Μηνιαία ένεση βοήθησε στη μείωση της «κακής» χοληστερόλης κατά 50%

07 Ιουλίου 2024, 08:00

Ένα φάρμακο, το οποίο βρίσκεται ακόμη υπό δοκιμή, μείωσε τη χοληστερόλη των λιποπρωτεϊνών χαμηλής πυκνότητας (LDL) ή την «κακή» χοληστερόλη, σε άτομα που δεν μπόρεσαν να μειώσουν την LDL χοληστερόλη τους αρκετά λαμβάνοντας στατίνες. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα αποτελέσματα, ευνοούν τη χρήση του lerodalcibep ως θεραπεία για άτομα με υπάρχουσα καρδιαγγειακή νόσο ή που διατρέχουν υψηλό ή πολύ υψηλό κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου.

Τα περισσότερα άτομα στη μελέτη που έλαβαν μία φορά το μήνα ενέσεις lerodalcibep, κατάφεραν να μειώσουν το επίπεδο της LDL χοληστερόλης τους κατά 50% ή περισσότερο. Πέτυχαν επίσης τα επίπεδα-στόχους για την LDL χοληστερόλη που συνιστώνται από τις τρέχουσες οδηγίες.

Η νέα μελέτη, περιελάμβανε 922 ενήλικες που έπαιρναν την υψηλότερη δόση στατίνης που μπορούσαν να ανεχθούν, αλλά παρόλα αυτά δεν είχαν μειώσει την LDL χοληστερόλη τους στο επίπεδο στόχο που συνιστάται από τις κατευθυντήριες οδηγίες. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων, ήταν τα 65 έτη και το 45% ήταν γυναίκες. Συνολικά, το 88% των ατόμων ολοκλήρωσε την κλινική δοκιμή. Τα άτομα μοιράστηκαν τυχαία σε ομάδες για να λάβουν, είτε μηνιαίες ενέσεις lerodalcibep, είτε εικονικό φάρμακο για 52 εβδομάδες.

Μετά από 1 χρόνο, το 90% των ατόμων που έλαβαν lerodalcibep, μείωσαν την LDL χοληστερόλη τους κατά 50% ή περισσότερο και πέτυχαν τους συνιστώμενους στόχους LDL χοληστερόλης.

Κατά μέσο όρο, τα άτομα που έλαβαν lerodalcibep, μείωσαν την LDL χοληστερόλη τους κατά 56% μετά από 52 εβδομάδες και 69,5% μετά από 60 εβδομάδες. Είδαν επίσης μειώσεις στην απολιποπρωτεΐνη Β, στην απολιποπρωτεΐνη(α) και στα τριγλυκερίδια.

«Αυτό το εύρημα είναι ζωτικής σημασίας, καθώς, τόσο η απολιποπρωτεΐνη Β, όσο και τα υψηλά επίπεδα λιποπρωτεΐνης (α) αποτελούν σημαντικό παράγοντα κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο», δήλωσε η Jacqueline Hollywood, MD, καρδιολόγος στο Πανεπιστήμιο Hackensack, «και επί του παρόντος έχουμε περιορισμένες επιλογές θεραπείας για τη λιποπρωτεΐνη(α)."

Η κύρια διαφορά ήταν ότι οι αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης, παρουσιάζονταν πιο συχνά σε άτομα που έλαβαν lerodalcibep (6,9%) σε σύγκριση με εκείνα της ομάδας εικονικού φαρμάκου (0,3%). Αυτές οι αντιδράσεις ήταν ήπιας ή μέτριας βαρύτητας.