Οι άντρες δεν βρίσκουν γυναίκες να εμπιστευτούν, οι γυναίκες δεν βρίσκουν άντρες

Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, τουλάχιστον όταν αναφερόμαστε στον δυτικό κόσμο. Άνδρες και γυναίκες άνω των 30-35 ετών παραπονούνται ότι είναι δύσκολο να βρουν κάποιον/α που να ταιριάζει, να είναι ερωτεύσιμος/η, να σε θέλει και να τον/την θέλεις. Το αποτέλεσμα είναι να έχουν μειωθεί σημαντικά οι γάμοι και να αυξάνουν συγκριτικά τα διαζύγια καθώς όσοι «βάζουν νερό στο κρασί τους», μετά δεν κάνουν υπομονή και διαλύουν τον γάμο.

Το φαινόμενο έχει κοινωνιολογικό και ψυχολογικό υπόβαθρο. Διότι ούτε οι άνδρες εξαφανίστηκαν, ούτε και οι γυναίκες.

Το κοινωνιολογικό υπόβαθρο συνίσταται στο γεγονός ότι πρέπει να βρούμε κάποιον/α σε κατάλληλη για εμάς ηλικία, υγιή, διαθέσιμο, ίδιου ή παρόμοιου μορφωτικού επιπέδου με τον οποίο να μας συνδέουν κάποιες βασικές αρχές για την ζωή. Όταν δεν τηρούνται τα περισσότερα από τα παραπάνω, τότε έχουμε ένα «αταίριαστο» ζευγάρι με πολλές πιθανότητες να οδηγηθεί σε διαζύγιο.

Σε ό,τι αφορά το ψυχολογικό υπόβαθρο που είναι και το πιο περίπλοκο, πρέπει να είναι το άλλο πρόσωπο, το είδος του ανθρώπου που καλύπτει τα εσωτερικά μας «θέλω», τα ελλείμματα και τις ανάγκες μας. Και μέσα σε όλα αυτά πρέπει να μπορούμε και να τον/την ερωτευτούμε. Να υπάρχει «χημεία» μεταξύ μας. Αλλιώς τίποτα δεν μπορεί να γίνει…

Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση για τις αιτίες

Στην έρευνα που έκαναν στις ΗΠΑ οι Lichter, Price, & Swigert,( 2019), φαίνεται ότι υπάρχει ανομοιομορφία σε αυτά που θέλουν οι γυναίκες με αυτά που μπορούν να προσφέρουν οι άνδρες.

Πολύ συχνά λέγεται ότι «οι καλοί είναι πιασμένοι από νωρίς». Ποιοι είναι όμως οι «καλοί»;

Είναι κυρίως οι πιο μορφωμένοι και οι πιο οικονομικά αποκατεστημένοι. Σπανιότερα, για μια πιο περιορισμένη ομάδα γυναικών, «οι καλοί» είναι αυτοί που έχουν πιο ευγενείς τρόπους, πιο ευγενή αισθήματα, είναι ρομαντικοί και φαντάζουν πιο κατάλληλοι να γίνουν τρυφεροί γονείς. Πάντως, οι άνδρες με όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά δεν είναι όντως πολλοί και όποια προλάβει, τους παντρεύεται σχετικά νέους. Μένουν οι υπόλοιποι… Και οι περισσότερες γυναίκες σήμερα στον δυτικό κόσμο έχουν την οικονομική ανεξαρτησία και την δύναμη και την επιλογή να τους πουν «όχι».

Ομοίως, οι άνδρες που δεν είναι τόσο μορφωμένοι, τόσο πλούσιοι και δεν έχουν μάθει να εξωτερικεύουν με τρυφερότητα τα συναισθήματά τους, μένουν μόνοι να κατηγορούν τις γυναίκες ότι το μόνο που ψάχνουν είναι έναν «πλούσιο γαμπρό» κάτι που δεν είναι εντελώς αβάσιμο αλλά πάντως δεν είναι 100% αληθές καθώς τα ελλείμματα είναι πολλαπλά.

Όπως έδειξε η έρευνα στις ΗΠΑ, μόνο το 25% των ανδρών που δεν έχουν παντρευτεί ή τουλάχιστον σοβαρά δεσμευτεί στην δεκαετία των 20-30 είναι «κατάλληλοι» σύμφωνα με τα κριτήρια που βάζουν οι συνομήλικες γυναίκες της πατρίδας τους. Και άρα το πρόβλημα όντως υπάρχει. Για αυτές και αυτούς, δεν υπάρχουν αρκετοί υποψήφιοι/ες σύζυγοι.

Η έρευνα έδειξε επίσης ποιοι έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα να βρουν σύντροφο ζωής:

-Οι γυναίκες που είναι μεγαλύτερες. Οι άνω των 40 ετών έχουν να επιλέξουν από μικρότερη γκάμα ανδρών.

-Οι πολύ μορφωμένοι άνδρες και γυναίκες που είναι και οικονομικά ανεξάρτητοι. Έχουν δυσκολία να βρουν κάποιον/α που να τους ταιριάζει στον τρόπο σκέψης και ζωής.

-Τα άτομα που ανήκουν σε μειονότητες είναι επίσης πιο δύσκολο να βρουν σύντροφο καθώς δεν πληρούν και κοινωνικά, θρησκευτικά κριτήρια.

ΠΗΓΗ: Lichter, D. T., Price, J. P., & Swigert, J. M. (2019), Mismatches in the Marriage Market, Journal of Marriage and Family