Σωματική άσκηση και δυσκοιλιότητα: Μία κρυφή σχέση

04 Οκτωβρίου 2022, 10:00

Ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Charles P Vega, εξέτασε μία 35χρονη γυναίκα, τη Brenda, με συμπτώματα δυσκοιλιότητας που συνεχίζονταν εδώ και ένα χρόνο και ζήτησε σχόλια από όσους τον ακολουθούν στον προσωπικό του λογαριασμό στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με την αντιμετώπιση του περιστατικού. Η πιο κοινή πρόταση ήταν να ενθαρρύνουν την Brenda να ασκείται!

Μια συστηματική ανασκόπηση τυχαιοποιημένων κλινικών δοκιμών που δημοσιεύτηκε το 2019, υποστηρίζει αυτήν τη σύσταση. Το περπάτημα ήταν η πιο κοινή παρέμβαση άσκησης και μαζί με το τσι γκόνγκ (το οποίο συνδυάζει τη θέση του σώματος, την αναπνοή και τον διαλογισμό), αυτοί οι δύο τρόποι άσκησης ήταν αποτελεσματικοί στη βελτίωση της δυσκοιλιότητας. Ωστόσο, η προπόνηση με αντιστάσεις δεν απέβη ιδιαίτερα αποτελεσματική.

Μια άλλη πρόταση, επικεντρώθηκε στον κίνδυνο για καρκίνο του παχέος εντέρου και οι Δρ Cooke και Boboc παρατήρησαν επισταμένα ότι ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ολοένα και πιο κοινός στους ενήλικες στην πρώιμη μέση ηλικία. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με μια σταθερή μείωση του επιπολασμού του καρκίνου του παχέος εντέρου μεταξύ των ενηλίκων των ΗΠΑ ηλικίας 65 ετών και άνω.

Ενώ ο καρκίνος του παχέος εντέρου μειωνόταν κατά 3,3% ετησίως στους ηλικιωμένους ενήλικες των ΗΠΑ από το 2011 έως το 2016, υπήρξε αντιστροφή αυτής της ευνοϊκής τάσης μεταξύ των ατόμων ηλικίας μεταξύ 50 και 64 ετών, με ποσοστά να αυξάνονται κατά 1% ετησίως. Μάλιστα, το 2020, το 12% των νέων περιπτώσεων καρκίνου του παχέος εντέρου, αναμενόταν να αφορούν άτομα ηλικίας κάτω των 50 ετών.

Πώς ενεργούμε λοιπόν σε αυτό το πλαίσιο στην περίπτωση της Brenda; Το ιστορικό της δεν υποδηλώνει εμφανή προειδοποιητικά σημάδια για καρκίνο. Στην ηλικία των 35 ετών, δεν είναι απαραίτητο να αξιολογηθεί η ασθενής για καρκίνο του παχέος εντέρου. Ωστόσο, τα επίμονα ή επιδεινούμενα συμπτώματα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε παραπομπή για κωλονοσκόπηση αργότερα.

Επιπλέον, σε ό,τι αφορά την πρακτική διαχείριση της περίπτωσης της Brenda, υπάρχουν πολλές επιλογές. Ο Vega αναφέρει πως θα ξεκινούσε με συστάσεις σχετικά με τον τρόπο ζωής της, συμπεριλαμβανομένης της τακτικής άσκησης, του επαρκούς ύπνου και την υιοθέτηση της δίαιτας FODMAP. Θα συνιστούσε επίσης το ψύλλιο ως διαλυτή ίνα, αναμένοντας ότι αυτές οι αλλαγές θα βοηθούσαν τη δυσκοιλιότητα της. Ωστόσο, μπορεί να είναι λιγότερο αποτελεσματικές για τις κράμπες στην κοιλιά, γι' αυτό θα πρότεινε επίσης το έλαιο μέντας.

Εάν η Brenda δεσμευτεί σε αυτές τις συστάσεις, πολύ πιθανόν να βελτιωθεί. Αν δεν το κάνει, θα πρέπει να μας απασχολήσει περισσότερο το άγχος και η κατάθλιψη που περιπλέκουν την ασθένειά της. Η θεραπεία αυτών των διαταραχών, μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά, καθώς ενδέχεται να αποτελούν την πηγή των συμπτωμάτων.