Τι είναι το διαβητικό πόδι και ποιες οι επιπτώσεις του

Με τον όρο "διαβητικό πόδι" οι επαγγελματίες υγείας ορίζουν τα έλκη που δημιουργούνται στα δάχτυλα και το πέλμα των ποδιών λόγω της κακής κυκλοφορίας του αίματος στα αγγεία των άκρων, απόρροια του αρρύθμιστου επί σειρά ετών σακχαρώδη διαβήτη.  

Το βασικό στο διαβητικό πόδι είναι να μην δημιουργηθεί... Να φροντίζει το άτομο με διαβήτη τόσο να είναι ρυθμισμένη η γλυκόζη στο αίμα του όσο και να ελέγχει τακτικά τα πόδια του για έλκη και νεκρώσεις ώστε να μην πάθει διαβητικό πόδι. Καθώς όταν η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται αλλιώς, τότε ο ασθενής οδηγείται σε ακρωτηριασμό δακτύλων ή και μεγαλύτερου μέρους του πέλματος.

Ένας αυξανόμενος αριθμός ατόμων με διαβήτη στις Η.Π.Α. αλλά και σε όλο τον πλανήτη και φυσικά στην χώρα μας, χάνουν τα δάχτυλα των ποδιών ή και ακρωτηριάζουν τα άκρα τους μέχρι τη μέση ηλικία, σύμφωνα με μελέτη που υποδηλώνει αναστροφή μετά από χρόνια προόδου κατά των ακρωτηριασμών στον Σακχαρώδη Διαβήτη (Diabetes Care 11ος/2018).

Όπως αναφέρει ο κ. Αντώνιος Π. Λέπουρας, παθολόγος - διαβητολόγος, "όταν τα άτομα με διαβήτη έχουν ανεπαρκώς ελεγχόμενο σάκχαρο του αίματος, με την πάροδο του χρόνου αυτό προκαλεί ενεργοποίηση παραγόντων φλεγμονής, προκαλώντας σημαντικές βλάβες στο αγγειακό σύστημα ιδίως στην μικροκυκλοφορία των άκρων, περιορίζοντας ή εξαφανίζοντας τη ροή του αίματος στα άκρα, ιδίως στα πόδια και το πέλμα. Αυτό ονομάζεται μικροαγγειοπάθεια, η οποία με την σειρά της οδηγεί λόγω τροφικών αλλοιώσεων σε βλάβη των περιφερικών νευρικών ινών και του αυτόνομου νευρικού συστήματος.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι η περιφερική νευροπάθεια, που εμφανίζεται κυρίως με αισθητικές διαταραχές (έλλειψη του προφυλακτικού αισθήματος του πόνου ή και το αντίθετο, μόνιμη και βασανιστική καυσαλγία) και μειωμένη-δύσκολη επούλωση πληγών.

Ο κίνδυνος ακρωτηριασμού οφείλεται λοιπόν σε ένα συνδυασμό μειωμένης αίσθησης στα πόδια λόγω νευρικής βλάβης από υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα και μειωμένης επουλωτικής ικανότητας, αλλά και μειωμένης αμυντικής ικανότητας στις λοιμώξεις των ιστών, που οφείλεται στις διαταραχές της αιματικής κυκλοφορίας στα μικρά και μεγαλύτερα αιμοφόρα αγγεία των άκρων.

Στο ερώτημα τι μπορούμε να κάνουμε ως πρόληψη, ο γιατρός απαντά:

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

"Αν τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη προσπαθήσουν να έχουν καλό έλεγχο των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα τους, τότε ο κίνδυνος ακρωτηριασμών μειώνεται δραστικά, ιδίως αν ο καλός αυτός έλεγχος υπάρχει από τα πρώτα χρόνια έναρξης της ασθένειας. Αποδεκτοί στόχοι ρυθμίσεως είναι σάκχαρα, προγευματικά από 80-130 mg/dl και 2 ώρες μετά το γεύμα, έως 180mg/dl, ιδανικά λιγότερο από 150mg/dl και η Γλυκοζυλιωμένη Αιμοσφαιρίνη (HbA1c) καλό να είναι μικρότερη ή κοντά στο 7%. Οι ασθενείς μπορεί να μειώσουν τον κίνδυνο ακρωτηριασμού, κάνοντας τακτικές μετρήσεις  ώστε να διορθώνουν πιθανές διακυμάνσεις του σακχάρου.

Όταν αναπτύσσονται επιπλοκές του ποδιού, οι ακρωτηριασμοί μπορούν να αποφευχθούν με έγκαιρη θεραπεία και προσεκτική φροντίδα παρακολούθησης από το εξειδικευμένο διαβητολογικό ιατρείο μαζί  με τη βοήθεια ποδολόγου, αγγειοχειρουργού, επεμβατικού ακτινολόγου καθώς και με τη χρήση ειδικά σχεδιασμένων υποδημάτων για τη μείωση του κινδύνου έλκους", καταλήγει ο κ. Λέπουρας.