H απώλεια οστικής πυκνότητας σχετίζεται και με τη χρήση φαρμακευτικών ουσιών

Η λεβοθυροξίνη, το δεύτερο πιο συχνά συνταγογραφούμενο φάρμακο μεταξύ των ηλικιωμένων στις ΗΠΑ, μπορεί να σχετίζεται με απώλεια οστικής μάζας, σύμφωνα με μια μελέτη που παρουσιάζεται στην ετήσια συνάντηση της Radiological Society of North America (RSNA). Περίπου 23 εκατομμύρια Αμερικανοί - περίπου το 7% του πληθυσμού των ΗΠΑ - λαμβάνουν λεβοθυροξίνη καθημερινά. Μερικές φορές, οι ασθενείς λαμβάνουν λεβοθυροξίνη για πολλά χρόνια, αλλά δεν είναι σαφές γιατί είχε αρχικά συνταγογραφηθεί ή εάν εξακολουθεί να είναι απαραίτητη η συνταγογράφηση. Η λεβοθυροξίνη, που διατίθεται στην αγορά με πολλές εμπορικές ονομασίες, είναι μια συνθετική εκδοχή μιας ορμόνης που ονομάζεται θυροξίνη και συνήθως συνταγογραφείται για τη θεραπεία της πάθησης του υποθυρεοειδισμού ή του υπολειτουργικού θυρεοειδούς.

Αν και υπάρχουν ορισμένες μεταβλητές, ένα φυσιολογικό εύρος αναφοράς για την θυρεοειδοτρόπο ορμόνη (TSH) είναι συνήθως περίπου 0,4 – 5,0 μικρομονάδες ανά χιλιοστόλιτρο. Η περίσσεια θυρεοειδικής ορμόνης έχει συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο κατάγματος των οστών.

Σύμφωνα με το News Medical, για αυτήν τη μελέτη - μια διεπιστημονική συνεργασία μεταξύ του Τμήματος Ακτινολογίας και Ακτινολογικής Επιστήμης και Ενδοκρινολογίας Russell H. Morgan στα Ιατρικά Ιδρύματα Johns Hopkins, η Elena Ghotbi, MD, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη, σχετίζεται με υψηλότερη οστική απώλεια με την πάροδο του χρόνου σε ηλικιωμένους ενήλικες με φυσιολογική λειτουργία του θυρεοειδούς.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τη Baltimore Longitudinal Study of Aging (BLSA), μια προοπτική μελέτη κοόρτης παρατήρησης ηλικιωμένων ενηλίκων που κατοικούν στην κοινότητα. Οι συμμετέχοντες ηλικίας 65 ετών και άνω που είχαν τουλάχιστον δύο επισκέψεις και τεστ λειτουργίας του θυρεοειδούς σταθερά εντός των ορίων αναφοράς συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη της Δρ. Ghotbi.

Η ομάδα παρακολούθησης περιελάμβανε 81 χρήστες λεβοθυροξίνης με φυσιολογική λειτουργία θυροειδούς (32 άνδρες, 49 γυναίκες) και 364 μη χρήστες (148 άνδρες, 216 γυναίκες), με διάμεση ηλικία 73 ετών και επίπεδα TSH 2,35 στην αρχική επίσκεψη. Άλλοι παράγοντες κινδύνου όπως η ηλικία, το φύλο, το ύψος, το βάρος, η φυλή, τα φάρμακα, το ιστορικό καπνίσματος και η χρήση αλκοόλ ελήφθησαν υπόψη στην αντιστοίχιση της βαθμολογίας τάσης των χρηστών λεβοθυροξίνης έναντι των μη χρηστών.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η χρήση λεβοθυροξίνης συσχετίστηκε με μεγαλύτερη απώλεια οστικής μάζας και οστικής πυκνότητας -ακόμη και σε συμμετέχοντες των οποίων τα επίπεδα TSH ήταν εντός του φυσιολογικού εύρους- σε μια μέση παρακολούθηση 6,3 ετών.

«Η μελέτη μας δείχνει ότι ακόμη και όταν ακολουθούμε τις τρέχουσες οδηγίες, η χρήση λεβοθυροξίνης φαίνεται να σχετίζεται με μεγαλύτερη απώλεια οστικής μάζας στους ηλικιωμένους», δήλωσε ο Shadpour Demehri, MD, συν-ανώτερος συγγραφέας και καθηγητής ακτινολογίας στο Johns Hopkins.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Η Jennifer Mammen, MD, Ph.D., συγγραφέας και αναπληρώτρια καθηγήτρια ενδοκρινολογίας στο Johns Hopkins, συμβουλεύει ότι οι ενήλικες που λαμβάνουν λεβοθυροξίνη θα πρέπει να συζητούν τη θεραπεία τους με το γιατρό τους και να παρακολουθούν τακτικά τη λειτουργία του θυρεοειδούς τους. «Θα πρέπει να διενεργηθεί αξιολόγηση κινδύνου-οφέλους», είπε.