Το υποστηρικτικό περιβάλλον σώζει από τη διπολική διαταραχή

Έρευνα επιστημόνων του Πανεπιστημίου του Τορόντο, που δημοσιεύθηκε στο Journal of Affective Disorders Reports, ανοίγει νέους θεραπευτικούς δρόμους για όσους έχουν διαγνωστεί με διπολική διαταραχή. Ωστόσο, παρά τα ενθαρρυντικά ευρήματα, τα άτομα με ιστορικό διπολικής διαταραχής, εξακολουθούν να έχουν σημαντικά λιγότερες πιθανότητες να χαρούν μία εντελώς υγιή ζωή, συγκριτικά με τα άτομα χωρίς ιστορικό. 

«Ακόμη και μετά τη συνεκτίμηση διαφόρων παραγόντων, προκύπτει ότι τα άτομα με ιστορικό της πάθησης, εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν σημαντικές προκλήσεις στην επίτευξη πλήρους ψυχικής υγείας», αναφέρει η Melanie J. Katz, ερευνήτρια στο Ινστιτούτο για την πορεία ζωής και τη γήρανση του Πανεπιστημίου του Τορόντο.

Η μελέτη συμπεριέλαβε δεδομένα από την έρευνα Canadian Community Health Survey-Mental Health της Στατιστικής Υπηρεσίας του Καναδά, συγκρίνοντας 555 άτομα με ιστορικό διπολικής διαταραχής με 20.530 άτομα χωρίς ιστορικό. Για να χαρακτηριστούν ως ψυχικά υγιή άτομα, οι συμμετέχοντες έπρεπε να μην έχουν διαγνωστεί το τελευταίο έτος με καμία ψυχική ασθένεια, συμπεριλαμβανομένης της διπολικής διαταραχής, της κατάθλιψης, των διαταραχών χρήσης ουσιών ή των αυτοκτονικών σκέψεων. Έπρεπε, επίσης, να αναφέρουν σχεδόν καθημερινά ότι αισθάνονται ευεξία, ευτυχία και ικανοποίηση από τη ζωή. 

«Η παρουσία ενός ανθρώπου εμπιστοσύνης αναδείχθηκε ως ο παράγοντας με τη μεγαλύτερη επιρροή στην επίτευξη πλήρους ψυχικής υγείας», σημειώνει η Ishnaa Gulati, πρόσφατη απόφοιτος του Master of Public Health από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας Dalla Lana. «Η υιοθέτηση της πνευματικότητας ως μηχανισμού αντιμετώπισης και η απουσία χρόνιου πόνου, αναγνωρίστηκαν επίσης ως ισχυροί προγνωστικοί παράγοντες για την ψυχολογική ευημερία», συμπληρώνει.

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μελέτη αναδεικνύει τη σημασία των παρεμβάσεων που προωθούν τα υποστηρικτικά περιβάλλοντα, τους κοινωνικούς δεσμούς και τους μηχανισμούς αντιμετώπισης και καταπολέμησης των ανησυχιών για τη σωματική υγεία, όπως ο χρόνιος πόνος. Αυτά τα μέτρα, θα μπορούσαν να ενδυναμώσουν σημαντικά τα άτομα με διπολική διαταραχή, ώστε ο δρόμος για την ανάρρωση να γίνει ευκολότερος και πιο αποτελεσματικός.