Μεγάλη προσοχή στις αντιδράσεις μας όταν τα παιδιά μάς φτάνουν στα άκρα...
11 Μαρτίου 2024, 09:00
Οι φαινομενικά αθώες λέξεις που θα πει νευριασμένος ο γονέας για να ηρεμήσει το άτακτο παιδί, μπορούν δυνητικά να το γεμίσουν αισθήματα ντροπής και να του στερήσουν την αυτοπεποίθηση που έχει ανάγκη για να προχωρήσει στη ζωή. Για το θέμα αυτό κρούει τον κώδωνα του κινδύνου η ΔρTovah Klein, παιδοψυχολόγος και διευθύντρια στο Κέντρο Ανάπτυξης Νηπίων του Κολλεγίου Barnard στη Νέα Υόρκη, τονίζοντας ότι κάθε φράση που δείχνει να επικρίνει συμπεριφορές ή αισθήματα του παιδιού, είναι προβληματική.
Σύμφωνα με ευρήματα μελέτης της, ο εξευτελισμός του παιδιού για κάτι που έκανε ή είπε, μπορεί να του δημιουργήσει αρνητικά συναισθήματα για τον εαυτό του και να το οδηγήσει να πιστεύει ότι είναι άχρηστο και δεν μπορεί να βελτιωθεί στη ζωή του.
Τις περισσότερες φορές, εξηγεί η Δρ Klein, οι γονείς δεν έχουν πρόθεση να ντροπιάσουν το παιδί. Αρκεί μία αυστηρή γκριμάτσα, ένα γούρλωμα ματιών ή ένα ξεφύσημα απογοήτευσης και ένα σχόλιο όπως:
«Πάλι στις μαύρες σου είσαι; Όλο πεσμένη είναι η διάθεσή σου»...
«Γιατί θυμώνεις όταν συμβαίνει αυτό;»
«Έπρεπε να ξανακάνεις την ίδια βλακεία;»
«Αυτά είναι γελοιότητες!»
«Αντιδράς υπερβολικά…»
Τα επικριτικά σχόλια προς το παιδί επειδή είναι κακόκεφο ή δεν θέλει να πάει για φαγητό στους παππούδες το αναστατώνουν και το αφήνουν με το ερώτημα «μήπως κάτι δεν πάει καλά μαζί μου;».
Η ειδική παιδοψυχολόγος προτείνει να κάνει ένα βήμα πίσω ο γονιός και να αναρωτηθεί τι του συμβαίνει και νιώθει θυμό και απογοήτευση για το παιδί. «Να θυμάστε ότι τα παιδιά, όπως και οι ενήλικες, είναι φτιαγμένα για να βιώνουν διάφορα συναισθήματα, άλλοτε θετικά και συχνά όχι τόσο», εξηγεί, προτείνοντας αντί των παραπάνω φράσεων, τα παρακάτω παραδείγματα που δείχνουν μεγαλύτερη κατανόηση και ενσυναίσθηση:
«Δεν θέλεις να το κάνεις τώρα. Το καταλαβαίνω. Αλλά πρέπει να φύγουμε».
«Αν σου φαίνεται δύσκολο, θα σε βοηθήσω εγώ».
«Μακάρι να μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό».
«Θέλεις να πάμε βόλτα; Το καταλαβαίνω. Δυστυχώς, δεν γίνεται αυτή τη στιγμή».
Το παιδί θέλει να νιώσει ότι υπάρχει κατανόηση για όσα αισθάνεται, οι γονείς από την πλευρά τους να δείξουν ενσυναίσθηση ... «Αν χρειαστεί, μπορείτε να το «αγνοήσετε με καλό τρόπο το παιδί που φέρεται άσχημα. Αντί να προσπαθήσετε να διαχειριστείτε τη συμπεριφορά του, αφήστε τη να περάσει. Πείτε κάτι όπως "πάω να ετοιμάσω τα πράγματά μας και επιστρέφω να σε πάρω σε λίγο" προτείνει.
Επίσης είναι σημαντικό να δώσει ο γονιός το καλό παράδειγμα ότι πρέπει να αναγνωρίζουμε το λάθος μας και να ζητάμε συγνώμη... Αν έχασε την ψυχραιμία του και είπε πράγματα που μετάνιωσε, είναι χρήσιμο να αναγνωρίσει το λάθος του για να αποκαταστήσει τη σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί, λέγοντας : «Εγώ έβαλα τις φωνές, εσύ αναστατώθηκες… Και τώρα είμαστε πάλι εντάξει. Συμβαίνουν αυτά στις οικογένειες».
