Kάποιες μορφές παιδικού τραύματος μάς επηρεάζουν περισσότερο από άλλες

Πρόσφατη μελέτη εξέτασε τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του παιδικού τραύματος, εστιάζοντας συγκεκριμένα στον τρόπο με τον οποίο διάφοροι τύποι τραύματος, που κατηγοριοποιούνται από το πλαίσιο Ανεπιθύμητων Παιδικών Εμπειριών (ACEs), επηρεάζουν τα αποτελέσματα της ψυχικής υγείας. Αυτή η έρευνα, από το Πανεπιστήμιο του Wisconsin, αμφισβητεί τις παραδοσιακές θεωρίες για τα παιδικά τραύματα, υποδηλώνοντας ότι διαφορετικοί τύποι τραύματος μπορεί να έχουν διακριτές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία και τη γνωστική ανάπτυξη.

Οι ερευνητές ανέλυσαν διαχρονικά δεδομένα από τη μελέτη Adolescent Brain Cognitive Development (ABCD) για να διερευνήσουν πώς διαφορετικοί τύποι τραύματος μπορεί να οδηγήσουν σε ποικίλα αποτελέσματα ψυχικής υγείας καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά. Ενώ όλοι οι τύποι τραύματος συνδέονταν με χειρότερα αποτελέσματα ψυχικής υγείας, υπήρξαν μερικά απροσδόκητα ευρήματα.

Οι ερευνητές κατηγοριοποίησαν το τραύμα σε 8 διαφορετικούς τύπους, ανάλογα με την αιτία που το προκάλεσε: φτώχεια, διακρίσεις, οικογενειακές συγκρούσεις, διαπροσωπική βία, επιθετικότητα από συνομηλίκους, απειλή από την κοινότητα, κακή προσαρμογή των φροντιστών και χρόνιο πόνο /ιατρικά ζητήματα. Στη συνέχεια ανέλυσαν τις συγκεκριμένες επιπτώσεις τους στην ψυχική υγεία και τη γνωστική ανάπτυξη.

Ενώ όλοι οι τύποι τραύματος συνδέονταν με επιδεινωμένα αποτελέσματα ψυχικής υγείας, προέκυψαν μερικά εκπληκτικά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, η φτώχεια και οι απειλές της κοινότητας φάνηκε να οδηγούν σε λιγότερα προβλήματα ψυχικής υγείας, πιθανώς λόγω προσαρμοστικών μηχανισμών αντιμετώπισης σε παιδιά που ζουν υπό αντίξοες συνθήκες.

Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι διαφορετικοί τύποι τραύματος - ειδικά εκείνοι που σχετίζονται με οικογενειακές συγκρούσεις και επιθετικότητα από συνομηλίκους - συνδέονται στενά τόσο με την εσωτερίκευση όσο και με την εξωτερίκευση προβλημάτων ψυχικής υγείας. Αντίθετα, το τραύμα από εξωτερικές πηγές όπως η φτώχεια ή η απειλή της κοινότητας βρέθηκε να έχει λιγότερα προβλήματα ψυχικής υγείας που εσωτερικεύουν και εξωτερικεύουν, «αντιπροσωπεύοντας δυνητικά προσαρμοστική καταστολή των συμπτωμάτων».

Tο οικογενειακό τραύμα μπορεί να έχει πιο διαρκή αποτελέσματα από τα εξωτερικά τραύματα. Η οικογένεια συνήθως προορίζεται να είναι ένας ασφαλής χώρος. Όταν αυτός ο χώρος διαταράσσεται λόγω κατάχρησης, παραμέλησης ή δυσλειτουργίας, δημιουργείται μια αίσθηση προδοσίας. Η απουσία ασφάλειας μέσα στην οικογένεια συχνά αφήνει βαθιά τραύματα.

Αντίθετα, εξωτερικά τραύματα, όπως η φτώχεια ή η βία στην κοινότητα, αν και έχουν βαθιά επίδραση, μπορεί να θεραπεύονται κάπως από την παρουσία ενός σταθερού και υποστηρικτικού οικογενειακού περιβάλλοντος.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Οι συγγραφείς της μελέτης ελπίζουν ότι αυτά τα ευρήματα θα βελτιώσουν τις παρεμβάσεις παρέχοντας μια πιο λεπτομερή κατανόηση του τρόπου με τον οποίο το τραύμα επηρεάζει τα παιδιά. Ωστόσο, η μελέτη σημειώνει επίσης ότι αυτά τα αποτελέσματα είναι πολύπλοκα και μπορεί να αλλάξουν καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν. Για το λόγο αυτό, απαιτούνται περισσότερες έρευνες και μακροπρόθεσμα δεδομένα για την πλήρη κατανόηση αυτών των σχέσεων.