Η μοναξιά στην τρίτη ηλικία είναι η αιτία για όλα τα δεινά...

Μελέτη καταδεικνύει για άλλη μία φορά τις επιπτώσεις της μοναξιάς στους ηλικιωμένους άνω των 70 ετών, είτε ζουν μόνοι, είτε σε ζευγάρι, είτε με νεότερους της οικογένειας που όμως λείπουν όλη την ημέρα... Ο Δρ Emiel Hoogendijk, επιδημιολόγος στο Amsterdam Public Health κι ένας εκ των ερευνητών της εργασίας που δημοσιεύτηκε στο The Lancet Healthy Longevity, ανέλυσε τα αποτελέσματα συγκρίσεων από περισσότερες από 130 μελέτες και διαπίστωσε ότι η μοναξιά οδηγεί σε αύξηση της αδυναμίας, η οποία με τη σειρά της αυξάνει τον κίνδυνο δυσμενών αποτελεσμάτων για την υγεία των ηλικιωμένων, όπως οι συχνές πτώσεις, η κατάθλιψη και η γνωστική εξασθένιση.

«Προσφάτως, και ιδίως κατά τη διάρκεια της πανδημίας, δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στις πιθανές επιβλαβείς επιπτώσεις της μοναξιάς και της κοινωνικής απομόνωσης στην υγεία των ηλικιωμένων. Θέλαμε να δούμε πόσο μακριά έφταναν αυτές οι επιπτώσεις και είδαμε ότι όλα τα είδη μειωμένης κοινωνικής λειτουργικότητας, όπως η μοναξιά, η κοινωνική απομόνωση και η έλλειψη κοινωνικής υποστήριξης, σχετίζονταν με τη σωματική εξασθένηση των ηλικιωμένων», αναφέρει ο Δρ Hoogendijk.

Με επικεφαλής τον Δρα Peter Hanlon, ερευνητή στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, μαζί με ερευνητές από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, τον Καναδά, την Αυστραλία και τη Σουηδία,  ανέλυσαν τη σχέση μεταξύ της κοινωνικής δραστηριότητας και της σωματικής αδυναμίας σε ηλικιωμένους. «Η αδυναμία σε πολλές διαφορετικές μορφές σωματικής φθοράς, όπως η απώλεια βάρους, η μειωμένη ταχύτητα βάδισης και η μείωση της δύναμης, μπορούν στη συνέχεια να έχουν αντίκτυπο στο πόσο πιθανό είναι να συμβεί μία πτώση», επισημαίνει ο Δρ Hanlon.

«Η σωματική αδυναμία μπορεί επίσης να οδηγήσει τους ανθρώπους να χάσουν κοινωνικές επαφές ή να γίνουν πιο μοναχικοί, για παράδειγμα επειδή έχουν κινητικές δυσκολίες ή κουράζονται εύκολα», επισημαίνει ο Δρ Hoogendijk. Η παρούσα έρευνα δείχνει ότι η σχέση αυτή μπορεί επίσης να αντιστραφεί, με τη μείωση των κοινωνικών επαφών να οδηγεί στην αδυναμία.

Και συνεχίζει επισημαίνοντας: «Γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι που νιώθουν μοναξιά και δεν έχουν αρκετές κοινωνικές επαφές, αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο  κατάθλιψης και χρόνιων ασθενειών. Για παράδειγμα, η έλλειψη κοινωνικών επαφών μπορεί να έχει άμεση επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα, αλλά μπορεί επίσης να έχει έμμεση επίδραση στην υγεία, μέσω ενός πιο ανθυγιεινού τρόπου ζωής. Θέλουμε να κάνουμε περισσότερη έρευνα μελλοντικά σχετικά με το θέμα αυτό».

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Καταλήγει δε λέγοντας ότι «τα ηλικιωμένα άτομα που είναι σωματικά ευάλωτα, έχουν επίσης να αντιμετωπίσουν και μείωση τόσο της κοινωνικής όσο και της νοητικής λειτουργικότητας. Καθώς φροντίζουμε τους ηλικιωμένους, πρέπει να δίνουμε προσοχή σε όλες αυτές τις πτυχές... Η μοναξιά, για παράδειγμα, δεν είναι ένα πρόβλημα που λύνεται εύκολα. Ωστόσο, υπάρχουν όλο και περισσότερες διαθέσιμες γνώσεις σχετικά με πιθανές αποτελεσματικές παρεμβάσεις, συμπεριλαμβανομένων δραστηριοτήτων που υποστηρίζουν τους ηλικιωμένους να αυξήσουν τις κοινωνικές τους σχέσεις»!