Η πανδημία επέφερε αλλαγές ακόμα και προσωπικότητας σε κάποιους

Ενός κακού μύρια έπονται και από την αλήθεια αυτή δεν εξαιρείται η πανδημία που μάς έκλεισε στα σπίτια, μάς στέρησε την ψυχαγωγία και τις αγκαλιές των αγαπημένων μας προσώπων, μάς στοίχισε σε εργασίες και χρήμα και τελικά έπληξε την ψυχολογία μας.

Νέα επιστημονική εργασία, έδειξε ότι η πανδημία μείωσε την εξωστρέφεια/κοινωνικότητα, τη φιλικότητα/συνεργατικότητα, τη δεκτικότητα/διαθεσιμότητα για νέες εμπειρίες και την ευσυνειδησία, κυρίως μεταξύ των νεότερων ανθρώπων.

Φαίνεται ότι παρά τη διαδεδομένη αντίληψη ότι η προσωπικότητα είναι σταθερή παρά τις όποιες κοινωνικές πιέσεις, η πανδημία είχε επίδραση σε αρκετούς ανθρώπους, ιδίως τους νεότερους ενήλικες με έναν τρόπο που δεν έχουμε ξαναδεί.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Δρ Αντζελίνα Σούτιν του Κολλεγίου Ιατρικής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Φλόριντα, που έκαναν τη δημοσίευση στο περιοδικό “PLoS One”, ανέλυσαν αξιολογήσεις της προσωπικότητας 7.109 ανθρώπων άνω των 18 ετών και ιδιαίτερα ως προς τα εξής: Νευρωτισμός, εξωστρέφεια, διαθεσιμότητα για νέες εμπειρίες, φιλικότητα, ευσυνειδησία. Σχετικές αξιολογήσεις των ίδιων ανθρώπων, είχαν γίνει διαδοχικά, τόσο κατά τα έτη προ πανδημίας (2014-Φεβρουάριος 2020), όσο και στη διάρκεια της (Μάρτιος 2020-2022).

Η σύγκριση του πρώτου έτους της πανδημίας (2020) με την περίοδο προ πανδημίας, έδειξε σχετικά λίγες αλλαγές στην προσωπικότητα. Όμως η σύγκριση των επόμενων δύο πανδημικών ετών (2021-22) με τα προπανδημικά έτη, έδειξε μεγαλύτερες μειώσεις στην εξωστρέφεια/κοινωνικότητα (κατά μέσο όρο μείωση περίπου δύο φορές μεγαλύτερη από αυτή προ πανδημίας), στη δεκτικότητα/διαθεσιμότητα για νέα πράγματα (μείωση κατά 2,5 φορές σε σχέση με τη συνήθη), στη φιλικότητα/συνεργατικότητα (μείωση κατά μιάμιση φορά) και στην ευσυνειδησία (μείωση σχεδόν τριπλάσια της αναμενόμενης).

Υπολογίστηκε ότι, συνολικά, εν καιρώ πανδημίας η μέση προσωπικότητα άλλαξε όσο θα άλλαζε μέσα σε μια κανονική – χωρίς κορωνοϊό – δεκαετία. Η αλλαγή ήταν πιο αισθητή στους νεαρούς ενήλικες που εμφάνισαν σημάδια μικρότερης ωριμότητας, με τη μορφή αυξημένου νευρωτισμού και μειωμένης φιλικότητας και ευσυνειδησίας (στους κάτω των 30 ετών η μείωση της ευσυνειδησίας εν μέσω πανδημίας υπολογίστηκε ότι ήταν ισοδύναμη με δύο δεκαετίες φυσιολογικής αλλαγής). Από την άλλη, οι ηλικιωμένοι δεν εμφάνισαν κάποια – στατιστικά άξια λόγου – μεταβολή στη βασική δομή της προσωπικότητας τους.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Οι ερευνητές συμπέραναν ότι αν αυτές οι αλλαγές στους νεότερους αποδειχθούν πιο μόνιμες και όχι πρόσκαιρες (κάτι που μένει να φανεί), τότε αποδεικνύεται ότι σημαντικά γεγονότα που προκαλούν στρες σε επίπεδο γενικού πληθυσμού, όπως μία πανδημία, μπορούν να επηρεάσουν την πορεία της προσωπικότητας ενός ανθρώπου.