H διαλειμματική διατροφή ίσως βοηθάει στον έλεγχο του σακχάρου

Η χρονικά περιορισμένη διατροφή (TRE), μία από τις πιο δημοφιλείς μορφές της οποίας είναι η διαλείπουσα νηστεία, γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής ως μέσο ελέγχου του βάρους. Η πιο δημοφιλής μορφή, περιλαμβάνει την κατανάλωση φαγητού μόνο κατά τη διάρκεια ενός διαστήματος 8 έως 12 ωρών κάθε μέρα και τη νηστεία, την κατανάλωση μόνο νερού και άλλων ροφημάτων χωρίς θερμίδες για τις υπόλοιπες ώρες.

Προηγούμενες μελέτες έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η χρονικά περιορισμένη διατροφή, θα μπορούσε να έχει πολλά οφέλη για την υγεία, τα οποία μπορεί να περιλαμβάνουν:

⦁ απώλεια βάρους, ιδιαίτερα σε υπέρβαρα ή παχύσαρκα άτομα

⦁ βελτίωση των επιπέδων χοληστερόλης και τριγλυκεριδίων στο αίμα, δυνητικά μειώνοντας τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων

⦁ βελτίωση της γνωστικής λειτουργίας

⦁ βελτίωση της ποιότητας του ύπνου

⦁ αντιγηραντικές και αντικαρκινικές επιδράσεις

⦁ βελτίωση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη.

Μια νέα μελέτη, που παρουσιάστηκε στην 60η Ετήσια Συνάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μελέτη του Διαβήτη, υποδηλώνει ότι η χρονικά περιορισμένη διατροφή, στην οποία επιτρέπεται η κατανάλωση τροφής σε διάστημα 8 ωρών, μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο της γλυκόζης του αίματος σε άτομα με υπέρβαρα και παχυσαρκία με υψηλό κίνδυνο διαβήτη τύπου 2.

Σύμφωνα με το Medical News Today, οι ερευνητές παρακολούθησαν 15 άτομα: οι 9 γυναίκες και οι 6 άνδρες που συμμετείχαν, είχαν μέσο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) 28, που υποδηλώνει καθιστικό τρόπο ζωής, κακές διατροφικές συνήθειες και μέση ηλικία 52 ετών, επομένως διέτρεχαν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2.

Οι συμμετέχοντες εναλλάσσονταν μεταξύ 3 ημερών συνήθους κατανάλωσης τροφής, με ένα διάστημα κατανάλωσης φαγητού τουλάχιστον 14 ωρών την ημέρα, 3 ημέρες όπου έτρωγαν μόνο μεταξύ 08.00 π.μ. και 4.00 μ.μ. και 3 ημέρες, στις οποίες έτρωγαν μεταξύ του μεσημεριού και των 08.00 μ.μ. Κατά τη διάρκεια της χρονικά περιορισμένης διατροφής, νήστευαν για 16 ώρες κάθε μέρα.

Όλοι οι συμμετέχοντες φορούσαν συνεχώς μόνιτορ γλυκόζης που αξιολογούσαν πόσο χρόνο περνούσαν κάθε μέρα με μια φυσιολογική συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα.

Σε σύγκριση με τη συνήθη κατανάλωση φαγητού, οι 2 μορφές χρονικά περιορισμένης διατροφής, αύξησαν τον χρόνο κατά τον οποίο η γλυκόζη ήταν εντός του φυσιολογικού εύρους κατά, κατά μέσο όρο, 3,3%. Επίσης μείωσε τους δείκτες γλυκαιμικής μεταβλητότητας

Η μελέτη, η οποία δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί σε περιοδικό με κριτές, πραγματοποιήθηκε από ερευνητές των πανεπιστημίων Manchester Metropolitan και Newcastle στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο Jagdish Khubchandani, PhD, καθηγητής Δημόσιας Υγείας στο New Mexico State University, ο οποίος δεν συμμετείχε σε αυτή τη μελέτη, δήλωσε ότι:

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

«Επιφανειακά, τα ευρήματα φαίνονται ενδιαφέροντα και σύμφωνα με άλλες μελέτες. Ένας πιθανός μηχανισμός δράσης, θα μπορούσε να είναι ότι η χρονικά περιορισμένη διατροφή θα μπορούσε να οδηγήσει σε μικρότερες διακυμάνσεις στο σάκχαρο του αίματος και η έλλειψη θρεπτικών συστατικών για μερικές ώρες θα μπορούσε να αυξήσει την ευαισθησία στην ινσουλίνη».