Nευροποικιλομορφία και ιατρικό επάγγελμα

Περίπου το 15%-20% του παγκόσμιου πληθυσμού, θεωρούνται νευροαποκλίνοντες, με παθήσεις όπως ο αυτισμός, η δυσλεξία, το σύνδρομο Tourette, η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) και άλλες. Δεδομένου ότι έχουν διαφορετικές ικανότητες και αντιμετωπίζουν προκλήσεις σχετικά με τη μάθηση ή την ισότιμη συμμετοχή, τα νευροαποκλίνοντα άτομα μπορούν να αντιμετωπίσουν εμπόδια στην προσπάθειά τους να ενταχθούν στην αγορά εργασίας.

Εν τω μεταξύ, μελέτες δείχνουν ότι οι νευροαποκλίνοντες μπορεί να υπερεκπροσωπούνται σε πολλούς εργασιακούς κλάδους, όπως η ιατρική. Παράλληλα, σύμφωνα με το Medscape, οι νευροαποκλίνοντες γιατροί αναφέρουν ακόμη και τραυματικές εμπειρίες στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης. Παλεύουν με το στίγμα, την κουλτούρα της απόκρυψης της κατάστασής τους και την περιθωριοποίηση.

Ο ακριβής αριθμός των νευροαποκλίνων γιατρών στο εργατικό δυναμικό, παραμένει άγνωστος. Οι υπάρχουσες μελέτες είναι μικρές και επικεντρώνονται κυρίως γύρω από τον αυτισμό. Αλλά οι ερευνητές πιστεύουν ότι το ποσοστό θα μπορούσε να είναι υψηλότερο από ό,τι πιστεύουμε, επειδή η νευροποικιλομορφία μπορεί να υποτιμηθεί.

Ο νόμος για τα άτομα με αναπηρίες στις ΗΠΑ, απαιτεί από τους εργοδότες να διευκολύνουν τους νευροαποκλίνοντες εργαζόμενους. Ωστόσο, αυτό συνεπάγεται το ότι πρέπει να μιλήσουν ανοιχτά για την πάθησή τους, κάτι που πολλοί προσπαθούν να αποφύγουν. Σημαίνει επίσης περισσότερη δουλειά. Η αίτηση και η παροχή βοηθητικών υπηρεσιών, μπορεί να απαιτεί πολύ χρόνο και πόρους για να οργανωθεί.

Η Catriona McVey, φοιτήτρια ιατρικής στο Ηνωμένο Βασίλειο και δημιουργός του ιστολογίου Attention Deficit Doctor, απαριθμεί πολλά μέτρα που μπορούν να ληφθούν στον εκάστοτε χώρο εργασίας και θα μπορούσαν να διευκολύνουν την πρόσβαση των νευροαποκλινόντων εργαζομένων, όπως ευέλικτο ωράριο εργασίας, η δημιουργία ενός ήσυχου χώρου για την ολοκλήρωση των εργασιών, προσθήκη λογισμικού υπαγόρευσης και επιπλέον χρόνος για την ολοκλήρωση γραπτών εργασιών.

Οι νευροαποκλίνοντες γιατροί έχουν επίσης ζητήσει την αυξημένη ποικιλομορφία των ανώτερων ηγεσιών και τη χρήση «μοντέλων γνωστικής μαθητείας», όπου οι εργαζόμενοι εξηγούν τις διαδικασίες σκέψης τους και λαμβάνουν έγκαιρη ανατροφοδότηση.

Πέρα από τις υλικοτεχνικές και δομικές αλλαγές στον ιατρικό τομέα, η Bernadette Grosjean, MD, συνταξιούχος αναπληρώτρια καθηγήτρια ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή David Geffen στο UCLA και διακεκριμένη συνεργάτης της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, μιλά για την απλή ανάγκη να ακούμε τους συναδέλφους μας με διαλλακτικότητα και καλή πρόθεση και να τους πιστεύουμε όταν εκφράζουν τα συναισθήματα και τις εμπειρίες τους. 

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

«Ο καθένας έχει να παίξει έναν ρόλο στην αντιμετώπιση του στιγματισμού, των λανθασμένων αντιλήψεων και των στερεοτύπων», συμφωνεί η McVey. Αναρωτηθείτε: «Αν όχι εγώ, τότε ποιος; Αν όχι τώρα, τότε πότε;"