Νέοι, μιμιτισμός και αποδοχή στην εμφάνιση και το σεξ

Είναι γνωστό ότι κατά την εφηβεία και την πρώτη ενήλικη ηλικία -δηλαδή σε γενικές γραμμές από τα 13-14 χρόνια ως τα 23-24- οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη να βρούμε την προσωπική μας ταυτότητα, να κάνουμε φίλους στους οποίους θα είμαστε αποδεκτοί και γενικά αναζητούμε τρόπους να ενταχθούμε στην κοινωνία ως ξεχωριστές οντότητες. Στην προσπάθεια αυτή, άλλοι κάνουν μικρές κι άλλοι μεγαλύτερες ...επαναστάσεις που μπορεί να επηρεάσουν και το υπόλοιπο της ζωής τους.

Για παράδειγμα, αν επιλέξεις να βάλεις ένα σκουλαρίκι παραπάνω στο αυτί σου, δεν έγινε και κάτι σοβαρό! Αν επιλέξεις όμως να τρυπήσεις ταυτόχρονα, τα αυτιά, τη μύτη, τα χείλια, τη γλώσσα, τις θηλές του μαστού, τον ομφαλό ή ακόμα και τα γεννητικά όργανα, τότε ίσως αυτό να σημαίνει κάτι παραπάνω καθώς θα μείνεις όλη σου τη ζωή με αυτές τις τρύπες, αν πρώτα δεν προκληθεί κάπου βακτηριακή μόλυνση η οποία θα αφήσει πίσω της ταλαιπωρία και σημάδια...

Επίσης, αν κάνεις ένα μικρό τατουάζ στο χέρι ή άλλο σημείο του σώματος, απλά θα έχεις αυτό το τατουάζ ή θα το σβήσεις εύκολα με λέιζερ αν κι εφόσον το βαρεθείς. Αν όμως γεμίσεις τα χέρια, τα πόδια, τον λαιμό, την πλάτη και το στέρνο σου με μαύρα και πολύχρωμα σχέδια, έχεις κάνει ουσιαστικά μία μη αναστρέψιμη επιλογή για την εξωτερική σου εμφάνιση που θα σε ακολουθεί ακόμα κι όταν το δέρμα σου θα χαλαρώσει λόγω ηλικίας ή τα γούστα σου θα διαφοροποιηθούν.

Ο μιμιτισμός παίζει εδώ μεγάλο ρόλο. Τα παιδιά και οι νέοι έχουν μεγάλη ανάγκη να γίνουν αποδεκτοί από τις διάφορες παρέες αλλά και να αρέσουν... Ανάλογα λοιπόν με τις παρέες που θα επιλέξουν να έχουν στην εφηβεία, θα πάει και η ζωή τους επιβεβαιώνοντας το ρητό "δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιός είσαι". 

Το χειρότερο πάντως δεν είναι βέβαια η εμφάνιση αλλά η ψυχολογία και οι υπόλοιπες επιλογές, μεταξύ αυτών και οι προσωπικές- σεξουαλικές. Δεν χρειάζεται μεγάλη εμπειρία ή εξυπνάδα για να καταλάβει κάποιος ότι αν ένα 16χρονο κορίτσι κυκλοφορεί γεμάτο peircing και tattoo, "τραβάει" το βλέμμα σε συντρόφους αφενός ίδιας αισθητικής, αφετέρου και άτομα που αναζητούν ευάλωτα, χαμηλής αυτοεκτίμησης κορίτσια για να εκμεταλλευτούν την ανάγκη τους για προσοχή και θαυμασμό.

Μελέτη που έγινε σε σκανδιναβικές χώρες, έδειξε ότι μεταξύ των έφηβων γυναικών 15-20 ετών που έχουν πέσει θύματα ξυλοδαρμών και βιασμών από ερωτικούς συντρόφους, η πλειοψηφία είχε στοιχεία εξωτερικής εμφάνισης που συνδέονται με την έννοια του "ανατρεπτικού". Αυτό μπορεί να ήταν πολύχρωμα μαλλιά, ξυρισμένο κεφάλι, πολλά σκουλαρίκια σε διάφορα μέρη του σώματος, μεγάλη κάλυψη προσώπου και σώματος με τατουάζ, και πάει λέγοντας... 

Ακόμα κι έτσι, δεν υπαινίσσονται φυσικά οι επιστήμονες ότι οι γυναίκες αυτές έφεραν ευθύνη για αυτό που τους συνέβη ή ότι δεν μπορεί να έχει η καθεμία όποια εμφάνιση της αρέσει, αλλά αντίθετα επισημαίνουν ότι οι βιαστές και γενικά οι κακόβουλοι άνδρες, "βλέπουν" στην εμφάνιση αυτή, ένα εύκολο θύμα λόγω της ανάγκης του ατόμου να διαφοροποιείται έντονα και να αρέσει. Πρόσθεσαν επίσης ότι η ίδια παρατήρηση δεν αφορούσε μεγαλύτερες, νέες γυναίκες (π.χ. 30 ετών) αλλά τα κορίτσια στην εφηβεία και πρώτη νεότητα που επιπροσθέτως δεν έχουν την εμπειρία να αυτοπροστατευθούν. 

Βέβαια, όπως αποδείχτηκε από την ίδια μελέτη, δεν ήταν μόνο η εμφάνιση των κοριτσιών μία κραυγή αγωνίας "δείτε με, προσέξτε με" αλλά και η συμπεριφορά τους, καθώς αρκετές εξ αυτών είχαν καλή σχέση με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, παράγοντες που κάνουν ούτως ή άλλως ευάλωτο το άτομο σε επιθέσεις καθώς δεν μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του όταν είναι ζαλισμένο.

Οι ψυχολόγοι είναι σαφείς ότι ναι μεν πρέπει να επιτρέπουμε στους έφηβους να εκφραστούν σύμφωνα με τη μόδα της γενεάς τους και τα προσωπικά τους "θέλω", αλλά όταν παρατηρούμε εξαιρετικά μεγάλη ανάγκη για έντονες διαφοροποιήσεις από το "συνηθισμένο", τότε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή παιδο-ψυχολόγου για τη διαχείριση του νέου ανθρώπου που πιθανώς χρειάζεται να συζητήσει με επαγγελματία ψυχικής υγείας τις ανάγκες και τις ανησυχίες του. 

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Η εμφάνιση σε όλους μας είναι έκφραση αυτού που είμαστε, νιώθουμε και έχουμε ανάγκη. Όταν διαφοροποιείται πολύ έντονα, τότε αυτό ίσως είναι μία κραυγή αγωνίας για βοήθεια που οφείλουν να ακούσουν όσοι μάς αγαπούν. Όταν πάλι πρόκειται για ανθρώπους μεγάλους, που έχουν ξεπεράσει τη μετεφηβεία, εννοείται ότι εκεί δεν υπάρχει περιθώριο ή λόγος ανησυχίας και εμπλοκής άλλων, διότι είναι ενήλικοι που επέλεξαν να έχουν μία συγκεκριμένη αισθητική και αυτό πρέπει να είναι πάντα σεβαστό.