Η αντιμετώπιση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας αγκώνα

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μία χρόνια ασθένεια που προσβάλλει τις αρθρώσεις και πολύ συχνά οι ασθενείς αναγκάζονται να υποβληθούν σε αντικατάσταση των αρθρώσεων προκειμένου να βελτιώσουν την καθημερινότητα τους.

Συναντάται στο 6,7% των ενηλίκων, με τις γυναίκες να έχουν τριπλάσιες πιθανότητες εμφάνισης της πάθησης και προκαλεί πόνο, οίδημα, ευαισθησία κατά την πίεση και δυσκαμψία.

Σε επόμενο στάδιο, αν δεν αντιμετωπιστεί, θα προκαλέσει παραμορφώσεις, διαταραχές στη λειτουργικότητα και περιαρθρική οστεοπόρωση.

Η θεραπεία

Η τελική θεραπεία είναι η αρθροπλαστική κατά την οποία αφαιρείται το κάτω μέρος του βραχιόνιου οστού και το επάνω μέρος της ωλένης και της κερκίδας και αντικαθίστανται με μια τεχνητή άρθρωση.  

«Η μόλυνση αποτελεί τη μεγαλύτερη πιθανή επιπλοκή. Οι συγκεκριμένοι ασθενείς διατρέχουν σχετικά μεγαλύτερο κίνδυνο συγκριτικά με εκείνους που δεν πάσχουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα λόγω της ανοσολογικής φύσης της πάθησης και λόγω ορισμένων φαρμάκων που λαμβάνουν για την αντιμετώπιση της.

Προεγχειρητικά, ο γιατρός είναι απαραίτητο να έχει πλήρη ενημέρωση για τη φαρμακευτική αγωγή που εφαρμόζεται, καθώς ορισμένα φάρμακα θα πρέπει να διακοπούν, για την αποφυγή της μόλυνσης.

 Οι σοβαρές μολύνσεις είναι πιθανό να οδηγήσουν σε νέα χειρουργική επέμβαση», επισημαίνει ο ορθοπεδικός χειρουργός Δρ Παναγιώτης Πάντος, Αναπληρωτής Διευθυντής Ορθοπεδικής – Τραυματολογίας στην κλινική χειρουργικής ώμου Klinik Maingauvom Roten Kreuz στη Φρανκφούρτη .

Η συντριπτική πλειονότητα των ασθενών δεν παρουσιάζει επιπλοκές, οπότε ο μέσος χρόνος ανάρρωσης μετά από αρθροπλαστική αγκώνα είναι οκτώ εβδομάδες.

Μετεγχειρητικά, για την καλύτερη έκβαση συνιστάται στους ασθενείς η αποφυγή ανύψωσης βαρέων αντικειμένων και η όποια μεταφορά αντικειμένων θα πρέπει να γίνεται με τον αγκώνα σε τεντωμένη θέση.

«Η παράταση του προσδόκιμου ζωής καθιστά τους ανθρώπους με ρευματοειδή αρθρίτιδα πιο δραστήριους.

Οι δε γειτονικές αρθρώσεις τους είναι πολύ πιθανό να είναι πιο υγιείς, με συνέπεια ο αγκώνας να πονά, αλλά ο καρπός και ο ώμος μπορεί να είναι σχεδόν φυσιολογικοί.

Αυτό σημαίνει ότι τα εμφυτεύματα πρέπει να διαρκούν πολύ περισσότερο και να υπόκεινται σε μεγαλύτερα φορτία.

Το ενθαρρυντικό είναι ότι ορισμένα νέα υλικά και τεχνικές αρθροπλαστικής, εκτός του ότι επιτρέπουν τη διαχείριση ενός ευρύτερου φάσματος παθολογίας, συνδέονται και με καλύτερα αποτελέσματα.

Καλά νέα είναι επίσης ότι τα στατιστικά δείχνουν σχετικά χαμηλά ποσοστά αποτυχίας για αρκετά χρόνια μετά τη χειρουργική επέμβαση σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα», καταλήγει ο Δρ Παναγιώτης Πάντος.