Η μοναξιά είναι νόσος και αφαιρεί χρόνια ζωής

H έλλειψη ποιοτικών κοινωνικών επαφών οδηγεί πολλούς αργότερα στην ζωή σε διαβήτη τύπου 2 και σε σοβαρά προβλήματα υγείας που μπορεί ακόμα και να μειώσουν το προσδόκιμο ζωής. Αυτό αναφέρει μελέτη επιστημόνων του King’s College του Λονδίνου.

Η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Diabetologia, υποδηλώνει ότι η βοήθεια προς τους ανθρώπους στο να διαμορφώσουν και να βιώσουν θετικές και ποιοτικές σχέσεις στη ζωή τους θα μπορούσε να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο στις στρατηγικές πρόληψης για τον διαβήτη τύπου 2.

Σύμφωνα με την επικεφαλής ερευνήτρια Δρ Ruth Hackett, η συσχέτιση παραμένει ισχυρή ακόμη και όταν λαμβάνονται υπόψη παράγοντες σημαντικοί ως προς την εκδήλωση διαβήτη, όπως το κάπνισμα, η πρόσληψη αλκοόλ και η γλυκόζη στο αίμα, καθώς και παράγοντες ψυχικής υγείας όπως η κατάθλιψη.

Η μεθοδολογία της μελέτης

Αναλύθηκαν δεδομένα από 4112 ενήλικες ηλικίας 50 ετών και άνω από το 2002 έως το 2017. Κατά την έναρξη της καταγραφής των σχετικών δεδομένων ουδείς εκ των συμμετεχόντων είχε παρουσιάσει διαβήτη και η γλυκόζη στο αίμα τους κυμαινόταν σε φυσιολογικά επίπεδα.

Η μελέτη κατέδειξε ότι σε περίοδο 12 ετών 264 άτομα εμφάνισαν διαβήτη τύπου 2 και ο βαθμός μοναξιάς που ανέφεραν πως βίωναν κατά την έναρξη της συλλογής δεδομένων ανέκυψε ως σημαντικός προγνωστικός παράγοντας για την εκδήλωση διαβήτη τύπου 2 αργότερα στη ζωή τους.

Η συσχέτιση παρέμεινε ανεπηρέαστη όταν προσμετρήθηκαν παράγοντες όπως το κάπνισμα, το αλκοόλ, το βάρος, το επίπεδο γλυκόζης στο αίμα, η υψηλή αρτηριακή πίεση και τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Ήταν, επίσης, ανεξάρτητη από το ενδεχόμενο κατάθλιψης ή από το εάν ο συμμετέχων ζούσε μόνος ή κοινωνικά απομονωμένος.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Η Δρ Ruth Hackett του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής, Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης του King’s College του Λονδίνου εξηγεί ότι η μελέτη ανέδειξε μία σαφή διάκριση μεταξύ της μοναξιάς και της κοινωνικής απομόνωσης επειδή η απομόνωση ή ότι το να ζει κάποιος μόνος δεν αποτελεί προγνωστικό δείκτη της εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2, σε αντίθεση με τη μοναξιά η οποία καθορίζεται από την ποιότητα των σχέσεων ενός ανθρώπου.

Η μελέτη καταδεικνύει ότι η παρατεταμένη μοναξιά μπορεί να έχει ρόλο στην εκδήλωση διαβήτη, γεγονός που σημαίνει ότι η καραντίνες και τα αυστηρά μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης λόγω της πανδημίας θα μπορούσαν να επιβαρύνουν την ευαισθησία των ανθρώπων αν η αίσθηση της μοναξιάς παραταθεί για μεγάλο διάστημα.