Η αντιδραστικότητα των εφήβων μπορεί να αποτελεί πλεονέκτημα

Μπαίνοντας στην εφηβεία είναι φυσιολογικό ένα παιδί να γίνεται πιο αντιδραστικό.

Οι έφηβοι γίνονται πιο πεισματάρηδες για να αποκτήσουν αυτό που θέλουν και πιο απόλυτοι και αντιδραστικοί σε αυτά που τους επιβάλλονται.

Παρόλο που το πείσμα και η αντιδραστικότητα μπορεί μερικές φορές να είναι επιβαρυντικά για τους γονείς, πολλές φορές αποτελούν δύναμη και μέσο υπεράσπισης του εαυτού τους όταν δεν είναι με τους γονείς τους.

Στην αρχή της εφηβείας, συνήθως στα τέλη του Δημοτικού ή στο Γυμνάσιο, οι γονείς αρχίζουν να παρατηρούν μια εντυπωσιακή αλλαγή, καθώς το κορίτσι ή το αγόρι αρχίζει να γίνεται όλο και πιο αντιδραστικό με σκοπό να διεκδικήσει αυτό που θέλει να κάνει.

Τρόποι αντιδραστικότητας

Σύμφωνα με τους ειδικούς από την ιστοσελίδα Psychology Today η αντιδραστικότητα στους έφηβους συνήθως εκδηλώνεται με δύο τρόπους.

• Αντιδραστικότητα («Δεν θα κάνω!» «Γιατί πρέπει;»)
• Περισσότερο πείσμα και  επιμονή («θέλω!» «Γιατί δεν μπορώ;»)

Και στις δύο περιπτώσεις ο έφηβος θέλει να νιώθει ελεύθερος. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά ασκούν πίεση στους γονείς και έχουν και αυτά απαιτήσεις από αυτούς. Είναι μια μεταβατική περίοδος για αυτούς μέχρι να βρουν την αυτονομία και την ανεξαρτησία που αναζητούν.

Την ίδια στιγμή οι  γονείς αισθάνονται υποχρεωμένοι να συγκρατήσουν αυτό το ξέσπασμα έχοντας την ευθύνη για την ασφάλεια του παιδιού τους. Και έτσι αυτή η φυσιολογική  σύγκρουση συμφερόντων συμβαίνει συχνά κατά τη διάρκεια της εφηβείας.

Αντίσταση και πείσμα

Μέσω του πείσματος τα παιδιά διεκδικούν να κάνουν το αντίθετο από αυτό που τους ζητούν οι γονείς. Ένας τύπος διαφωνίας στις ανθρώπινες σχέσεις είναι ο εξής: αντίσταση + αντίσταση = σύγκρουση.

Χρειάζεται και τα δύο μέρη να διαφωνήσουν για κάποιο ζήτημα για να δημιουργηθεί σύγκρουση μεταξύ τους. Έτσι, όταν καμία από τις δύο μεριές δεν συμβιβάζεται δημιουργείται  καβγάς. Για την επίλυση της σύγκρουσης θα πρέπει ένας απ’ τους δύο να υποχωρήσει ή να συζητήσουν και να διαπραγματευτούν για να βρουν κοινό έδαφος. Για υγιή συζήτηση προτιμήστε να εξηγήσετε με επιχειρήματα στο παιδί και εξηγήστε του τους λόγους που διαφωνείτε με κάτι που θα σας ζητήσει.

Διαφωνία

Για μερικούς γονείς, το να διαφωνήσει, να αμφισβητήσει ή να παρακούσει ένας έφηβος τα λεγόμενά του αντιμετωπίζεται ως ασέβεια.

Όταν ένα παιδί το κάνει αυτό  προσπαθήστε να το ακούσετε, για να αποκτήσετε εμπιστοσύνη. Προσπαθήστε να καταλάβετε τις σκέψεις και συναισθήματα του. Αυτή η ικανότητα θα τους εξυπηρετήσει σε άλλες σχέσεις στη μελλοντική τους ζωή. Οι έφηβοι πολλές φορές χρειάζονται να τους σέβονται για να σέβονται και αυτοί.

Με αυτά τα λόγια οι γονείς μπορούν να επιτύχουν μια υγιή διαφωνία: «Δεν σου το λέω με θυμό και δεν θέλω να με αγνοείς. Η χρήση άσχημων λέξεων δεν μας βοηθά να επιλύσουμε τη διαφωνία και να συνεννοούμαστε ».

Επιμονή

Οι έφηβοι έχουν την τάση να εξερευνούν την ζωή και να πειραματίζονται. Έτσι αρχίζουν να επιμένουν  για να κάνουν αυτό που θέλουν.

Ακόμη, αρχίζουν να βάζουν κάποιους όρους και διαπραγματεύονται άλλα πράγματα για να πετύχουν αυτό που τους μπήκε στο μυαλό, και συνήθως τους νοιάζει η άποψη των φίλων τους για αυτό που θα πράξουν ή όχι. «Πρέπει να έχω αυτό το ντύσιμο για να είμαι εντάξει!» «Αν δεν με αφήσεις να φύγω, θα πιστεύουν ότι έκανα πίσω»!

Η επιμονή των εφήβων αφορά συχνά κάτι που είναι σημαντικό για αυτούς, οπότε η άρνηση των γονέων μπορεί να δημιουργήσει σημαντική απογοήτευση στους εφήβους.

Καμιά φορά η αποφασιστικότητα των εφήβων δημιουργεί ασφάλεια στους γονείς ότι τα παιδιά τους μπορούν να υπερασπίζονται τον εαυτό τους.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Σύμφωνα με τους ειδικούς πολλοί γονείς θαυμάζουν και έχουν εμπιστοσύνη στα παιδιά τους τα οποία είναι αντιδραστικά. «Συγκεκριμένα πολλοί γονείς δηλώνουν ασφάλεια στο ότι δεν μπορεί κάποιος να τους ξεγελάσει εύκολα, και να τους σπρώξει σε εμπόδια ή να τους εκμεταλλευτεί.