Διαπολιτισμική ικανότητα αντιμετώπισης των ασθενών

Από την εποχή των Αρχαίων Ελλήνων, οι επαγγελματίες του ιατρικού τομέα δίνουν τον Όρκο του Ιπποκράτη, μέσω του οποίου δεσμεύονται να παρέχουν την καλύτερη δυνατή φροντίδα στους ασθενείς τους, ανεξαρτήτως εθνότητας, θρησκείας, σεξουαλικών προσανατολισμών και ιδιαίτερων πολιτισμικών χαρακτηριστικών. Ωστόσο, δεν αισθάνονται όλοι οι άνθρωποι ότι η ιατρική κοινότητα κατανοεί τις μοναδικές ανάγκες τους. 

Για παράδειγμα, μία μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ αναφέρει ότι οι έγχρωμοι άνδρες ήταν πιο πιθανό να μιλήσουν για τις ανησυχίες τους για την υγεία με έναν έγχρωμο γιατρό. Μια άλλη μελέτη οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι ισπανόφωνοι στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθυστερούν να πάνε στο γιατρό επειδή δεν κατανοούν το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης.

Από την άλλη πλευρά, κάποιοι γιατροί μπορεί να πιστεύουν ότι δεν είναι ικανοί να εξυπηρετήσουν όλους τους ασθενείς. Μάλιστα, προηγούμενες έρευνες αποδεικνύουν ότι οι γιατροί από μειονοτικά υπόβαθρα, καθώς και οι γυναίκες γιατροί, είναι πιο πιθανό να εξυπηρετήσουν άτομα που ανήκουν σε κάποια μειονότητα ή είναι οικονομικά αδύναμα.

Μια νέα έρευνα που διεξήχθη από το Healthgrades - έναν ιστότοπο που προσφέρει ολοκληρωμένες πληροφορίες σχετικά με τους γιατρούς και τα νοσοκομεία - αναφέρει ότι το 31% των γιατρών που απάντησαν, συμφώνησαν ότι το επίπεδο διαπολιτισμικής τους ικανότητας, δηλαδή της ικανότητας κατανόησης και σεβασμού των πεποιθήσεων, των αξιών και των ιστοριών ατόμων όλων των πολιτιστικών υποβάθρων, επηρέασε και την ικανότητά τους να παρέχουν την καλύτερη δυνατή φροντίδα στους ασθενείς τους, είτε κάπως, είτε πολύ.

«Για τους επαγγελματίες του ιατρικού τομέα, η διαπολιτισμική ικανότητα είναι απαραίτητη για την παροχή αποτελεσματικής ποιοτικής φροντίδας σε ασθενείς με διαφορετικό υπόβαθρο, ιδιαίτερα σε άτομα από ιστορικά περιθωριοποιημένες κοινότητες», δήλωσε η Δρ Luz Maria Garcini, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Ψυχολογικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Rice, ακαδημαϊκή μελετητής για το Κέντρο των Ηνωμένων Πολιτειών και του Μεξικό, στο Ινστιτούτο Baker για τη Δημόσια Πολιτική και συνεργάτιδα του διδακτικού προσωπικού στο Κέντρο Έρευνας για την Προώθηση της Κοινοτικής Υγείας στο UT Health στο Σαν Αντόνιο.

Επιπλέον, η έρευνα διαπίστωσε μια διαφορά γενεών όσον αφορά την προθυμία ενός γιατρού να βελτιώσει την πολιτιστική του ικανότητα. Οι νεότεροι γιατροί, με λιγότερα χρόνια εμπειρίας στην πρακτική, φάνηκαν να ενδιαφέρονται περισσότερο για πρόσθετη εκπαίδευση για την απόκτηση διαπολιτισμικής ικανότητας, σε σύγκριση με τους παλαιότερους γιατρούς.

Τόσο για τους νέους, όσο και για τους γηραιότερους γιατρούς, η Δρ Garcini είπε ότι ο καλύτερος τρόπος για την οικοδόμηση διαπολιτισμικής ικανότητας είναι μέσω της έκθεσης σε διαφορετικά περιβάλλοντα και κοινότητες.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

«Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συστημική αλλαγή για τη διαφοροποίηση των οργανισμών και των θεσμών μας είναι το κλειδί», εξήγησε. «Πρέπει να μαθαίνουμε, να ακούμε και να συμβουλευόμαστε ο ένας τον άλλο στην καθημερινή μας ζωή».