Πως να αντιμετωπίσουμε τα συνεχιζόμενα προβλήματα με την πανδημία
28 Απριλίου 2021, 09:00
Η πανδημία κρατά καιρό, ο κόσμος έχει κουραστεί, έχει βαρεθεί, πολλοί άνθρωποι όλων των ηλικιών εξακολουθούν να αισθάνονται έντονη αγωνία. Πολλοί ειδικοί σπεύδουν να αναλύσουν τη νέα πραγματικότητα και να μάς προτείνουν λύσεις...
Γράφει η Δρ Ίλια Θεοτοκά, ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια στη Ψυχιατρική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών, Αιγινήτειο Νοσοκομείο
1. Ποιοι είναι οι κύριοι παράγοντες για τους οποίους συμβαίνει αυτό; οικονομική και κοινωνική ανασφάλεια; Ο εγκλεισμός το ότι μείναμε πολύ μέσα στα σπίτια και το πρέπει πάλι να επιστρέψουμε στα παλιά; Συνηθίσαμε τον εγκλεισμό; Νομίζω ότι είναι όλοι παραπάνω λόγοι. Σίγουρα, η οικονομική ανασφάλεια δημιουργεί άγχος, απογοήτευση, κατάθλιψη, αίσθημα αβεβαιότητας για το παρόν και για το μέλλον και ασφαλώς προβληματισμό γύρω από την ποιότητα ζωής που μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας και στους αγαπημένους μας.
Ο εγκλεισμός, από την άλλη, μπορεί να δημιουργήσει ένα «βόλεμα», ένα δισταγμό στο να βγούμε ξανά στη ζωή και να διεκδικήσουμε κοινωνικές σχέσεις. Νέοι άνθρωποι, η έφηβοι, που μπορεί να μην είχαν πλήρως αναπτύξει τις κοινωνικές τους δεξιότητες, πιθανά να νιώθουν άβολα να εκτεθούν κοινωνικά και να επικοινωνήσουν με αμεσότητα.
2. Γιατί μας τρομάζει το φως στην άκρη του τούνελ; Φταίει η εξάντληση; Σίγουρα, η εξάντληση παίζει σημαντικό ρόλο. Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζει το αίσθημα του πως θα είναι η επόμενη μέρα, πως θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στην νέα πραγματικότητα, τι είχαμε, τι χάσαμε στην πανδημία? μπορέσαμε να προσαρμοστούμε, να χρησιμοποιήσουμε τις εφεδρείες μας για να διαχειριστούμε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση; Αν υπήρχαν προβλήματα ψυχικής υγείας στην περίοδο της πανδημίας (άγχος, κατάθλιψη, μετατραυματική διαταραχή άγχους, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή) και δεν αντιμετωπίστηκαν, πιθανά να συνεχιστούν και μετά την πανδημία και να διατηρηθούν περισσότερο από τα προβλήματα της σωματικής υγείας.
3. Μήπως φταίει η ανησυχία για νόσηση καθώς βρισκόμαστε στο κόκκινο;
Ασφαλώς, η ανησυχία για νόσηση υπάρχει, είτε σε συνειδητό, είτε σε ασυνείδητο επίπεδο και μας επηρεάζει. Ο βαθμός, βέβαια, ανησυχίας σχετίζεται με την προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου, το επίπεδο λειτουργικότητας του, το υποστηρικτικό οικογενειακό και κοινωνικό πλαίσιο που διαθέτει.
Σίγουρα, η ενίσχυση των ανθρωπίνων σχέσεων, η ικανότητα να μπορούμε να μιλάμε και να μοιραζόμαστε τα συναισθήματά μας, η προσπάθεια να κρατάμε τους δικούς μας ανθρώπους κοντά μας, παίζει καθοριστικό ρόλο στην άμβλυνση της ανησυχίας, στην ανακούφιση από δυσάρεστες σκέψεις και αγωνίες και στην ικανοποίηση που μπορούμε να πάρουμε από τη ζωή ακόμα και σε δύσκολες καταστάσεις. Γιατί, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ζωή αξίζει και αξίζει να την διεκδικούμε ακόμα και στις δύσκολες στιγμές.
