Οι ψευδαισθήσεις οφείλονται στα μάτια, όχι στον εγκέφαλο

Οι οπτικές ψευδαισθήσεις προκαλούνται από περιορισμούς στον τρόπο που λειτουργούν τα μάτια και οι οπτικοί νευρώνες μας και όχι από πιο περίπλοκες ψυχολογικές διεργασίες, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Στη νέα μελέτη ο Δρ Jolyon Troscianko, από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ, ανέπτυξε ένα μοντέλο κατά το οποίο οι νευρικές αποκρίσεις εξηγούν αυτές τις ψευδαισθήσεις... «Τα μάτια μας στέλνουν μηνύματα στον εγκέφαλο, κάνοντας τους νευρώνες να πυροδοτούνται πιο γρήγορα ή πιο αργά», είπε ο ίδιος.

Το μοντέλο αναπτύχθηκε από ερευνητές από τα Πανεπιστήμια του Έξετερ και του Σάσεξ για να εξηγήσει το πώς βλέπουν τα χρώματα τα ζώα, αλλά ανακαλύφθηκε επίσης ότι προβλέπει σωστά πολλές οπτικές ψευδαισθήσεις που βλέπουν οι άνθρωποι.

Ο Troscianko είπε ότι τα ευρήματα ρίχνουν επίσης φως στη δημοτικότητα των τηλεοράσεων υψηλής ευκρίνειας. «Οι σύγχρονες τηλεοράσεις υψηλού δυναμικού εύρους δημιουργούν φωτεινές λευκές περιοχές που είναι πάνω από 10.000 φορές πιο φωτεινές από το πιο σκούρο μαύρο τους, πλησιάζοντας τα επίπεδα αντίθεσης των φυσικών σκηνών », δήλωσε ο Δρ Troscianko.

«Το πώς τα μάτια και ο εγκέφαλός μας μπορούν να χειριστούν αυτήν την αντίθεση είναι ένα περίπλοκο ζήτημα, γιατί οι δοκιμές δείχνουν ότι οι υψηλότερες αντιθέσεις που μπορούμε να δούμε εμείς οι άνθρωποι σε μια ενιαία κλίμακα είναι περίπου 200:1.

«Ακόμα πιο μπερδεμένο ζήτημα αποτελεί το γεγονός ότι οι νευρώνες που συνδέουν τα μάτια μας με τον εγκέφαλό μας μπορούν να διαχειριστούν μόνο αντιθέσεις περίπου 10:1.

«Το μοντέλο μας δείχνει πώς νευρώνες με τόσο περιορισμένο εύρος ζώνης αντίθεσης μπορούν να συνδυάσουν τα σήματα τους για να μας επιτρέψουν να δούμε αυτές τις τεράστιες αντιθέσεις, αλλά οι πληροφορίες «συμπιέζονται» - με αποτέλεσμα οπτικές ψευδαισθήσεις.

«Το μοντέλο δείχνει πώς οι νευρώνες μας έχουν εξελιχθεί ώστε να χρησιμοποιούν κάθε κομμάτι χωρητικότητας. Για παράδειγμα, ορισμένοι νευρώνες είναι ευαίσθητοι σε πολύ μικρές διαφορές στα επίπεδα του γκρι σε μεσαίες κλίμακες, αλλά κατακλύζονται εύκολα από μεγάλες αντιθέσεις. Εν τω μεταξύ, οι νευρώνες που κωδικοποιούν αντιθέσεις σε μεγαλύτερη ή μικρότερη κλίμακα είναι πολύ λιγότερο ευαίσθητοι, αλλά μπορούν να λειτουργήσουν σε ένα πολύ μεγαλύτερο εύρος αντιθέσεων. Τελικά αυτό δείχνει πώς ένα σύστημα με πολύ περιορισμένο νευρωνικό εύρος ζώνης και ευαισθησία μπορεί να αντιληφθεί αντιθέσεις μεγαλύτερες από 10.000:1» εξηγεί.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Η εργασία, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLOS Computational Biology , έχει τον τίτλο: «Ένα μοντέλο εμφάνισης χρωμάτων που βασίζεται στην αποτελεσματική κωδικοποίηση φυσικών εικόνων».