Προετοιμάζουμε τα παιδιά ώστε να αποφύγουν και να μην κάνουν τα ίδια σχολικό εκφοβισμό

Ιδανικά, το παιδί μας δεν πρέπει να είναι ούτε θύτης, ούτε θύμα αλλά ούτε και αμέτοχος παρατηρητής του bullying. Αλλά αυτό θα σήμαινε, ότι ο σχολικός εκφοβισμός δεν υφίσταται πια στα σχολεία, κάτι που είναι μακριά από την πραγματικότητα...

Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Preventing School Failure: Alternative Education for Children and Youth, ο επικεφαλής ερευνητής και οι συνεργάτες του ανέλυσαν μια έρευνα σε 26 Γυμνάσια και Λύκεια πέντε σχολικών συνοικιών των ΗΠΑ. Περισσότεροι από 14.000 μαθητές ρωτήθηκαν εάν συμφωνούσαν με δηλώσεις που αντανακλούσαν συμπεριφορές εκφοβισμού, αντιληπτή δημοτικότητα και σχεσιακή επιθετικότητα.

«Όταν ένα παιδί αποκλείεται από κοινωνικές δραστηριότητες από τους συμμαθητές του, προκύπτουν βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες, τόσο σοβαρές όσο κι αν το χτυπούσαν καθημερινά», εξηγεί ο ερευνητής Chad Rose του Πανεπιστήμιο του Μιζούρι και διευθυντής του Εργαστηρίου Πρόληψης Εκφοβισμού Mizzou Ed.

Φράσεις για τις οποίες ρωτήθηκαν τα παιδιά ήταν:

«Λίγο πείραγμα δεν βλάπτει».

«Δεν με νοιάζουν τα άσχημα πράγματα που λένε τα παιδιά, αρκεί να μη με αφορούν».

«Στη παρέα μου συνήθως είμαι αυτός που παίρνει αποφάσεις».

«Όταν θυμώνω με κάποιον, δεν τον αφήνω να είναι πλέον μέλος της παρέας μου».

Τα αποτελέσματα ήταν αποκαρδιωτικά:

Όσοι αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως δημοφιλείς, επιδοκίμαζαν συμπεριφορές εκφοβισμού, χωρίς ωστόσο να αναγνωρίζουν ότι συμμετείχαν σε σχεσιακή επιθετικότητα. «Μια άλλη ομάδα ατόμων, δεν ένιωθε κοινωνικά κυρίαρχη ή δημοφιλής, υιοθετούσε, ωστόσο, συμπεριφορές εκφοβισμού, συμμετέχοντας στη σχεσιακή επιθετικότητα», σχολίασε ο Δρ Rose.

Ως εκ τούτου, η πρώτη ομάδα θεωρούσε ότι το bullying είναι εντάξει, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι συμμετέχει σε αυτό, ενώ όσοι παραδέχτηκαν ότι περιθωριοποιούν άλλους, ενδεχομένως το έκαναν με στόχο να ανέβουν στην κοινωνική «ιεραρχία». 

Απολαμβάνετε το περιεχόμενο μας? Εγγραφείτε στο newsletter μας!

Προέκυψε μάλιστα και μια τρίτη ομάδα, γνωστή ως μη ουδέτερη, η οποία ανέφερε χαμηλά επίπεδα επιθετικότητας και συμπεριφορών εκφοβισμού. «Το ενδιαφέρον με τους ουδέτερους είναι ότι συχνά διαιωνίζουν το bullying, λειτουργώντας ως κοινωνικοί ενισχυτές και είναι παρόντες όταν αυτό συμβαίνει», δήλωσε ο Δρ Rose.