Παχυσαρκία και θεραπείες για την αντιμετώπισή της

Η θεραπεία της παχυσαρκίας είναι εξατομικευμένη. Οι τροποποιήσεις στον τρόπο ζωής, συμπεριλαμβανομένων των διατροφικών και συμπεριφορικών αλλαγών και της αυξημένης σωματικής δραστηριότητας, είναι εξαιρετικά σημαντικά βήματα για την απώλεια βάρους, αλλά συχνά ανεπαρκή από μόνα τους. Και αυτό, γιατί πολλοί ενήλικες με παχυσαρκία που προσπαθούν να χάσουν βάρος με δίαιτα και άσκηση, μπορεί πράγματι να το επιτύχουν βραχυπρόθεσμα, ωστόσο, η διατήρηση αυτής της απώλειας βάρους με την πάροδο του χρόνου, είναι συνήθως η πιο δύσκολη. Στην πραγματικότητα, σε μια μετα-ανάλυση 29 μελετών απώλειας βάρους, περισσότερο από το 50% του χαμένου βάρους ανακτήθηκε μέσα σε 2 χρόνια και περισσότερο από το 80% του χαμένου βάρους ανακτήθηκε μέσα σε 5 χρόνια.

Η πολύπλοκη παθοφυσιολογία της παχυσαρκίας, φαίνεται ότι ευθύνεται γι’ αυτή την ανάκτηση βάρους. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η απώλεια βάρους που προκαλείται από θερμιδικό περιορισμό, μπορεί να μεταβάλει τις ορμόνες που ρυθμίζουν την όρεξη και να επιβραδύνει το μεταβολισμό, μέσω μιας διαδικασίας, γνωστής ως μεταβολική προσαρμογή (προσαρμοστική θερμογένεση). Δηλαδή, όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να χάσουν βάρος μέσω μιας δίαιτας μειωμένων θερμίδων, το σώμα τους προσπαθεί να λειτουργήσει ενάντια σε αυτές τις προσπάθειες, μεταβάλλοντας τις ορμόνες που εμπλέκονται στην πείνα και τον κορεσμό (αύξηση της ορμόνης της πείνας και μείωση των ορμονών κορεσμού), καθώς και μειώνοντας την ενεργειακή δαπάνη.

Κατά τη θεραπεία ατόμων με υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία, ο πρωταρχικός θεραπευτικός στόχος, θα πρέπει να είναι η βελτίωση της υγείας τους με την πρόληψη ή τη θεραπεία επιπλοκών που σχετίζονται με την παχυσαρκία. Είναι σημαντικό κατά την ανάπτυξη ενός σχεδίου θεραπείας διαχείρισης βάρους, να αξιολογούνται οι ασθενείς για κινδύνους και επιπλοκές που σχετίζονται με την παχυσαρκία. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει για παράδειγμα την παραπομπή του ασθενούς στον γιατρό για πιθανές ενδοκρινικές παθήσεις ή την αντιμετώπιση αιτιών, όπως η κατάθλιψη ή η προκαλούμενη από φάρμακα αύξηση βάρους.

Αρκετές κατευθυντήριες οδηγίες για τη διαχείριση της παχυσαρκίας, συνιστούν μια πολυπαραγοντική προσέγγιση για τη θεραπεία της παχυσαρκίας. Αυτή περιλαμβάνει ολοκληρωμένη τροποποίηση/παρέμβαση στον τρόπο ζωής ως βάση, συμπληρωματική φαρμακοθεραπεία κατά της παχυσαρκίας ή / και όταν χρειάζεται βαριατρική χειρουργική επέμβαση. Η διατήρηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής, παραμένει ζωτικής σημασίας ακόμη και μετά τη θεραπεία.

Φαρμακευτική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας

Τα φάρμακα κατά της παχυσαρκίας, μπορούν να θεωρηθούν ότι βοηθούν τους ασθενείς να επιτύχουν συγκεκριμένους στόχους απώλειας βάρους και υγείας, συμπληρωματικά με την ολοκληρωμένη παρέμβαση στον τρόπο ζωής. Ενδείκνυνται για άτομα που έχουν κίνητρο να χάσουν βάρος και έχουν δείκτη μάζας σώματος (Δ.Μ.Σ.) μεγαλύτερο ή ίσο με 30 kg / m2 ή Δ.Μ.Σ. μεγαλύτερο ή ίσο με 27 kg / m2 και με τουλάχιστον μία συννοσηρότητα που σχετίζεται με την παχυσαρκία (π.χ. διαβήτης τύπου 2, υπέρταση, υπερλιπιδαιμία ή αποφρακτική άπνοια ύπνου).

Πριν γίνει έναρξη ενός φαρμάκου για την απώλεια βάρους, είναι σημαντικό οι επαγγελματίες υγείας να συζητήσουν με τους ασθενείς ότι η παχυσαρκία είναι μια χρόνια ασθένεια και ότι η διατήρηση του αποτελέσματος προϋποθέτει μακροχρόνια λήψη της αγωγής.

Στην Ελλάδα θα υπάρχει σύντομα νέα ενέσιμη θεραπεία της παχυσαρκίας. Το σκεύασμα περιέχει την φαρμακευτική ουσία τιρζεπατίνη -και ονομάζεται mounjaro (τη λέξη βουνό= mountain και τη λέξη Kilimanzaro) κι είναι της Lilly. Το σκεύασμα αποτελεί τον μοναδικό εγκεκριμένο αγωνιστή και των GLP1 υποδοχέων και των GIP υποδοχέων και ήδη έχει χορηγηθεί σε κλινική μελέτη σε 1110 άτομα στην Ελλάδα όπου μελετάται η επίδρασή της στο συνδυασμό παχυσαρκίας και καρδιαγγειακών καθώς και παχυσαρκίας και διαβήτη.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Όπως δείχνουν οι κλινικές μελέτες, το αποτέλεσμα της θεραπείας είναι άμεσα εξαρτώμενο από τη δοσολογία, δηλαδή το άτομο πρέπει να συνεχίσει να παίρνει την θεραπεία για μεγάλο χρονικό διάστημα, γεγονός ωστόσο που φαίνεται απόλυτα ασφαλές με ελάχιστες παρενέργειες από το γαστρεντερικό στην έναρξη μόνο της θεραπείας.