Πώς η πανδημία εμπόδισε την ανάπτυξη ανεξαρτησίας στα παιδιά

Μεταξύ των πολλών καταστροφικών, μακροπρόθεσμων επιπτώσεων της COVID-19, η πανδημία εμπόδισε πολλά παιδιά να αναπτύξουν ανεξαρτησία και να αναλάβουν περισσότερες ευθύνες.

Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση και οι καραντίνες, έθεσαν επαχθή όρια στις σωματικές ελευθερίες των παιδιών, περιορίζοντας τις ευκαιρίες τους να κάνουν πράγματα μόνα τους, εκτός σπιτιού. Είδαμε κλειστά σχολεία και κατασκηνώσεις, καθώς και ακυρώσεις παιχνιδιών, αθλητικών αγώνων και πάρτι γενεθλίων. Η επίτευξη ανεξαρτησίας, είναι πολύ πιο δύσκολη, όταν τα παιδιά δεν ξεφεύγουν ποτέ από τους γονείς και τους φροντιστές τους.

Επιπλέον, πολλοί από εκείνους τους εξαντλημένους και τρομαγμένους γονείς και φροντιστές - που ήξεραν ότι έπρεπε να ενθαρρύνουν τα παιδιά να δέσουν τα παπούτσια τους, να φτιάξουν τα δικά τους γεύματα, να πλυθούν μόνα τους ή να περπατήσουν μέχρι το κατάστημα για να αγοράσουν γάλα – κάνουν τα πάντα για να μάθουν τα παιδιά τους σταδιακά να διεκπεραιώνουν τέτοιου είδους εργασίες και, εν τέλει, να ζουν ανεξάρτητα.

Τώρα, καθώς ξεκινά η επιστροφή σε μία σχετικώς κανονική σχολική χρονιά, οι οικογένειες μπορεί να έχουν περισσότερες ευκαιρίες για να βοηθήσουν τα παιδιά να γίνουν πιο αυτάρκη κι ανεξάρτητα.

Ένα βασικό κομμάτι ωριμότητας, είναι να μάθουν "πώς να λαμβάνουν ανεξάρτητες αποφάσεις και να τα καταφέρνουν μόνα τους σε δύσκολες καταστάσεις όταν είναι απαραίτητο", δήλωσε η Karen VanAusdal, διευθύντρια στο Collaborative for Academic, Social and Emotional Learning με έδρα το Σικάγο. Το να διδάξετε σε έναν νήπιο να μαζεύει τα ρούχα του ή να παίρνει το δικό του πιάτο σε έναν μπουφέ, μπορεί να μοιάζει πολύ μακρινό από το είδος της ανεξαρτησίας που θα χρειαστεί να αποκτήσει στην εφηβεία και την ενήλικη ζωή, αλλά υπάρχει μια σύνδεση. Μαθαίνουν να εμπιστεύονται τα ένστικτά τους και να ασχολούνται, κυριολεκτικά και μεταφορικά, με τα δικά τους πράγματα.

Βλέπουν επίσης πώς η αυτάρκεια τα βοηθά να είναι μέρος μιας κοινότητας, οικογενειακής, σχολικής κλπ. Όταν ένα παιδί μαζεύει τα ρούχα του, οι γονείς του έχουν κάτι λιγότερο να κάνουν. Παίρνοντας φαγητό σε έναν μπουφέ, μαθαίνουν μια νέα δεξιότητα, έτσι ώστε ένας γονέας να μπορέσει να τα στείλει πίσω για ένα πιάτο φρουτοσαλάτα ή ένα φλιτζάνι καφέ. 

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Με άλλα λόγια, φροντίζουν τον εαυτό τους, αλλά και τους άλλους. «Η ανεξαρτησία επιτρέπει, επίσης, σε κάποιον να συνεισφέρει με τις δεξιότητές του και την ηγεσία του στην επίλυση προβλημάτων, ατομικών και συλλογικών», κατέληξε η VanAusdal.