αδιαθεσία μετά την άσκηση),

-δύσπνοια,

-πόνο στο στήθος και αίσθημα παλμών της καρδιάς,

-εγκεφαλική ομίχλη,

-προβλήματα ύπνου,

-πόνος στο στομάχι και διάρροια.

Η αιτία της μακροχρόνιας COVID είναι επί του παρόντος άγνωστη, αλλά νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο Nature Immunology, έχει βρει μια σχέση μεταξύ της διαταραχής των επιπέδων σιδήρου κατά την αρχική ασθένεια και των μακροχρόνιων συμπτωμάτων του COVID.

Οι ερευνητές είπαν ότι βρήκαν αρκετές ανωμαλίες των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος κατά και μετά τη COVID-19, με αυτή την ανοσολογική διαταραχή να παραμένει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σε εκείνους που είχαν βιώσει τα πιο σοβαρά συμπτώματα.

Για όσους νοσηλεύτηκαν, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα υψηλά επίπεδα φλεγμονής κατά τη διάρκεια οξείας ασθένειας , συνοδεύονταν από διαταραχή του μεταβολισμού του σιδήρου. Αυτό, μαζί με τα αυξημένα επίπεδα της ορμόνης που ρυθμίζει το σίδηρο, hepcidin, οδήγησε σε μείωση των επιπέδων σιδήρου ορού.

Αυτοί οι συμμετέχοντες είχαν επίσης αυξημένες συγκεντρώσεις της πρωτεΐνης αποθήκευσης σιδήρου, της φεριτίνης, η οποία παρέμεινε υψηλή έως και 180 ημέρες μετά τη μόλυνση, υποδεικνύοντας συνεχιζόμενη φλεγμονή και κατακράτηση σιδήρου από τα κύτταρα.

Ο Δρ Arturo Casadeval, πρόεδρος της Μοριακής Μικροβιολογίας & Ανοσολογίας και καθηγητής στο Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health στο Μέριλαντ, ο οποίος δεν συμμετείχε σε αυτή την έρευνα, δήλωσε:

«Η δημοσίευση αναφέρει αλλοιωμένο μεταβολισμό σιδήρου σε σχέση με επακόλουθα μετά την COVID-19 (PASC) ή μακρά COVID, συμπεριλαμβανομένου του χαμηλού σιδήρου στον ορό. Όπως σημειώνουν οι συγγραφείς, τα αποτελέσματα δεν προκαλούν έκπληξη, καθώς ο μακροχρόνιος COVID είναι μια φλεγμονώδης κατάσταση και η φλεγμονή συχνά συνδέεται με μειωμένα επίπεδα σιδήρου».