Τι είναι η νευρογενής ανορεξία;

Η νευρογενής ανορεξία συμπεριλαμβάνεται στις διατροφικές διαταραχές που πλήττουν κυρίως τις γυναίκες και χαρακτηρίζεται από την ηθελημένη διακοπή κατανάλωσης φαγητού με σκοπό τη διατήρηση ενός ασθενικά αδύνατου σώματος. Θεωρείται σοβαρή ψυχική ασθένεια, καθώς 20% των ανορεξικών ατόμων, τα οποία είναι συνήθως νεαρές και έφηβες γυναίκες, καταλήγουν σε θάνατο.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

• σημαντική απώλεια βάρους
• αμηνόρροια, δηλαδή διακοπή της εμμηνορρυσίας (περιόδου)
• υπερβολική σωματική άσκηση
• έντονη ανησυχία του ατόμου μήπως αυξηθεί το βάρος του
• ελλιπής σωματική ανάπτυξη
• αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα
• διαταραχές στον ύπνο
• τελειομανία
• κοινωνική απομόνωση.

Πού οφείλεται;

Τα αίτια αυτής της πάθησης είναι ψυχογενή, το σώμα δηλαδή υφίσταται τις συνέπειες του ψυχαναγκασμού, της ψυχικής διαταραχής ή της συναισθηματικής αναστάτωσης του ανορεξικού ατόμου. Οι ψυχικές ή συναισθηματικές διαταραχές μπορεί να πυροδοτούνται από κατάθλιψη ή από την ανάγκη/ψυχαναγκασμό του ανορεξικού ατόμου να ανταποκρίνεται στα πρότυπα που επιβάλλει η σύγχρονη κοινωνία, ή να χειρίζεται τα άτομα του περιβάλλοντός του. Το ανορεξικό άτομο αρνείται να ενηλικιωθεί και διακατέχεται από την εμμονή ότι είναι παχουλό, ακόμη και όταν είναι ασθενικά αδύνατο.

Τι είδους επιπλοκές μπορεί να παρουσιαστούν;

• σοβαρές μεταβολικές διαταραχές
• αμηνόρροια, δηλαδή διακοπή της εμμηνορρυσίας (περιόδου)
• υπόταση
• διαταραχές ύπνου
• τριχόπτωση
• ατροφία δοντιών
• δυσκοιλιότητα
• θάνατος.

Πώς αντιμετωπίζεται;

Η γενική θεραπεία της ανορεξίας περιλαμβάνει τη χορήγηση αντικαταθλιπτικών ή ηρεμιστικών φαρμάκων (καθώς δεν υπάρχει ειδική φαρμακευτική αγωγή), εξατομικευμένα προγράμματα διατροφής και ψυχοθεραπεία. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι ατομική, ομαδική, οικογενειακή ή γνωσιακή. Σε ακραίες περιπτώσεις, επιβάλλεται η αναγκαστική εισαγωγή σε νοσοκομείο.

*Οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτά τα κείμενα έχουν μόνο ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν αποτελούν θεραπευτική πρόταση, δεν υποκαθιστούν την ιατρική διάγνωση ή/και περίθαλψη, καθώς και τις οδηγίες που μόνο οι γιατροί έχουν την ευθύνη να δώσουν.